Όταν η Ισότητα τείνει να εξισωθεί με την Ισοπέδωση!..

-  Γράφει ο XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ,πρώην Πρύτανης Πανεπ. Ιωαννίνων

Η έννοια της ισότητας είναι η πιο δύσκολη και η πιο κακοποιημένη...
Κατά τον Αριστοτέλη:  αδικία είναι η ανισότητα και δικαιοσύνη είναι η ισότητα. Υπό τον όρο της διάκρισης μεταξύ της ταυτότητας (αριθμητικής ισότητας ή ισονομίας)  και της ισότητας των αναλογιών. Για παράδειγμα, οι ίσοι νόμοι είναι νόμοι ίδιοι για όλους, αλλά η ισότητα στη φορολογία είναι αναλογικού τύπου (αν οι πολίτες πλήρωναν τον ίδιο φόρο θα προέκυπτε ανισότητα).
Στις σημερινές συνθήκες το ενδιαφέρον περιορίζεται κυρίως στην ισότητα των ευκαιριών  Και στην περίπτωση αυτή απαιτείται μια διάκριση: ίση πρόσβαση στις ευκαιρίες ή ίσες αφετηρίες;
Το πρόβλημα της ισότητας είναι περίπλοκο...
Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε ίση πρόσβαση στις διαδικασίες, δηλαδή ίσες ευκαιρίες για να γίνουμε  άνισοι με τους άλλους. Στη δεύτερη περίπτωση, το πρόβλημα ανάγεται στην εξομοίωση των αρχικών συνθηκών, ίσες συνθήκες και περιστάσεις από υλική άποψη, κάτι που πρέπει να κατασκευαστεί...
Πώς θα εξασφαλιστεί ή έκφραση της ισότητας;
Για την έκφραση της ισότητας απαιτείται η αξιόπιστη εφαρμογή των νόμων, δηλαδή ελευθερία. Υπακούμε στους νόμους για να είμαστε ελεύθεροι. Η εφαρμογή των νόμων αποτελεί ισχυρό αποτρεπτικό δημιουργίας τοξικού πολιτικού περιβάλλοντος, περιβάλλοντος στο οποίο η αξιοκρατία δεν έχει την ευκαιρία να εκφραστεί.
Σε μια κοινωνία όπου οι κυβερνώντες δεν ενδιαφέρονται για την αξιοκρατία είναι εύλογο ότι αυτοί  δεν σέβονται την ίση πρόσβαση στις ευκαιρίες, δεν σέβονται τους νόμους, δεν σέβονται την  ελευθερία του πολίτη.
Για την κατασκευή των προϋποθέσεων για ίσες αφετηρίες πρέπει μάλλον να απαρνηθούμε την ελευθερία. Και το ερώτημα που εγείρεται είναι: υπάρχει κάτι με το οποίο μπορεί να  ανταλλάξουμε την ελευθερία;
Συμπέρασμα: μια κοινωνία των ημετέρων δημιουργεί συνθήκες όπου η ελευθερία και η αξιοκρατία έχουν μικρή αξία και η ισότητα τείνει να εξισωθεί με την ισοπέδωση...