ΠΑΣ...ΕΣ

Γράφτηκε από τον/την ΑΡΗΣ ΛΕΚΚΟΣ on . Posted in Πρωινές Πάσες

Αθλητικά λόγια  - Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΛΕΚΚΟΥ

• Χθες συμπληρώθηκε ένας χρόνος απ’ τη μέρα που ο αγαπημένος αθλητικογράφος Βαγγέλης Λέκκος «έφυγε» από κοντά μας. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε τη μνήμη του, είναι η παράθεση ενός άρθρου απ’ τη στήλη «Αθλητικά Λόγια» (26 Αυγούστου 2011), την οποία επιμελούνταν επί 13 σχεδόν συναπτά έτη.
Η γραφή του, ατόφια, αυθόρμητη και ανεξάρτητη, παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ...
Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται...

ZΩΕΣ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΤΟΠΟ

Ενώ στην Ελλάδα το Χρηματιστήριο κατρακυλάει, τα τανκς, και όχι μόνον «αναστενάζουν» στη χώρα του Καντάφι.
Τον «αιμοδιψή» δικτάτορα που κάποτε οι περισσότερες χώρες υποδεχτήκανε με τιμές και μεγαλεία.
Τι έχουν κάνει τα όπλα και τα τάνκς στους ανθρώπους της Λιβύης κανένας δεν το ξέρει.
Και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ, ή δεν θα τα μάθουμε όλα. Ούτε καν τα περισσότερα.
Ζούμε λέει στην εποχή της πληροφορίας.
Πενήντα πέντε εκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις έφαγε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
Στις ατελείς οθόνες της εποχής εκείνης ο κόσμος «είδε» να σκοτώνονται καμμιά εικοσαριά. Ίσως και πιο λίγους.
Στον πόλεμο του Κόλπου που έγινε σε πλήρη ακμή της πληροφορικής,  είδαμε τρίχες κατσαρές κι ένα στημένο κορμοράνο από κάπου αλλού.
Και οι άνθρωποι στο Ιρακ λίγα χρόνια αργότερα εξοντώθηκαν.
Δεν θέλω να σκέφτομαι τα τανκς της Λιβύης και τι μπορεί να κάνουν.
Το τανκ είναι ένα τέρας, έμψυχο και αυτόνομο, η αναβίωση του βασιλιά τυραννόσαυρου πάνω στη γη.
Οι φαντάροι, που αντιμετώπισαν το τέρας και ΕΖΗΣΑΝ δεν ξανάγιναν ποτέ οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν πριν.
Στο Γκρόζνι, στη Σερβία, στη Λιβύη σήμερα οι άμαχοι είναι ισότιμοι.
Ζωές σε λάθος τόπο, λάθος χρόνο.
Το άρμα ξαμολητό ανάμεσα στους ανθρώπους, με το κακόβουλο μάτι του να ψάχνει, σαν το μάτι του πολύφημου, καθώς το τεράστιο κεφάλι του τυραννόσαυρου στρίβει δεξιά και αριστερά, αργά και αμείλικτα, ζητώντας το θύμα του, είναι ένα τεράστιο ΛΑΘΟΣ.
Δεν λέγεται ΚΟΣΜΟΣ αυτό το πράγμα, όπου το άρμα μπορεί ακόμα να αλωνίζει τη γη.
Όταν το ’56 και το ’68 τα σοβιετικά τακνς μπήκαν στη Βουδαπέστη και στην Πράγα οι άνθρωποι έζησαν εφιαλτικές στιγμές.
Νωμίζω ότι το τανκ φτιάχτηκε από κάποιους ανθρώπους που είχαν μια ειδική γονιδιακή σχέση με την έννοια του τρόμου.
Όσο κανένα άλλο εργαλείο στην πολυκύμαντη εμπειρία του προηγούμενου αιώνα, το τανκ ενσαρκώνει τη δύναμη του πανικού, όταν τα συνηθισμένα μέσα έχουν αποτύχει να κάμψουν την αντίσταση της ανθρώπινης συνείδησης.
Δεν ξέρω σύμβολο βίας τόσο χοντροκομμένο, άμεσο και απόλυτο, όσο το τανκ.
Βλέπω τα μεσημεριάτικα δελτία ειδήσεων και στη σκέψη μου κυριαρχεί η κουβέντα του Τσε Γκεβάρα: «Σημασία έχει να είμαστε πάντα στο πλευρό των ΑΔΥΝΑΤΩΝ».
Εχθρός όλων μας, πλην ελαχίστων, είναι η τυφλή βία της ανεξέλεγκτης ΔΥΝΑΜΗΣ…
 Μετράει κανένας την ανθρώπινη υπόσταση μπροστά σε κάποια εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο;