ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Βγάζαμε τα παιδιά να παίζουν στα πεζοδρόμια...
Στο Κουρμανιό μου είμαστε πια παντρεμένες, έχουμε παιδιά τσιότσια που τα βγάζουμε το μεσημέρι – την πιο ακατάλληλη ώρα… να παίξουν στα πεζοδρόμια της αριστερής πλευράς… με πατίνια και σκουξίματα. Τα βγάζουμε για να κοιμηθούν οι νοικοκυραίοι μας (οι σύζυγοι) ήσυχοι… Τι μας νοιάζει αν κοιμούνται οι άλλοι…
Τα παιδιά μας είναι ένα τσούρμο, το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο. Κι είναι εκεί η Εσθήρ Κοέν, η αφεντιά μου, η αδερφή της Εσθήρ, γυναίκα του ομορφόπαιδου του Τενεχτσή στο αλευροπάζαρο κι είναι του συνεταίρου μας του Χρηστίδη – η γυναίκα… με το τρομερό κοτσάκι της με στραβά τα ποδαράκια, να θέλει να τρέξει και να νομίζουμε πως θα πέσει… Η Εσθήρ Κοέν και η αδερφή της, ήταν από πάμφτωχη εβραϊκή οικογένεια που δούλευε στο σπίτι των Κοέν!
Οι Κοέν ήταν από τις εξέχουσες φαμίλιες των Εβραίων… Είχαν εργοστάσιο νηματουργίας στο δρόμο του Πνευματικού Κέντρου… εκεί που ήταν κάποια στρατιωτική υπηρεσία. Ο Γιοσέφ Κοέν ήταν ένας αρχοντικός άντρας… κοκκινομάλης και κοκκινοφρύδης και τα τσίνορα ακόμα! Είχε πρώτη του γυναίκα… την πρώτη του ξαδέρφη –μία κούκλα- κι ένα υπέροχο κοριτσάκι ενός χρόνου.
Δεν γύρισαν κανένας από όλη την φάρα των Κοέν, παρά μόνο ένας αδερφός του που μετά πήγε στο Ισραήλ. Τ’ απάνω κάτω ήρθαν μετά το χαλασμό τους! Όσοι γύρισαν το πρώτο που κοίταξαν ήταν να κάνουν καινούργιες οικογένειες! Ούτε πλούτη, ούτε καταγωγές κοίταξαν… Το μόνο ζευγάρι που επέζησε και δεν άφησε τα κοκκαλάκια του στα κρεματόρια ήταν ο Γιοσέφ κι η Νίνα! Ένα χαριτωμένο ηλικιωμένο ζευγάρι! Όταν μάθαινα πως γύρισαν κι άλλοι, έτρεχα να μάθω αν είδαν την Ραχήλ μου… Έμαθα πως την έβαλαν στο φούρνο όταν την έπιασαν οι πόνοι της γένας! Ήταν ναζί –λέει- δεν ήταν Γερμανοί!
Η Ισραηλική Κοινότητα των Γιαννίνων είχε δικό της Δημοτικό Σχολείο. Εκεί πήγαν και τα παιδιά μου όταν δημιουργήθηκε το 9ο δημοτικό – για τις ανάγκες… των ανταρτοπλήκτων – που τους έλεγαν! Εκεί στο 9ο συστεγάστηκε και το 3ο της Καλούτσιας… Τώρα δεν υπάρχουν ούτε το σκολειό ούτε το μικρό Συναγώι δίπλα του… Εκεί να βλέπαταν πλούτο! Μας καλούσαν πάντα τον Σεπτέμβρη που έβγαζαν την παλιά διαθήκη… κι έψελναν όλοι μαζί… Πόσα να θυμηθώ; Μπορεί να ξεχνώ τι έφαγα πριν από λίγο… δεν ξεχνώ ούτ’ έναν από κείνον τον κοσμάκη του Θεού.
Να σκάσετε να πλαντάξετε Ναζί, μια τρύπα στο νερό κάναταν… Θέλαταν τον παρά τους και μόνον… Οι Εβραίοι θα υπάρχουν και θα κουμαντάρουν τον παρά της Γης… Απόστασα, σας αφήνω. Να δω, τι θα δω απόψε στο χαζοκούτι. Μπάαϊϊ… Έχω κι άλλα…

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.