ΠΑΣ..ΕΣ

Ο ΘΕΟΣ ΗΤΑΝ... ΚΟΣΤΑΡΙΚΑΝΟΣ...

Πολλές φορές στο ποδόσφαιρο μας έχει δοθεί η αίσθηση ότι όσα παρακολουθούμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο είναι προδιαγεγραμμένα από κάποια «ανώτερη δύναμη» και... δυστυχώς ένα οδυνηρό παράδειγμα για όλους τους Έλληνες φιλάθλους εκτυλίχθηκε το βράδυ της Κυριακής στο συγκλονιστικό παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα.
Η «πλούσια ακτή» όπως είναι η μετάφραση του ονόματος της Κεντροαμερικάνικης χώρας είχε... πλουσιοπάροχα την τύχη με το μέρος της, καταφέρνοντας να κερδίσει την πρόκριση για τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι.
Ο «ασύλληπτος» γκολκίπερ Κέιλορ Νάβας νομίζω πως δικαιούται να τιμηθεί με... άγαλμα απ’ την Κυβέρνηση της Κόστα Ρίκα για την απίστευτη εμφάνιση που πραγματοποίησε. Οι αποκρούσεις του με ...γόνατα, γοφούς, μηρούς, χέρια, πόδια κ.λπ., μας έκανε να πιστέψουμε ότι ο ... Τιραμόλας μετενσαρκώθηκε στο πρόσωπό του...
Ο Νάβας μαζί με τον Μεξικανό Οτσόα, είναι χωρίς καμία αμφιβολία οι καλύτεροι τερματοφύλακες του Μουντιάλ και θα περάσουν πολλά χρόνια για να τον ξεχάσουμε...
Βλέποντας ξανά και ξανά την «καταραμένη» εκτέλεση του Φάνη Γκέκα στο τέταρτο πέναλτι και όλο το «κράξιμο» που έχει ακολουθήσει στον Λαρισαίο επιθετικό, αυτόματα έρχεται στο μυαλό μου ο αγώνας της Εθνικής με τη Δανία τον Οκτώβριο του 1997.
Τότε που ο τεράστιος Πήτερ Σμάιχελ κράτησε μόνος του το 0-0 στο ΟΑΚΑ, στερώντας απ’ την Ελλάδα μια νίκη που θα ισοδυναμούσε με πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο τη Γαλλίας το 1998.
Η φάση που έχει μείνει «ιστορική» σ’ εκείνο το ματς, ήταν η απίθανη απόκρουση του Σμάιχελ σε ανεπανάληπτο τετ-α-τετ με τον Αλέκο Αλεξανδρή στο 89ο λεπτό.
Πρόκειται για μια στιγμή που κυριολεκτικά «στοίχειωσε» για πολύ μεγάλο διάστημα τον Έλληνα κυνηγό, αφού ούτε λίγο – ούτε πολύ θεωρήθηκε υπαίτιος της αποτυχίας.
Ο χαρακτηρισμός του «χασογκόλη» ή «άσχετου» τον συνόδευε συνεχώς στη συνέχεια της καριέρας του, όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα με τον Γκέκα.
Έτσι αν και πρώτος εν ενεργεία σκόρερ της Εθνικής (δεύτερος όλων των εποχών πίσω απ’ τον Νίκο Αναστόπουλο), ουσιαστικά το κεφάλαιο «γαλανόλευκη» έκλεισε με «βίαιο» τρόπο για τον ίδιο όταν ο Νάβας τον σταμάτησε απ’ την άσπρη βούλα.
Η Εθνική μας στο Κυριακάτικο παιχνίδι δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί την υπεροχή της, μετουσιώνοντάς τη σε γκολ.
Το αναπάντεχο 1-0 του Ρούιζ ήταν ίσως ακόμη πιο «εύκολο» κι απ’ το τέρμα του Αρμέρο κόντρα στην Κολομβία, με τον Καρνέζη να παρακολουθεί «αμέτοχος» τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα.
Ίσως αυτή η διαφορά των δύο ομάδων στη θέση κάτω απ’ τα δοκάρια να στάθηκε ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την πρόκριση, ενώ πρέπει να ομολογήσουμε ότι η «θολούρα» του Σάντος μετά το γκολ που δεχτήκαμε τον οδήγησε σε βεβιασμένες αλλαγές.
Μέχρι το γκολ του Παπασταθόπουλου η Ελλάδα δεν έχει καταγράψει καμία φάση στο ενεργητικό της, προϊόν της εντελώς ανορθόδοξης ανάπτυξής της.
Αρκετοί πάντως υποστηρίζουν ότι αν δεν αντίκρυζε ο Ντουάρτε την κόκκινη κάρτα, η Κόστα Ρίκα «άκοπα» θα έφθανε στην τελική επικράτηση.
Εκεί όμως που γίνεται το 1-1 μέσα σε ντελίριο στις καθυστερήσεις και μιλάμε για «θαύμα», ο Σάντος στην παράταση «πληρώνει» το εντελώς αδόκιμο σχήμα που δημιούργησε μετά τις αλλαγές.
Η Εθνική ήθελε, προσπάθησε, έφτιαξε φάσεις και έπρεπε πάση θυσία να «καθαρίσει» το ματς πριν τα πέναλτι. Αυτή η σκέψη θα... κυνηγάει τον Πορτογάλο τεχνικό ακόμη και στον ύπνο του το επόμενο διάστημα...
Τρομακρική ήταν η απουσία του Κονέ στο κέντρο και δυστυχώς πήγε στράφι τόσο η «ψυχάρα» του μοναδικού Καραγκούνη όσο και η εκπληκτική απόδοση των Χριστοδουλόπουλου – Χολέβα.
Σίγουρα όλοι νιώθουμε υπερήφανα για τα επιτεύγματα της Εθνικής μας σ’ αυτό το Μουντιάλ, όμως η πικρία της απίστευτης ευκαιρίας που χάθηκε από μία μέτρια ομάδα σαν την Κόστα Ρίκα, θα μείνει για πολύ καιρό «κολλημένη» στους ουρανίσκους όλων μας...
Εκτός αν απλά πούμε ότι δεν το’θελε ο Θεός...