«Σφαγή» για την πολύφερνη νύφη των μνημονίων!

Σχεδόν μια δεκαετία την περάσαμε με την κρίση και τα συνακόλουθα μνημόνιά της. Και να θέλαμε να την ξεχάσουμε δεν μας αφήνουν οι ανάγκες που μας προξένησε, αλλά και ο καυγάς των πολιτικών κομμάτων γύρω από αυτά.
Θα ήταν κουραστικό να αναφερθώ όσο πιο αναλυτικά γίνεται στα χιλιοειπωμένα άλλωστε αποτελέσματα της κρίσης, η οποία διέσυρε πολιτικούς και πολιτικά κόμματα, δημιούργησε, αλλά και διέλυσε πολιτικά κόμματα, κατέστρεψε επιχειρήσεις και κατήργησε θέσεις εργασίας, ξενίτεψε νέους, διέλυσε προπάντων τη μεσαία τάξη!
Όμως, όταν η εκάστοτε κυβέρνηση επέβαλλε το δικό της μνημόνιο, η εκάστοτε αντιπολίτευση ανέβαινε στα κάγκελα. Κάθε κόμμα και το μνημόνιό του! Ακόμη φτάσαμε στο φαιδρό σημείο τα κόμματα που επέβαλαν τα μνημόνια να αλληλοκατηγορούνται στο ποιος επέβαλε το σκληρότερο και ακριβότερο ή το καλύτερο μνημόνιο! Αυτά βέβαια για την ιστορία. Γιατί επί της ουσίας τα μνημόνια σήμερα αποτελούν σημείο αντιπαράθεσης αφού χάρη σε αυτά βγήκαμε –λένε- από την κρίση! Θεραπεύσαμε το κακό (την κρίση) με το κακό (μνημόνια)!
Η λεγόμενη αριστερά, η οποία ισχυρίζεται ότι μας έβαλε στο τρίτο μνημόνιο για να μας βγάλει από τα μνημόνια των άλλων, για να το κατορθώσει αυτό χρησιμοποίησε τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα! Κι αναρωτιέμαι δεν υπήρχαν άλλα μέτρα εκτός από τα νεοφιλελεύθερα, αριστερού τύπου, για να απαλλαγούμε από αυτά; Και αν υπήρχαν, γιατί δεν τα χρησιμοποίησε;
Και το πιο σχιζοφρενικό: πώς γίνεται η μείζων αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση από τη μια ότι ακολουθεί νεοφιλελεύθερη πολιτική και από την άλλη ότι εφαρμόζει μέτρα που η ίδια εξήγγειλε;
Και ερχόμαστε στο σήμερα και στο δια ταύτα. Η νέα κυβέρνηση εφαρμόζει μια οικονομική πολιτική κάπως διαφορετική από την προηγούμενη. Για παράδειγμα μειώνει τους επάρατους φόρους που επέβαλε κυρίως η προηγούμενη κυβέρνηση και δέχεται αυστηρή κριτική και επίθεση από την αντιπολίτευση, δια στόματος Α. Τσίπρα, ότι βρήκε στρωμένο το έδαφος, ότι τρώει από τα έτοιμα! Στρωμένο ασφαλώς από την σκληρή φορολόγηση του λαού και κυρίως της μεσαίας τάξης, η οποία σχεδόν διαλύθηκε. Αν δεχτούμε ότι υπάρχουν έτοιμα που ετοίμασε ο ίδιος, αποφεύγει να πει πώς τα ετοίμασε, αφού αυτά δεν προέρχονται από κάποιου είδους ανάπτυξη. Από την άλλη ούτε η κυβέρνηση κάνει λόγο για καμένη γη. Επομένως τα μνημόνια αποτελούν την πολύφερνη νύφη για το ελληνικό κράτος και σήμερα «καυγαδίζουν» κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ποιους πρέπει να δοθεί!
Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με τις ενέργειές της βλάπτει τους πολλούς, δηλ. τα λαϊκά στρώματα, χωρίς καμιά αμφιβολία η «προίκα» αυτή ανήκει στη μεσαία τάξη, η οποία πλήρωσε την κρίση και θα πρέπει να προικοδοτηθεί, να της επιστραφεί. Και την κατηγορεί γιατί είχε εθίσει τα στρώματα αυτά στα επιδόματα, αφού στάθηκε ανίκανη να τους εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση μέσω αξιοπρεπούς εργασίας! Σε επιδόματα, που κάποια από αυτά λειτουργούσαν σαν τη μεθαδόνη στους εξαρτημένους από ουσίες!
Πόσα μπορεί να αντέξει ο κοινός νους;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΣ