Προσκήνιο-Παρασκήνιο
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΛΑΜΨΕΙ!..
Όσο περνούν οι μέρες, τόσο ξεκαθαρίζει και το τοπίο μέσα στο οποίο οι… «επαγγελματίες» υβριστές των πάντων οργανώνουν τις… εκδηλώσεις τους στη μνήμη των θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών. Για τον γράφοντα θεατή όλων των πανομοιότυπων «διαμαρτυριών» από τα ίδια ακριβώς πρόσωπα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία και επιβεβαιώθηκε όταν διάβασα το αποκαλυπτικό, εν τη αφελεία τους «τρικάκι» που έγραφε ότι… δημιουργήθηκε η «ευκαιρία για ανατροπή»!
Δεν χρειάζονταν μεγάλη εξυπνάδα για να φανεί ότι οι άνθρωποι απελπισμένοι από την τάση του λαού να μην ακούει τα γνωστά συνθήματά τους, βρήκαν ευκαιρία στο τραγικό δυστύχημα, δημιούργημα εν πολλοίς… συνδικαλιστικών αιτημάτων στην πράξη, η οποία αγνοεί κάθε ανθρώπινη ανάγκη των στιγμών (άρα και αποχώρηση δύο «σταθμαρχών» πριν την ώρα τους, ώστε να μείνει μόνος του ο άσχετος), βρήκαν λοιπόν την… «ευκαιρία για ανατροπή» στην εκμετάλλευση της συμπαράστασης του κόσμου στα θύματα και τους ανθρώπους τους. Ο κόσμος αυτήν τη φορά συγκεντρώθηκε μαζικά και άδολα. Στην πρόσκληση των ασεβών για νέο συλλαλητήριο την Κυριακή… έφαγαν πόρτα και αυτό θα συμβαίνει από εδώ και πέρα. Ο λαός δεν… μασάει! Ας αλλάξουν τουλάχιστο… εκφωνητές της ντουντούκας.
Η Κυβέρνηση, πραγματικά συγκλονισμένη από το συμβάν, συνέστησε περισυλλογή και προσπάθεια αναζητήσεως όλων των διαχρονικών ευθυνών χωρίς διάθεση αντιπολιτευτικών κορώνων και αυτό το θεώρησαν οι άλλοι ως αδυναμία της. Έτσι προ ημερών δεν άκουσαν στη Βουλή τον κ. Γεραπετρίτη που τους συνιστούσε σύνεση. Και αυτό το θεώρησαν ως… αδυναμία του, επιτιθέμενοι επί τετράωρο και εναντίον του, για να βρεθούν ύστερα κατά την απάντηση στις ερωτήσεις – αγορεύσεις τους ενώπιον ενός γνωστού και μεθοδικού Γεραπετρίτη, ο οποίος τους αποστόμωσε ως προς τα… επιχειρήματά τους με αδιάσειστα στοιχεία για τις μεγάλες ευθύνες τους!
Και τότε… άρχισαν να κραυγάζουν άναρθρα νομίζοντας ότι βρίσκονται σε T.V. πάνελ. Η Βουλή όμως είναι Βουλή.
Η… ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ «ΠΑΠΑΖΟΓΛΕΙΟΥ»!
l Θα ήθελα κι εγώ να προσθέσω την δική μου διαμαρτυρία για την κατάντια του όμορφου διατηρητέου νεοκλασικού της Παπαζογλείου Σχολής, το οποίο παραχωρήθηκε ως Έδρα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Υποθέτω ότι οι αρμόδιοι Γιαννιώτες που συμφώνησαν σε αυτήν την παραχώρηση θα σκέφτηκαν ότι δεν υπήρχε καταλληλότερος Φορέας γι’ αυτή την παραχώρηση από μία Αρχιτεκτονική Σχολή, διαθέτουσα ακόμα και τα ηχητικά εχέγγυα των λέξεων για έναν χώρο Πολιτισμού!
Πόσο πλανήθηκαν, όπως και για πολλά άλλα που έχουν σχέση με την… περίφημη «σύνδεση» του Πανεπιστημίου με την πόλη και για την οποία διαμαρτύρονται οι Πανεπιστημιακοί.
Όταν πρόκειται να… «προσκυνηθούν» τότε αγάλονται, ενώ όταν η πόλη διαμαρτύρεται για πολλά άλλα ζητήματα και ζητά την αρωγή τους για την λύση τους, τότε παριστάνουν τους παραγκωνισμένους από αυτήν.
Αλήθεια δεν υπάρχει κάποιος επικεφαλής και υπεύθυνος στην Σχολή αυτή για να ντρέπεται για τον τόσο χυδαίο υποβιβασμό κάθε καλλιτεχνικής ευαισθησίας, η οποία θα πρέπει εκ των πραγμάτων να διέπει κάθε Αρχιτέκτονα;
Κι ας μη μου πουν ότι: Τι να κάνουμε; Πώς να ελέγξουμε τους ασχημονούντες; Όχι κύριοι όταν η «Παπαζόγλειος» ήταν «φωλιά» νηπίων δεν είχαν παρατηρηθεί τέτοιας εκτάσεως ασχήμιες και αν παρατηρούνταν διορθώνονταν γρήγορα.
Η ίδια η Πόλη πλέον έχει καθήκον να τους επαναφέρει στην τάξη. Κι αν δεν τους αρέσει ας πάνε στην Πανεπιστημιούπολη να στριμωχτούν στα μοντέρνα… «αρχιτεκτονήματα», μακριά από τους… «βλάχους» της πόλης όπως θεωρούν τους κατοίκους της. Η πόλη οφείλει να σεβαστεί και τον εαυτό της και τους Ευεργέτες της.
Γι - Πας
