Χωρίς Υπαγόρευση

Γράφτηκε από τον/την Κώστας Αγόρης on . Posted in Χωρίς Υπαγόρευση

Η ακριτική Ήπειρος…

Τα όσα έγραψε στο άρθρο της στην ιστοσελίδα «protagon» η αξιόλογη κατά τα άλλα συγγραφέας και αρθρογράφος Ρέα Βιτάλη για την ακριτική Ήπειρο και συγκεκριμένα για την Πωγωνιανή, με αφορμή τα τεκταινόμενα στην «Κιβωτό του Κόσμου» έχουν ενδιαφέρον. 

 «Ζοφερή» εικόνα!

Συγκεκριμένα, αποτυπώνουν με γλαφυρό τρόπο το πώς βλέπουν οι Αθηναίοι γενικότερα την ελληνική περιφέρεια -επαρχία την αποκαλούν, με μία δόση μάλλον υποτιμητική. Εικάζουμε ότι αυτή τη… ζοφερή εικόνα με τα χνώτα στο καφενείο, τη χαρτοπαιξία, τη βαρεμάρα θα έδινε η κ. Βιτάλη και για άλλες ακριτικές περιοχές, αν είχε τύχει να τις επισκεφθεί.  

Σε όλα τα καφενεία…

Για παράδειγμα, εκτός από την Πωγωνιανή, απόκοσμη και βαρετή θα έβρισκε την ατμόσφαιρα και στα καφενεία του χειμωνιάτικου Διδυμότειχου και των Φερών του Έβρου, στο Νεστόριο και τον Μεσοπόταμο της Καστοριάς, στο Αμύνταιο της Φλώρινας, στη Γουμένισσα του Κιλκίς, στα χωριά των απόμακρων νησιών του Αιγαίου κλπ. Δηλαδή, σε όλη την ακριτική ζώνη της χώρας μας! 

Κάπως έτσι…

Κάπως έτσι είναι η κατάσταση στην ακριτική Ελλάδα. Λιγοστοί οι άνθρωποι, ηλικιωμένοι κυρίως, ήσυχη η ζωή, έρημοι συνήθως οι δρόμοι, κλειστά σχολεία, κάπου – κάπου πέφτει και ομίχλη που κάνει το σκηνικό ακόμα πιο… περίεργο! Για τα χνώτα και την ξερή δεν σχολιάζουμε. Λογικά αυτά τα χαρακτηριστικά τα συναντά κανείς και στα καφενεία της πρωτεύουσας. Δεν είναι «προνόμιο» μόνο των δικών μας!

Όχι και… φαρ ουέστ!

Όντως, η επαρχία δεν είναι πολύβουη και «δραστήρια» όπως η Αθήνα. Βλέπεις, τα πιο πολλά παιδιά της την εγκατάλειψαν για να γίνουν αστοί και να στριμωχτούν στην πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις. Δεν είναι όμως και η ελληνική εκδοχή του… φαρ ουέστ όπως περίπου την παρουσίασε η κ. Βιτάλη. Υπάρχουν ακριτικοί τόποι που και ζωή έχουν και δημιουργική δραστηριότητα, γεωργική και κτηνοτροφική. 

 Ποιότητα ζωής…

Μπορεί να μη συγκρίνονται οι υποδομές της με εκείνες του κεντρικού Κράτους, όμως η επαρχία διαθέτει φιλότιμους και φιλόξενους κατοίκους, που νοιάζονται και βοηθούν ο ένας τον άλλο, που μοιράζονται τα λιγοστά τους αγαθά, που διατηρούν μία ποιότητα ζωής την οποία δεν είναι εύκολο να εξασφαλίσει κανείς στην Αθήνα. Και δικαιούνται να φιλοξενούν δομές όπως αυτές της «Κιβωτού του Κόσμου», τις οποίες αγκάλιασαν με πολύ θέρμη και στηρίζουν διαχρονικά. 

Μάλλον ατύχησε…

✒ Η κ. Βιτάλη… ατύχησε μάλλον κατά την επίσκεψή της στην Πωγωνιανή. Δεν πήγε σε κάποιο «ταπεινό» σπίτι της, να την κεράσουν έναν ωραίο καφέ ψημένο στο πετρογκάζ κι ένα σπιτικό γλυκό του κουταλιού. Να τη βάλουν να καθίσει δίπλα σε μία ξυλόσομπα οι οικοδεσπότες και να κάνουν μία ανθρώπινη και άμεση κουβέντα, όπως συνηθίζουν οι αγνοί άνθρωποι τη επαρχίας. Να της αφηγηθούν αληθινές ιστορίες και περιπέτειες της υπαίθρου… 

Μία «άλλη» Ελλάδα…

  Εικάζουμε πως, αν είχε ζήσει μία τέτοια εμπειρία, θα είχε βγάλει άλλα συμπεράσματα για το κομμάτι εκείνο της χώρας μας που η ίδια τοποθέτησε γεωγραφικά «στου διαόλου τη μάνα». Για την «άλλη» Ελλάδα, για την οποία οι Αθηναίοι προτιμούν να έχουν μία εξιδανικευμένη εικόνα, αυτή δηλαδή που αντικρίζουν στις διακοπές τους.

 Εξιδανικευμένη εικόνα…

Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας μας αντιμετωπίζουν ως κάτι… εξωτικό. Ως έναν τόπο που είναι πανηγύρια, περίπατοι και ορειβασίες τα καλοκαίρια, αναμμένο τζάκι, κοντοσούβλι, τσίπουρο, σκι τους χειμώνες. Και έρχονται εδώ, σε συγκεκριμένες εποχές, για να ξεσκάσουν λίγο από την καθημερινότητα και τις σκοτούρες της πολύβουης ζωής τους στην Αθήνα.  

Δεν ανακαλύπτουν…

Νομίζουν ότι είμαστε μόνο αυτό, αφού δεν μπαίνουν στον κόπο, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, να ανακαλύψουν και την άλλη πλευρά, η οποία δεν είναι μεν τόσο… λαμπερή όσο η τουριστική, όμως δεν είναι και αυτή η ζοφερή πραγματικότητα που μέσα σε λίγες γραμμές αποτύπωσε η κ. Βιτάλη στο πρόσφατο άρθρο της. Έχει πάντως πολύ ενδιαφέρον και αυτή η Ελλάδα!

Ας μη χαλάσουμε…

Τέλος πάντων, ας μη τους χαλάσουμε την όμορφη εικόνα. Ας μείνουν αυτοί στην πρωτεύουσα και ας αφήσουν εμάς εδώ στη «μουντή» επαρχία να δίνουμε τον δικό μας αγώνα για μία αξιοπρεπή ζωή. Μία χάρη μόνο ζητάμε: Να μας επιτρέψουν να διεκδικούμε κι εμείς από το ελληνικό Κράτος αυτά που δίνει και σε εκείνους απλόχερα. Νομίζουμε ότι είμαστε ισότιμοι πολίτες κι έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα, άσχετα με το πού κατοικούμε! 

Να απολυμαίνουν…

✒ Καλά θα κάνει ο Δήμος να φτιάξει και τα εσωτερικά πεζοδρόμια της παραλίμνιας οδού περιμετρικά του Κάστρου, αυτά που είναι κατά μήκος του τείχους του. Μία μικρή παρατήρηση μόνο. Τα συνεργεία να απολυμαίνουν καλά τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουν μπας και γλιτώσουν μερικά πλατάνια από την ασθένεια που τα νεκρώνει. Γιατί αυτή μεταδίδεται κυρίως με εκσκαπτικά και εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε δημόσια έργα…

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.