ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!..
Ίσως κάνει εντύπωση που δεν πρόσθεσα στον σημερινό τίτλο τη λέξη ΝΕΑ… αλλά το έκανα σκόπιμα, επειδή ευτυχώς ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλησε να αλλάξει τον βασικό κορμό της Κυβέρνησης με την οποία άρχισε ονειρευόμενος να ανασυγκροτήσει τη χώρα, από τα ερείπια που είχαν συσσωρευτεί όχι μόνο από την πολύχρονη οικονομική κρίση αλλά κυρίως από την υπερτετραετή διακυβέρνηση που είχε προηγηθεί.
Δυστυχώς όμως, όντας έτοιμος αυτός και οι συνεργάτες του για ένα… ειρηνικό έργο προέκυψε ο δίγλωσσος πόλεμος της πανδημίας και του τρελού γείτονα δικτάτορα.
Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και η καλή κυβέρνηση ανασκουμπώθηκε έτοιμη για όλα και τα έβγαλε πέρα με μεγάλη επιτυχία, τόση ώστε να θαυμάζεται διεθνώς και ως προς τις δύο γλώσσες αυτού του… περίεργου πολέμου.
Έτσι λοιπόν ορθά ο κ. Μητσοτάκης επιστρατεύοντας τον… κοινό νου, ο οποίος «δεν είναι τόσον κοινός, όσον κοινώς λέγεται», διατήρησε άθικτη αυτή την επιτυχημένη Κυβέρνηση και προχωράει με γενναιότητα μέσα στη φουρτούνα. Έγιναν βέβαια και κάποιες μικρές αλλαγές και προσθήκες, οι οποίες θα την ωφελήσουν χωρίς να την βλάψουν. Και όμως αυτός ο συνολικός αριθμός των υπουργο - υφυπουργοποιηθέντων… βάρεσε πολύ άσχημα σε πολύ κόσμο μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί από την εποχή του Κώστα Καραμανλή όλοι οι επίδοξοι πρωθυπουργοί υπόσχονται ότι θα σχηματίσουν… ολιγομελή και ευέλικτη κυβέρνηση και καταλήγουν όλοι ανεξαιρέτως σε πολυμελείς και… δυσκίνητες με τον Γ. Παπανδρέου να έχει καταρρίψει το ρεκόρ, τον Τσίπρα να τον συναγωνίζεται και τώρα τον Μητσοτάκη να φτάνει σε… νέα κατάρριψη! Μακάρι να του βγει σε καλό, αλλά αυτουνού την υπόσχεση την περίμενα να πραγματοποιηθεί…

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!..
 Δεν θέλω να κριτικάρω την εσώτερη θρησκευτική πίστη του καθένα, επειδή θεωρώ ότι αυτό αποτελεί προσωπική υπόθεση του ανθρώπου με τον Θεό. Μολονότι η οργανωτική δομή της Ορθοδοξίας, στην οποία και προσωπικά υπάγομαι, υποστηρίζει την αφοσίωσή μας στους πάσης κλίμακας ιερωμένους της, εν τούτοις η πορεία της ζωής μας αποδεικνύει ότι κάποιοι, πολλοί ή λίγοι, από αυτούς συμπεριφέρονται κατά τρόπο που επιδιώκουν και επιβάλουν την κριτική μας οπωσδήποτε.
Αυτή η κριτική από πολλούς είναι θορυβώδης, ιδιαίτερα από εκείνους που δεν θέλουν να πιστεύουν σε τίποτε, αλλά επίσης και από ορισμένους αφελείς, τολμώ να το πω, πιστούς, οι οποίοι πρεσβεύουν αλλοπρόσαλλα πράγματα που ζημιώνουν την ίδια την πίστη τους και την Εκκλησία.
Δεν θέλω τώρα να αναφερθώ σε παραδείγματα και ονόματα, όπως δυστυχώς έκανε τελευταία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννίνων. Η εποχή δεν σηκώνει τέτοιες αντεγκλήσεις.
Προσωπικά σημείωσα την φράση του σεβαστού σε εμένα Αρχιεπισκόπου Τιράνων κ. Αναστασίου, την στιγμή που τον έβαζαν στην «κάψουλα» -φέρετρο κατά τον ίδιο- για να μεταφερθεί στον «Ευαγγελισμό»: «Είτε ζωντανοί είτε πεθαμένοι του Θεού εσμέν!» είπε.
Αν αυτή τη φράση την βαθειά χριστιανική, την ενστερνίζονταν όλοι οι ιερωμένοι πάσης βαθμίδας, υποθέτω ότι δεν θα είχαν προκύψει αυτά τα ζητήματα, τα οποία προκύπτουν κάθε μέρα μεταξύ Πολιτείας, που αγωνίζεται να τιθασεύσει κατά το δυνατό μία πανδημία που ταλανίζει ολόκληρη την ανθρωπότητα με ασθενείς και νεκρούς σε αριθμούς συναγωνιζομένους αυτούς των μεγάλων πολέμων και Εκκλησίας, η οποία μέσα σε αυτή τη δίνη λησμονεί την θνητότητα όλων των πλασμάτων του Θεού, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι ίδιοι.
Αλήθεια, πρόσεξαν ποτέ πώς μοιράζεται το «αγίασμα» από τις κολυμβήθρες στα προαύλια των Εκκλησιών; Όλοι τείνουν αμφιβόλου καθαριότητος μπουκαλάκια με στενό συνήθως στόμιο για να γεμίσει με την κανάτα που μπαινοβγαίνει στην κολυμβήθρα και το «αγίασμα» ξεπλένει στην κυριολεξία και μηχανικά όλους τους ρύπους των φιαλιδίων. Μπορεί να γίνει αυτό δεκτό επί πανδημίας;
Γι - Πας