Υπόθεση κατασκοπείας…

on .

 - Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΔΕΒΕΛΕΓΚΑΣ

Όσοι άκουσαν για πρώτη φορά αυτή την ιστορία από το στόμα του ίδιου του Μάχου, τη χαρακτήρισαν αβίαστα κατασκοπευτική! Μπορεί και να είναι!l Όσοι άκουσαν για πρώτη φορά αυτή την ιστορία από το στόμα του ίδιου του Μάχου, τη χαρακτήρισαν αβίαστα κατασκοπευτική! Μπορεί και να είναι!«Τι να σας πω βρε παιδιά και πώς να το ομολογήσω»! Έτσι ξεκινούσε πάντα ο Μάχος, όταν ήθελε να μας διηγηθεί κάτι το συγκλονιστικό:Εκείνο το χαμογελαστό απόγευμα - συνέχισε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα - μόλις που είχα γυρίσει από το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία μας και είχα βάλει τα πόδια μου μέ-σα σε μια βαθιά λεκάνη με νερό και παγάκια για να ανακουφιστώ από την ορθοστασία, όταν την είδα στο απέναντι μπαλκόνι! Θαμπώθηκα από την ομορφιά της. Ένα της βλέμμα φευγαλέο στάθηκε αρκετό για να σκλαβώσει την καρδιά μου! Ωστόσο, αυτό που αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή, δεν μου ήταν άγνωστο! Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου, που με κυρίευε κάτι τόσο κεραυνοβόλο!
Η πρώτη, συνέβη στα άγουρα χρόνια της νιότης μου, έξω ακριβώς από το σοβιετικό δισκοπωλείο της Πλατείας Κάνιγγος! Εκείνη, έβγαινε από το κατάστημα κρατώντας στην αγκαλιά της έναν δίσκο βινυλίου με τα εμβατήρια της χορωδίας του κόκκινου στρατού. Εγώ, απλά πήγαινα προς την αφετηρία των λεωφορείων. Πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλον και συγκρουστήκαν οι ματιές μας. Μαγεύτηκα! Ήταν μια νέα λυγερή, με κατάξανθα μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια! «Συγνώμη», μου είπε απολογητικά και χαμογέλασε! Εκείνο το βαθύ μυστηριώδες χαμόγελό της, μου φάνηκε σαν κάλεσμα ερωτικό! …Μπορεί και να ήταν!
«Πως σε λένε»; τόλμησα να τη ρωτήσω! «Νατάσα! Νατάσα με λένε. Και είμαι από τη Ρωσία», μου αποκρίθηκε εκείνη με παιδική αφέλεια και χάθηκε μέσα στο πλήθος. Ποτέ δεν συγχώρεσα τον εαυτό μου που δεν την ακολούθησα. Την είχα ερωτευτεί κεραυνοβόλα, αλλά από την ατολμία μου την έχασα! Για τίποτε στη ζωή μου δεν έχω μετανιώσει περισσότερο!
«ΟΧΙ! Για δεύτερη φορά δε θα κάνω το ίδιο λάθος», ακούστηκε το ουρλιαχτό μου, μέσα απ΄ το σαλόνι του σπιτιού μου. Έπρεπε αυτή τη φορά να το τολμήσω! Άνοιξα αποφασιστικά την μπαλκονόπορτα και βγήκα στη βεράντα! Εκείνη, στεκόταν ακόμη στο απέναντι μπαλκόνι, λυγερή, κατάξανθη, γαλανομάτα. Κρατούσε στην αγκαλιά της ένα περιοδικό μόδας.
«Πως σε λένε»; τη ρώτησα! «Νατάσα», μου αποκρίθηκε εκείνη και εκσφενδόνισε το περιοδικό προς τη βεράντα μου! Ήταν γραμμένο στο κυριλλικό αλφάβητο και στο επάνω μέρος δεξιά, είχε τον αριθμό του τηλεφώνου της!
Το ίδιο βράδυ, εγώ, η Νατάσα και η κεραυνοβολημένη μου καρδιά, καθόμασταν στο μισοσκόταδο μιας τζελατερίας στην παραλία της Θεσσαλονίκης!
«Μάχο μου, σε έχω ερωτευτεί παράφορα από την πρώτη στιγμή που σε είδα, να έχεις τα πόδια σου μέσα στον πάγο. Μου θύμησες τον τόπο που γεννήθηκα, τη Σιβηρία», μου είπε κάποια στιγμή, και ρούφηξε από το μπουκάλι μια γουλιά εμφιαλωμένο νερό.
«Θέλω να ζήσουμε για πάντα μαζί», μου επανέλαβε μια βδομάδα αργότερα όταν είχαμε πάει στο σπίτι της για να μου δείξει τα καινούρια σεντόνια στην κρεβατοκάμαρά της! «Τί θα έλεγες να πάμε τα δυο μας, μια εκδρομούλα το Σαββατοκύριακο, να γνωριστούμε… καλύτερα», μου είπε ναζιάρικα και μου χάιδεψε το σβέρκο με τα ακροδάχτυλά της! Τρελάθηκα απ’ τη χαρά μου!
