Ανάγκη κάθαρσης του πολιτικού συστήματος!

on .

 Με τον ευτελισμό του Κοινοβουλίου μας γελάει ο κάθε Έλληνας. Αλλά και οι Ευρωπαίοι μας απαξιώνουν παντελώς και μας βλέπουν ως ένα κράτος βαλκανικό και περιθωριακό. Μια ματιά στον ξένο τύπο και θα δοκιμάσουμε ένα αίσθημα ντροπής ως Έλληνες με τη γενικευμένη παρακμή όλου του θεσμικού και γενικά πολιτικού μας συστήματος. Μπροστά σ’ αυτή την παρακμιακή εικόνα θεωρώ πως δεν πρέπει να μένουμε θεατές και νααντιμετωπίζουμε την κατάσταση με θυμηδία και ειρωνεία. Γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει ακριβά την υποβάθμιση και ισοπέδωση του πολιτικού μας συστήματος.
Τούτο έχει συμβεί και άλλες φορές στο νεοελληνικό κράτος με κορυφαίο παράδειγμα τη χρονική περίοδο του ’65. Πολλοί των συμπατριωτών αρκούνται σε μια γενική απαξίωση των βουλευτών, άλλοι αδιαφορούν παντελώς και άλλοι επιρρίπτουν τις ευθύνες της πολιτικής μας διάλυσης στους κυβερνητικούς.
Θεωρητικά όλοι έχουμε δίκιο, είτε διαθέτουμε πολιτική σκέψη είτε έχουμε παραδοθεί στην πίεση των προβλημάτων (φτώχεια, ανεργία, τράπεζες και τόσα άλλα). Όμως η Ιστορία δείχνει ότι, όταν οι πολίτες δεν αντιδρούν στη σήψη του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, τότε δημιουργούνται συνθήκες λίαν επιζήμιες και για το σύνολο της πολιτείας, αλλά και για τον καθένα χωριστά.
Τούτο έχει επισημανθεί από τους μεγάλους κλασικούς φιλοσόφους μας, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, οι οποίοι θεωρούν ότι το «γενικό καλό» είναι προϋπόθεση και του «ατομικού καλού». Γι’ αυτό και οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε την τωρινή διάλυση της Βουλής και των κομμάτων με περίσκεψη και με πολιτική ευθύνη. Η κατάσταση οδεύει σε τραγικά αδιέξοδα και άρα απαιτείται κάθαρση.
Οι έχοντες κάποια κλασική παιδεία και θεατρική κουλτούρα γνωρίζουν ότι σε κάθε αρχαία τραγωδία (θεατρική) ο ποιητής οδηγούσε την εξέλιξη σε τέτοιο τέλος, ώστε ο θεατής να ικανοποιεί απόλυτα τις ηθικές και φιλοσοφικές του αρχές. Δηλαδή η τραγωδία είτε με την εξέλιξη της υπόθεσης είτε με την παρέμβαση του «από μηχανής θεού» είχε ως κατάληξη την κάθαρση.
Σήμερα τα πολιτικά μας πράγματα έχουν φτάσει σε επικίνδυνα αδιέξοδα. Καθημερινά βλέπουμε σε ρόλους πρωταγωνιστών πολιτικούς που δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους. Πρόκειται για ανθρωπάκια που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν την εύνοια του Πρωθυπουργού, να κρατάνε μια καρέκλα και να μετράνε τις οικονομικές του απολαβές. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κυβερνητική πλειοψηφία με την ψήφο βουλευτών που πρόδωσαν το κόμμα τους και προσχώρησαν στην κυβέρνηση με μοναδικό όρο το «προσωπικό αζημίωτο».
Αν αυτοί οι «εξαγορασμένοι» αποστάτες διαφωνούσαν με τα κόμματά τους σε ζητήματα αρχών ή εξυπηρέτησης σοβαρών αναγκών της κοινωνίας, τότε θα έπρεπε με κατανόηση ή ανοχή να αξιολογούμε τη στάση τους. Κρίμα όμως και για τους πολίτες και για το Κοινοβούλιο που κάποιοι βουλευτές ρυθμίζουν την πολιτική τους στάση με την «προδοσία» του κόμματός τους ή με μια γκαζόζα. Βρισκόμαστε στο έσχατο σκαλοπάτι ευτελισμού και απαξίωσης του Κοινοβουλίου μας.
Και το ντροπιαστικό αυτό κατάντημα βαθαίνει πιο πολύ, όταν βλέπουμε τον Πρωθυπουργό μας να μιλάει σε ξένους ηγέτες τόσο απαξιωτικά για τον Ελληνικό λαό και για όσους αντιστέκονται στο ξεπούλημα της Μακεδονίας. Και το χειρότερο είναι που φτάσαμε να ρυθμίζει τις πολιτικές εξελίξεις ο Π. Καμμένος, ο οποίος, έχοντας γεμάτους φακέλους, απειλεί και εκβιάζει το σύνολο της κυβέρνησης. Δηλαδή αυτός που συνεργάστηκε για τέσσερα χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα παρουσιάζεται ως… αρχάγγελος και σωτήρας!
Επιτέλους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης μήπως πρέπει να αλλάξουν την τακτική τους και να εφαρμόσουν ένα διαφορετικό σχέδιο εναντίον της Κυβέρνησης; Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών απαιτεί να σταματήσει η παρακμή και να απαλλαγεί ο τόπος από μια κυβέρνηση που δεν λογαριάζει ούτε εθνική αξιοπρέπεια ούτε θεσμούς ούτε οικονομική ανάπτυξη. Και πρέπει τούτη την ώρα να αλλάξει η σύνθεση του Κοινοβουλίου με ψήφο του λαού ώστε άλλοι άνθρωποι με γνώσεις, με πολιτική ωριμότητα και με αίσθημα ευθύνης να οδηγήσουν τη χώρα σε λιμάνια ελπίδων και προσδοκιών.