Η κανονικότητα δεν είναι αποκλειστική ευθύνη καμίας κυβέρνησης

Κανονικότητα δεν σημαίνει να στηρίζει η πλειοψηφία των πολιτών την επιβίωσή τους σε επιδοματικές πολιτικές. Κανονικότητα είναι ένα κράτος να ευημερεί, ώστε μοναχά λίγοι να έχουν ανάγκη από τέτοια επιδόματα.
Κανονικότητα δεν είναι ένα κράτος να παρουσιάζει τεράστια υπερπλεονάσματα και την ίδια ώρα να συντηρεί ληξιπρόθεσμες οφειλές δισεκατομμυρίων. Κανονικότητα είναι το κράτος να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες για να πράττουν κι εκείνοι αντιστοίχως.
Επίσης, κανονικότητα δεν είναι οι συλλογικότητες να δρουν ανεξέλεγκτες, οι γειτονιές μας να μαστίζονται από τη βία και τα πανεπιστήμια να λειτουργούν ως άσυλο κάθε είδους παραβατικής συμπεριφοράς. Κανονικότητα είναι να μπορούμε να ζούμε με ασφάλεια και αξιοπρέπεια σε ένα ευνομούμενο περιβάλλον.
Τέλος, κανονικότητα δεν είναι να ζεις με δανεικά πάνω από τις δυνάμεις σου. Κανονικότητα είναι να ζεις στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σου, τις οποίες το κράτος σου δίνει το χώρο να διευρύνεις.
Η Ελλάδα της κανονικότητας δεν είναι αποκλειστική ευθύνη καμίας κυβέρνησης. Πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας ειλικρινούς σύμπραξης των πολιτών με την κυβέρνηση που θα έχει το όραμα και τη βούληση για τις απαραίτητες ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή.
Η Ελλάδα, θα πρέπει να είναι μια κανονική χώρα που η φορολογία θα είναι ανταποδοτικό τέλος και όφελος και όχι τιμωρητική και στείρα εισπρακτική πολιτική. Όταν ο Δημόσιος Τομέας πάψει να είναι εχθρός κι ανάχωμα και γίνει σύμμαχος και αρωγός των πολιτών. Όταν η Παιδεία μας θα προετοιμάζει ουσιαστικά τους ανθρώπους που θα πάρουν αύριο τις τύχες τούτου του κόσμου στα χέρια τους.
Ως Έλληνες πολίτες διδαχθήκαμε πολλά από τα χρόνια της κρίσης. Η «ανώμαλη προσγείωση», από τις ημέρες της ευκαιριακής ευημερίας στις δυσκολίες της κρίσης, έχει αφήσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τα σημάδια της στο μυαλό του καθένα από εμάς. Αυτό όμως που μένει να αποδειχθεί είναι αν όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, μας οδηγήσουν στο να πάρουμε σωστές αποφάσεις από εδώ και πέρα.
Το βήμα προς την κανονικότητα που εδώ και καιρό παραμένει μετέωρο οφείλει να γίνει σταθερό και αποφασιστικό. Αυτά που ονειρευόμαστε κι αξίζουμε δε θα μας τα χαρίσει κανείς. Εμείς θα τα πετύχουμε μέσα από τις επιλογές μας και τις πράξεις μας.
Το πραγματικό δίλημμα της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, δεν έχει να κάνει με κόμματα και πρόσωπα, έχει να κάνει με το δρόμο που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Έχει να κάνει με το αν προτιμούμε την άκοπη αλλά και κίβδηλη ανακουφιστική θαλπωρή των κενών υποσχέσεων ή ένα συντονισμένο κι αποδοτικό πρόγραμμα, που απαιτεί όμως προσπάθεια όλων και προσαρμογή.
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι προσωπική υπόθεση του καθένα από εμάς. Τα καλά προϋποθέτουν κόπο, προϋποθέτουν κίνηση κι ενέργεια. Το ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Πλησιάζει η μέρα που θα πρέπει να αποδείξουμε ότι και μπορούμε και θέλουμε ως σύγχρονοι άνθρωποι ενός κόσμου που συνεχώς αλλάζει να πετύχουμε!
ΜΙΛΤΟΣ ΓΗΤΑΣ