«Πάμε στις Πρέσπες, της πρότεινα αυθόρμητα. Έχω εκεί έναν γνωστό, που μπορεί να μας φιλοξενήσει και θα τη βγάλουμε φτηνά»! Δεν είμαι σίγουρος όμως πως άκουσε τα τελευταία λόγια μου, γιατί με το που άκουσε τη λέξη Πρέσπες, έπεσε ανάσκελα στο πάτωμα λιπόθυμη! …Μπορεί και να ήταν!
Συνήλθε μόνη της λίγα λεπτά αργότερα, όταν άρχισε το τούρκικο σίριαλ στην τηλεόραση! «Μάχο μου, η αγάπη μου για σένα είναι… ολιστική και δεν μπορώ να σου κρατήσω πλέον μυστικά», μου είπε τρυφερά όταν το σίριαλ διακόπηκε για διαφημίσεις. Ύστερα, έσκυψε και μου ψιθύρισε στ’ αυτί, λες και το σπίτι να ήταν γεμάτο με κοριούς: «Μάχο, είμαι κατάσκοπος του Πούτιν, αλλά για χάρη σου τα παρατάω όλα»!
«Κι εγώ αγάπη μου, της αποκρίθηκα συγκινημένος, είμαι έτοιμος για χάρη σου να τα προδώσω όλα. Απ’ τη Μακεδονία ως τη Μύκονο… κι ακόμα παραπέρα»!
«Ωραία, μου είπε τότε αυτή. Ήρθε η στιγμή να βάλουμε μπροστά το σχέδιο «Blue Sparrow» και να ξεσκεπάσουμε έναν Έλληνα διπλό πράκτορα που ενώ παρουσιάζεται ως κομμουνιστής, ρωσόφιλος κι αριστερός, κάνει ότι του λένε οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι, που θέλουνε κι αυτοί όπως κι εμείς, να κουτουπώσουνε τα Σκόπια»!
«Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά στέλνει και φαλκιδευμένες πληροφορίες στο Κρεμλίνο! Είπε στη Μόσχα, συνέχισε αγριεμένη η Νατάσα, πως οι Έλληνες που πήγαν στα συλλαλητήρια ήταν μόνο πενήντα χιλιάδες και ήταν όχλος ετερόκλητος. Είπε ακόμα, πως εγώ, σπατάλαγα αλόγιστα τα ρούβλια της υπηρεσίας κατασκόπων της Ρωσίας, μοιράζοντάς τα σε εκατομμύρια Έλληνες για να διαδηλώσουν τάχα την αντίθεσή τους στις μεθοδεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης αριστερής, που όχι απλώς δεν σέβεται τον ελληνικό λαό, αλλά τελείως τον περιφρονεί. Κι αυτόν, και τη δημοκρατία»!
«Επιτέλους Μάχο μου, αυτός ο διπλός πράκτορας με έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα γιατί νομίζουν στο Κρεμλίνο πως παρουσίασα ψεύτικα στοιχεία και πως τα ρούβλια, όλοι μαζί τα φάγαμε! Πρέπει τώρα εσύ να τον αποκαλύψεις και να υπερασπιστείς την τιμή μου! Είσαι ο άνθρωπος-κλειδί σε τούτη την υπόθεση κατασκοπείας»!
Ένα της βλέμμα φευγαλέο μετά από αυτή της την εξομολόγηση, στάθηκε αρκετό για να με αποδιοργανώσει! Ωστόσο, αυτό που αισθάνθηκα, μετά από τα τελευταία της λόγια για την περιφρόνηση του λαού από την κυβέρνηση, δεν μου ήταν καθόλου άγνωστο συναίσθημα! Ήταν η πολλοστή φορά στη ζωή μου, που μου συνέβαινε κάτι το τόσο αηδιαστικό!
Μια από αυτές, ήταν όταν ο πρωθυπουργός της χώρας από το Καστελόριζο, μπροστά στις στημένες κάμερες, περιφρονώντας και λαό και κοινοβούλιο, με χαλκευμένα στοιχεία, παρέδιδε τη χώρα ως αποικία χρέους, στο ΔΝΤ, στην τρόικα και στους… θεσμούς, κατηγορώντας ταυτόχρονα τους Έλληνες πως ήταν ανήθικοι και διεφθαρμένοι!
«Στην Ελλάδα Νατάσα μου, διπλούς πράκτορες έχουμε πολλούς και είναι όλοι τους στην εξουσία. Είναι ο αμοραλισμός, η αρχομανία, η αλαζονεία, ο καιροσκοπισμός και η δουλικότητα απέναντι στους ξένους. Κάποιοι μάλιστα, και όχι λίγοι, ισχυρίζονται πως η «καρέκλα», είναι αυτή που ενσαρκώνει το όραμα αυτών που κυβερνάνε»!
…Μπορεί και να είναι!