Η Ιστορία δεν θα σιγήσει!

Η ισηγορία αποτελεί την σπουδαιότερη κοινωνική αρετή του ατόμου. Άλλωστε ένα από τα σπουδαιότερα, από τα ιδιαίτερα, γνωρίσματα της ελευθερίας είναι η ελευθερία του λόγου. Ιδιαιτέρως ο διάλογος, ως τμήμα του πολιτικού λόγου, αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας.

Από σεβασμό προς τους θεσμούς, δεν μου επιτρέπεται να εκφέρω την γνώμη μου για καμμία από τις «πολιτικές θέσεις» των εκπροσώπων του ελληνικού λαού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όσον αφορά το μείζον εθνικό θέμα, το οποίο συζητείται αυτές τις ημέρες. Ούτε όμως και «πολιτική βούληση» μπορώ να έχω. Εκείνο όμως το οποίο δικαιούμαι να επισημάνω και να τονίσω είναι ότι δεν πρέπει να συγκρούεται το «πρόσκαιρο κομματικό συμφέρον» με το εθνικό όφελος και την ιστορικοπολιτική πραγματικότητα.
Ο ελληνικός λαός επί είκοσι πέντε σχεδόν χρόνια παρακολουθεί εναγωνίως, ιδίως το τελευταίο χρονικό διάστημα, μετά την «Συμφωνία των Πρεσπών», την «διελκυστίνδα» μεταξύ των πολιτικών τάξεων της Ελλάδος και των Σκοπίων, αφ’ ενός και των επί μέρους πολιτικών τάξεων της Ελλάδος, δηλαδή της Κυβερνήσεως και των πολιτικών κομμάτων της αντιπολιτεύσεως αφ’ ετέρου.
Βεβαίως δεν παραβλέπω ότι στο «Μακεδονικό θέμα» εμφιλοχωρεί ο αμφοτερόπλευρος «μαξιμαλιστικός κομματισμός», αλλά και ο καιροσκοπισμός και οι παράλογες συμφεροντολογικές εκτροπές, τις οποίες χαρακτηρίζει η στενότητα του εύρους της ιστορικής ενημερότητας. Όμως η φωνή της ιστορίας δεν είναι δυνατόν να σιγήσει, ούτε από τον θόρυβο των Σκοπίων, αλλά ούτε και από την ηθελημένη ή και εσφαλμένη «θέση» της οιασδήποτε ελληνικής πολιτικής τάξεως. Και τούτο γιατί οι βασιλικοί τάφοι της Βεργίνας επιβεβαιώνουν ότι η Μακεδονία υφίσταται «εν λίθοις φθεγγομένοις και μνημείοις σωζομένοις».
Πέραν όμως αυτού θα πρέπει να τονισθεί «γεγωνυΐα τη φωνή» ότι είναι ιστορικώς, εθνολογικώς και γλωσσολογικώς βεβαιωμένο, αλλά και στατιστικώς διαπιστωμένο και καταγεγραμμένο, ότι δεν υφίσταται «μακεδονικό έθνος», ούτε και «μακεδονική γλώσσα». Και δεν θα επεκταθώ σ’ αυτό. Θα μου επιτραπεί όμως να επαναλάβω και πάλι αυτό το οποίο κατέγραψα και προ έτους (Καθημερινή, 30-1-2018), ότι δηλαδή κατά την απογραφή πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, επί Χιλμή Πασά, κατά το έτος 1904-1905, κατά την οποία υπήρχε και το ερώτημα «ποίας εθνικότητας είστε πολίτης», απεγράφησαν κατά εθνικότητα 1.823.500 Τούρκοι, 1.613.300 Έλληνες, 455.000 Βούλγαροι, 151.235 Εβραίοι, 95.350 Αρμένιοι, 16.550 Σέρβοι, 13.750 Κουτσόβλαχοι και 8.890 Αθίγγανοι. Ουδείς, ναι ουδείς, απογράφηκε ως «Μακεδών».
Επομένως, η πολιτική τάξη των Σκοπίων, αλλά και τμήμα της πολιτικής τάξεως της Ελλάδος, εκκινεί από ανύπαρκτη προϋπόθεση για την δημιουργία δήθεν μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας. Και διερωτώμαι, μήπως από άγνοια ή μήπως από σκοπιμότητα, τα στοιχεία αυτά της απογραφής δεν αναφέρονται, τόσο στον πολιτικό διάλογο, όσο και στα διάφορα δημοσιεύματα, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα.