Στο πέλαγος της παρακμής!

Έχασε η κοινωνία τους ρυθμούς της, την ενέργειά της και την αισιοδοξία της. Ενώ ο πολίτης έχασε τον ύπνο του, αφού δεν ξέρει τι μέρα θα ξημερώσει, πώς να βολέψει τα παιδιά του και πώς να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις. Έτσι εξηγείται η κατάθλιψη του κόσμου. Κανείς δεν έχει όρεξη για συζήτηση, για δράση και για όνειρα. Ευτυχώς απόμειναν λίγοι ρομαντικοί, κομμουνιστές και φύσει ασυμβίβαστοι, για να μας θυμίζουν ότι μπορεί να αλλάξει η ρότα, αρκεί να αλλάξουμε και εμείς.
Αιτία για όλη αυτή τη θλιβερή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας είναι η πολιτική διαχείριση των πραγμάτων, οικονομικών, κοινωνικών και γενικότερα εθνικών. Δυστυχώς η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να βοηθήσει, ενώ και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης δείχνουν κατώτερα των περιστάσεων. Η κυβέρνηση περί άλλων τυρβάζει. Έχει πιστέψει ότι όλα καλά θα πάνε, αρκεί να κρατάει αυτή την καρέκλα και να βολεύει τα «δικά της παιδιά». Βάλθηκε να λασπώσει τους αντιπάλους, για να μην μπορεί κανείς να αμφισβητεί την απέραντη αποτυχία της σε όλα τα ζητήματα.
Και σαν να μην μας έφταναν όλες οι οικονομικές περιπέτειες λόγω της κυβερνητικής ανεπάρκειας, τώρα δημιουργούνται σοβαρές απειλές σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Έτσι η ιστορία έρχεται να επιβεβαιώσει για μια φορά ακόμη ότι ένα κράτος σε οικονομική κρίση και με διχασμένο το λαό εκτίθεται σε μεγάλες εθνικές δοκιμασίες. Άρα είναι αξίωμα της πολιτικής θεωρίας που ορίζει ότι η γενικευμένη παρακμή, όπως τώρα, γίνεται οιωνός πολλών συμφορών.
Οπωσδήποτε για όλη αυτή τη δραματική κατάσταση της χώρας θα πρέπει να δεχτούμε ότι είναι πολλές οι γενεσιουργές αιτίες. Όμως η κύρια ευθύνη ανήκει στην κάθε φορά κυβέρνηση. Γι’ αυτό και επικεντρώνουμε την κριτική στα έργα της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Εκμεταλλεύτηκαν τη λαϊκή αγανάκτηση λόγω των Μνημονίων και με όπλα τον λαϊκισμό και τον εθνικισμό πίστεψαν ότι θα ριζώσουν στην εξουσία.
Αλλά η ανάληψη της εξουσίας σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία συνοδεύεται από μεγάλες ευθύνες έναντι στο λαό, στους θεσμούς και στο έθνος. Οι δύο συνέταιροι πίστευαν ότι αυτοί θα απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας και ο λαός θα πληρώνει τα απόβλητά της. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή δραματική κατάσταση.
Και το χειρότερο όλων φαίνεται να είναι τούτο: Η κυβέρνηση μη μπορώντας να διαχειριστεί ούτε τα οικονομικά ούτε τα εθνικά, δείχνει να έχει παραδοθεί, και μάλιστα με δουλοπρέπεια, στους ξένους. Έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους βασιλιάδες, που δεν είναι άλλοι παρά τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές και ισχυροί πολιτικοί παράγοντες που είναι τα όργανα της νέας τάξης πραγμάτων.
Και είναι έτσι, αφού η κυβέρνηση υποχωρεί σε όλα και σε κάθε απαίτηση των ξένων. Τούτο αποδεικνύεται από τη στάση της προς τα Σκόπια. Έχει ικανοποιήσει όλες τις επιδιώξεις των Σκοπιανών και είναι έτοιμη να παραδώσει την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, την παράδοση και τους αγώνες της φυλής μας με ό,τι σημαίνουν αυτά για το μέλλον της πατρίδας μας. Άρα δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι εκτελούν εντολές «μεγάλων αφεντικών» του κόσμου. Άλλοι είναι οι παίχτες στα εθνικά μας ζητήματα και εμείς είμαστε τα πιόνια τους.
Έχει δίκιο ο στοχαστής Χρ. Γιανναράς που έγραψε: «Σε ποιον φοβερό καταψύκτη φυλάχτηκε τόσο σπέρμα του Μεγαλέξανδρου, ώστε να μας προκύψει, τόσους αιώνες μετά, ένας λαός ανθρώπων Μακεδόνων Σκοπιανών;».
Ο Τσίπρας με τον συγκυβερνήτη του πιστεύουν ακόμα ότι μπορούν με σκανδαλοθεωρίες να χειραγωγήσουν το λαό και να ανταποκριθούν στις διαταγές των προστατών τους με αντάλλαγμα τις καρέκλες. Όσο για μας, δύο είναι οι δρόμοι: Να εφαρμόσουμε τον στοχασμό του Καζαντζάκη: «Δεν ελπίζω σε τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος». Ή να ακολουθήσουμε τη συμβουλή μιας μάνας Ηπειρώτισσας που, ακούοντας τις δυσκολίες της ζωής από τον γιο της δικηγόρο, του είπε: «Μη κιοτεύετε».
Πράγματι η γιαγιά είδε και έπαθε πολλά στη ζωή της. Κατάλαβε όμως ότι ο Έλληνας έχει ιστορικά αποθέματα στην ψυχή και στη συνείδηση που μπορούν να τον κρατήσουν όρθιο σε δύσκολα χρόνια, αρκεί να δει την πραγματικότητα κατάματα χωρίς μοιρολατρία και δειλία.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