Η δεξιά της διασποράς το… μάννα του ΣΥΡΙΖΑ

on .

Ακούοντας κανείς με προσοχή τόσο τις ανακοινώσεις και δηλώσεις του Μεγάρου Μαξίμου, όσο και αυτές υπουργών, βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει μία υστερική εμμονή τους στα πεπραγμένα της Ν.Δ. με στόχο το δικό τους άλλοθι για τα λάθη και τις αδυναμίες τους, αλλά και την αποδυνάμωση ή την διάσπαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κοιτώντας όμως συνέχεια προς τα πίσω, πώς θα πάνε τη χώρα μπροστά; Ιδού ο γρίφος.
Αν και είναι ακτύπητοι στην πολιτική προπαγάνδα είναι απορίας άξιον πως δεν αντιλήφθηκαν, πρώτον ότι το πολύ «πες – πες» εκφύλισε τις καταγγελίες τους ότι για όλα, παλιά, τωρινά και μελλοντικά (!) φταίει ο κ. Μητσοτάκης και δεύτερον, αλλά και σπουδαιότερον, ότι οι οπαδοί της δεξιάς, από μόνοι τους, αποδυναμώνουν τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη με τη διασπορά τους σε ένα πλήθος δεξιών μικροκομμάτων, περίπου δέκα τον αριθμό, με ισάριθμους ηγέτες που χωρίς ίχνος αυτογνωσίας θεωρούν τους εαυτούς τους ικανούς για το αξίωμα του πρωθυπουργού εφ’ όσον, εκ θαύματος, το κόμμα τους ερχόταν στην εξουσία.
Διερωτάται κανείς, γιατί η χώρα μας έφτασε στη σημερινή της κατάντια με τόσο «άξιους…» πολιτικούς; Ανάλογο φαινόμενο συνέβη και στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη αρχηγού. Δέκα υποψήφιοι αρχηγοί και κανείς δεν αναγνώρισε κάποιον ικανότερό του και να παραιτηθεί της κούρσας.
Στον εύλογο προβληματισμό η απάντηση είναι διττή και απλή: Ή το αξίωμα του πρωθυπουργού έχει πέσει τόσο χαμηλά, γεγονός εξαιρετικά επικίνδυνο, ώστε ο κάθε τυχαίος πολιτικός να το θεωρεί στα μέτρα του ή αυτοί που το διεκδικούν, χωρίς καμία αυτοκριτική ή αυτοαξιολόγηση, αδυνατούν να εκτιμήσουν την ποιότητα των προσόντων που απαιτεί η θέση του πρωθυπουργού. Έτσι, ο κάθε βουλευτής που ανεξαρτοποιείται ανακαλύπτει, έξαφνα, πόσο μικρό του έπεφτε το αξίωμα αυτό, ενώ οι ικανότητές του του επιτρέπουν να διεκδικήσει τη θέση του πρωθυπουργού.
Με αυτή τη νοσηρή εγωιστική αντίληψη μετράμε κάπου δέκα κόμματα, από αποκόμματα, στο χώρο της δεξιάς. Όλοι οι ηγέτες τους επιτίθενται κατά της σημερινής Ν.Δ. της οποίας μέχρι χθες ήταν μέλη της. Το πρόσχημα μονίμως το ίδιο, Φταίει ο αρχηγός (ίδε Καμμένος, Παπακώστα, Φαΐλος). Και αν ναι, δικαιολογούνται ν’ αποδυναμώνουν κατά τρόπο προκλητικό την παράταξη που τους ανέδειξε;
Απέναντι σ’ αυτή την κεντροδεξιά παράταξη που θεμελίωσε ο Κων/νος Καραμανλής και η οποία αποκατέστησε τη δημοκρατία στη χώρα, οδηγώντας την στην Ε.Ε. με σταθερότητα, υπευθυνότητα και συνέπεια δεν αισθάνονται καμία ηθική υποχρέωση;
Ο πολιτικός αμοραλισμός, η αγνωμοσύνη και η αχαριστία σ’ όλο τους το μεγαλείο. Βασικό κίνητρό τους η πολιτική επιβίωσή τους και η «καρέκλα» κι ας καεί και το παλιάμπελο… Χωρίς κανένα ίχνος ντροπής προς την παράταξη που τους γέννησε και κανένα αίσθημα ευθύνης για το σταθεροποιητικό ρόλο της στα ρευστά πολιτικά δρώμενα της χώρας. Μωραίνονται ή όχι οι βουλόμενοι ν’ απωλεσθούν και δη μετά των αλλοφίλων;..
Τι χρείαν καμπάνιας έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για διάσπαση και αποδυνάμωση της κεντροδεξιάς παράταξης εκπροσωπουμένης σήμερα από τη Ν.Δ., όταν μετρά ήδη δέκα περίπου μικρά κόμματα στο χώρο της και όταν από τα σπλάχνα της βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες όπως τον κ. Καμμένο και την κα Παπακώστα;
Αλήθεια, αυτοί «οι δεξιοί…» βρήκαν πως οι διαφορές τους με τη μητέρα – παράταξη ήταν μεγαλύτερες αυτών με τον «αριστερό…» ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να προσχωρήσουν στις τάξεις του και να τη μάχονται επικαλούμενοι το δημόσιο συμφέρον, αγνοώντας προκλητικά τη βούληση και το φρόνημα των ψηφοφόρων τους;
Αιδώς Αργείοι… Η γελοιοποίηση έχει όρια, η αυτογελοιοποίηση όμως;
Αβίαστα λοιπόν προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουδόλως έχει ανάγκη να αναλίσκει προσπάθειες αποδυνάμωσης του χώρου της κεντροδεξιάς μιας κι αυτό το κάνουν πολύ καλά οι τόσοι φιλόδοξοι «ηγέτες…» που φύτρωσαν σαν τα μανιτάρια του φθινοπώρου.
Το «μάννα» για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχεται «εξ ουρανού» αλλά από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο με τη διάσπασή του σε πλήθος μικροκομμάτων, εκ προοιμίου, χαμένης ψήφου.
Ας προβληματισθούν οι φερέλπιδες ηγετίσκοι κι ας πράξουν ό,τι συμφέρει τον τόπο και όχι ό,τι τους υπαγορεύουν οι προσωπικές τους πολιτικές φιλοδοξίες, δεδομένου ότι οι κάλπες θα τους εξαφανίσουν.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών