Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!..

on .

Μόνιμο τροπάρι κατάντησε το «δεν είμαστε ίδιοι, δεν είμαστε σαν εσάς» στο στόμα των αρχηγών κομμάτων, των τ. και νυν υπουργών και των βουλευτών μας, συνοδευόμενο από τα πλέον βωμολόχα επίθετα που όζουν εκ του μακρόθεν και υποβιβάζουν επικίνδυνα το επίπεδο της Βουλής και απαξιώνουν το πολιτικό σύστημα στα όμματα των πολιτών. Είναι όμως έτσι; Μια σταχυολόγηση σ’ αυτά που πανθομολογουμένως είναι ίδιοι, είναι το αναγκαίο αντιστάθμισμα αυτών των ισχυρισμών, ήτοι: στη μη μείωση του αριθμού των βουλευτών, στη μη μείωση των μηνιαίων αποδοχών τους και των συντάξεών τους, στη μη κατάργηση προκλητικών εν μέσω κρίσης προνομίων, στην διατήρηση της βουλευτικής ασυλίας και του επαίσχυντου νόμου περί (μη) ευθύνης των υπουργών, στη θεοποίηση της καρέκλας (διατήρηση και επιδίωξη), στην μικροπελατειακή – ψηφοθηρική πολιτική, στην καθιέρωση του βουλευτικού αξιώματος ως μονίμου επαγγέλματος, στην ανικανότητα να βγάλουν τον τόπο από την κρίση, στην έλλειψη πολιτικής βούλησης για συνεργασία, συναίνεση, ομοψυχία όπως τα εθνικά θέματα επιβάλλουν, στο γλείψιμο των ΜΜΕ και δημοσιογράφων, στην υποκρισία και στον φαρισαϊσμό, στην προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης, στη μη εφαρμογή των νόμων και των αποφάσεων της δικαιοσύνης (διαφορά λόγων και πράξης), στην υπόθαλψη της ατιμωρισίας, στα κροκοδείλια δάκρυα ότι κι αυτοί, σαν παιδιά του λαού, αλλά καλοβολεμένα παιδιά…, συμπάσχουν στη δυστυχία του λαού αλλά χωρίς οι ίδιοι να κάμουν καμιά προσωπική θυσία, στη μη κατάργηση των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής και πιθανόν και σε άλλα πολλά που δεν έρχονται στο φως παρά την κοινή τους αναφορά στην αναζήτηση της λάμψης του δηλώνοντας κατά κόρον ότι ο καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.
Δυστυχώς ούτε τα μαύρα σύννεφα βλέπουν, ούτε τις βροντές ακούν, ούτε τις αστραπές με τους κεραυνούς λογαριάζουν. Υπάρχει χρεία περισσότερων δειγμάτων ομοιότητος των διαφορετικών… ιδιών; Επιγραμματικά θα έλεγε κανείς «διάφορον δείγμα εκ του ιδίου πληθυσμού…».
Και τέλος, αν όπως λέγεται, μία πλειοψηφία πάνω από 180 βουλευτές μπορεί να καταργήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών, τότε γιατί αφού και οι 300 συμφωνούν δεν τον καταργούν; Όταν το 100% των πολιτών θεωρούν ότι ο αριθμός των βουλευτών είναι δυσανάλογος του πληθυσμού της χώρας, γιατί κωφεύουν; Ο Μακρόν στη Γαλλία πρότεινε μείωση κατά 25%. Ιδού παράδειγμα προς μίμηση...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών