ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Την Παμβώτιδα την κατάπιε δυστυχώς η πρόοδός μας!

■  Αν θέλουμε να μη μας περ’γελάει ο ντουνιάς... ήρθε η ώρα να δείξουμε πως ξέρουμε και πέντε σκασμένα γράμματα... ΤΟΤΕ... ποιος ξέρει πότε... οι άνθρωποι που κατοικούσαν γύρω σε τούτη τη λίμνη, την βάφτισαν... Κι ήξεραν τις χάρες της όλες και την βάφτισαν Παμβώτιδα! Έθρεφε τα πάντα... Μας έμαθαν στο Δημοτικό πόσο μακριά και πόσο πλατειά και πόσο βαθειά ήταν ΤΟΤΕ... Τώρα, λένε, ο πυθμένας της είχε ανεβεί!.. Τώρα, λένε έχει ξαπλώσει ο Χάρος ανάσκελα και κάνει σεργιάνι τους πολιτισμένους ανθρώπους να τρων το κεφάλι τους!.. Κι ο Χάρος είναι η λασπούρα η μολυσμένη όλου του λεκανοπεδίου που δέχεται. Πρέπει ν’ αδειαστεί... Να πάει πού; Στον Καλαμά; Τι φταίει η ζωή γύρω του Καλαμά... Να πάει από την Μπουϊνίκοβα στο Λούρο; Τι φταιν οι παραΛούριοι οικισμοί; Αρκετά θα τον ρυπαίνουν κι εκείνοι. Έλα και βρίσκονται (στον ύπνο μας...) τα όσα χρειάζονται... ποσά των Φαραώ, για το άδειασμά της... τη μπάρα... την λάσπη με τον θάνατο πού την πάμε; Να την αφήσουμε εκεί και να καρτερέσουμε να την γεμίσουν οι γύρω-γύρω πηγές; Πάλι στη θανατερή μπάρα δεν θα πάει το καθαρό νεράκι του Θεούλη; Η λίμνη μας πέθανε. Πέθανε σαν τόσα άλλα πάνω στη Γη, το ξέρουμε... Αιώνες-αιώνων βρίσκονται πεθαμένα μνημεία άλλων πολιτισμών... κι άλλα έχουν εξαφανιστεί... Την Παμβώτιδά μας την κατάπιε η πρόοδός μας. Για ένα νοιάζομαι η αφεντιά μου... Για το ότι την επισκέφτηκαν άνθρωποι απ’ άλλους τόπους, που την είχαν ακουστά σαν... η λίμνη των Ιωαννίνων και λίμνη των θρύλων ρε γαμώτο...
Ξέρουμε πως είμαστε... πανί με πανί... πως ο... Αργύρης μας είναι του θανατά, αλλά, για το Θεό, ας μαζευτούν τα σκουπίδια που κολυμπάν μες στο καυσαέριο το απλωμένο στο νερό... Θα χρειαστεί κάποιο «κοντύλι»... ας κοπεί κάποιο άλλο καλλιτεχνικό... Μου έλεγε ο καλός μου φίλος, ο Δημήτρης ο Κοράκης, πως κι η «πατωσιά» στο πατρικό τους μποστάνι, εκεί που πήγαιναν τα σκυλιά τους και έπιναν καθαρό νερό... εκεί που τα μπακακάκια έστηναν την μπάντα τους, εκεί που χαίρονταν και λούζονταν οι πάπιες τους και βοσκούσαν οι κότες τους κι εκείνοι ψάρευαν... κι εκεί φώλιασε ρύπανση λεβέντισσα! Έφερε ο αέρας... σακούλες από ψώνια... φαράσι, σκουπιδαριό και τα τοιαύτα... Τι γίνεται ωρές παιδιά; Βαριούνται και τα σκουπιδιάρικα κι αδειάζουν στη λίμνη; Περίλυπος έστι η ψυχή μου άχρι θανάτου... Μη σκιάζεστε αδερφάκια... Βάλαταν πετρόλαδο ή ακόμα δεν ήρθε η ώρα του; Ξύλα αγοράσαταν περ’σνά; Μη σας γελάσουν και σας φέρουν φρέσκα, καπνίζουν τα ρουφιάνκα... και ρυπαίνουν κι αυτά... (Να σας ρωτήσω και κάτι... εμπιστευτικά;.. σας βγάζει ο μιστός; η σύνταξη; το μεροκάματο; ή και το νταβαντζιλίκι; (Και να μη ντρέπεστε... μια χαρά επαγγελματάκι είναι). Συγχωρέστε με παιδάκια μου, αλλά είναι τόσο το άγχος μου που το ζουλορίχνω. Μια συμβουλή όμως θα σας τη δώσω – σα κυραμάνα που είμαι... Να... προσέξτε... μη βλέπετε ιτς-ντιπ εκείνη την αισχρή επιστημονικά εκπομπή που μας γκιζεράει στο Σύμπαν! Έχουν όρεξη οι επιστήμονες ολκής και μας καίει ο πράπας μας... μη κόψουν κι άλλο τις αποδοχές.
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.