ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Και το σεργιάνι στα Γιαννενάκια μας συνεχίζεται...

• Κακό γαζέπ έπιακε ύστερα από το μεσημέρι...
Παλιοκαιρίτικο, αλλά και διαφορετικό... Και τότε έτρεμε η καρδούλα των μποσταντζίδων μας, και τότε λέγαμαν «κρίμα στη δούλεψή τους... ξέσκεπο μαγαζί δουλεύουν οι άνθρωποι αυτοί». Κι οι άνθρωποι αυτοί συνέχιζαν να παλεύουν το ξέσκεπο μαγαζί τους κι εμείς καρτερούσαμαν το επόμενο καλοκαιρινό «γαζέπ...». Τώρα, το παραξήλωσε... χαλασμός Κυρίου... Μπουμπουναριές... Αστραπές... Να κρύβονται τα σκ’λια... να κουρνιάζουν τα π’λια, να σε γκαβώνουν οι μύγες... Να σκανταλίζεται η ρουφιάνα η τηλεόραση και ν’ απελπίζεσαι ηλικιωμένος του κιαρατά άνθρωπος, μη χάσεις τις συνέχειες τις άτιμες!
Με το παρντόν αδερφάκια... Με άλλο είχα καταπιαστεί... με την πόλη μου που δεν την γνώρισα έτσι που άλλαξε. Δεν είναι λένε να περάσεις την Ανεξαρτησίας. Θα τους ακούσω, θέλω να θυμάμαι τον δρόμο που είχε και μαγαζάκια των δύο επί δύο... Κι ήταν πολύ χρειαζούμενα!.. Που είχε ως και μαιευτική κλινική εμπιστοσύνης. Πάει, σκόλασαν αυτά... Κατά που να τραβήξω τώρα; Να πάω κατά την λίμνη μας από τον Άγιο Νικόλα Αγοράς; Να πάω στο κριθαροπάζαρο κι αλευροπάζαρο; Στην Κάνιγγος και να γυρίσω την αξιοθρήνητη (όπως μου λένε) Λόρδου Βύρωνος; Να μπω στα Μπιζιστένια; Θα γυρίσω στο Γυαλί-Καφενέ και θα τραβήξω για πέρα... Αυτόν τον δρόμο που τον κάναμαν ποδαρόδρομο...
Τέσσερις φορές τη μέρα... πότε μουσκεμένες από βροχή... πότε με τη γλώσσ’ απ’ όξω σαν άρχιζαν οι ζέστες... και πότε χαχανίζοντας και να μας ακολουθούν «παιδιά της Ζωσιμαίας (που... έμειναν ή μεταξεταστέα). Χαλασιά σου σημερινή νεολαία, να μην πάρεις «από κακό μάτι...». Και σκεφτείτε πως για να μάθουν γράμματα να δουλέψουν να μπουν σε κάποια θέση... έρχονταν ποδαράτα τα καψαρά... από τα γύρω χωριά και το μεσημέρι δεν γύριζαν! Είχαν δεμένο στην πετσέτα το κάτι τις τους και κάθονταν στην τάξη ως που νάρθει η ώρα για το απογευματινό πάλι μάθημα! Κι εμένα ο κύριος μπαμπάς μου μου είπε... «σύρε κάμποσες τάξεις ως εκεί που θα πας... δεν θα σε κάνω και δασκάλα!». (Πόσες φορές το ανάφερα αυτό το τερατώδες του πατερούλη μου...). Ως εκεί που μπορέσω... χωρίς ν’ απομείνω στην ίδια τάξη. «Δεν θα σε κάνω και δασκάλα» μου είπε. Κι εγώ τα κατάφερα κι έμεινα στην ίδια τάξη και δεν έγινα δασκάλα! Δεν νομίζετε πως τόριξα στις εξομολογήσεις; Λέτε να μαζεύω υπογραφές; Μαρές... (γιαννιώτ’κο) δεν θέλω να κλάψετε. Θέλω να με θυμιέστε και να γελάτε... Θέλω ν’ ανταμώνετε – οι φίλοι μου βέβαια – και να λέτε τους σιακάδες και «τα αφύσκα» που σας έλεγα... και να τρώτε τα γλυκά που μ’ άρεζαν (και ποια δεν μ’ αρέν;). Κι εσείς που έχετε την καλοσύνη να με διαβάζετε... συγχωρέστε με για τις εξομολογήσεις μου... φαίνεται φταίει η νεροποντή η απογευματινή ή και η υγρασία!.. Θα δω τώρα ένα καλό αστυνομικό ξένο και θα συνέρθω. Θα σας πάω εγώ στα Γιάννενα, θα γκιζερίσουμε ποδαράτοι... φράγκο δεν θα ξοδιάσουμε... Τα έξοδα θα τα κάνει το στυλό το βλοημένο... Για την διεθνή κατάσταση προς το παρόν δεν νοιάζομαι, υπάρχουν και χειρότερα αλλού... Πάντως ρετουσάρισμα στις συντάξεις θα τις ομορφύνει, ήθελαν λίγο ψαλίδισμα... πέταξαν κάτι μυτάκια και δεν έστρωναν καθόλου. Έχετε εμπιστοσύνη στους κουρείς του κουβέρνου μας.
Έπεται η συνέχεια.
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.