Παΐσιος, ο άγιος της εποχής μας...

Ο άγιος Παΐσιος, ο άγιος της εποχής μας, ένας απλός μοναχός, με μεγάλη πίστη και ευλάβεια, που αγιοποιήθηκε πριν λίγα χρόνια, είναι μέσα στις καρδιές πολλών ανθρώπων ως ασίγαστη και ακοίμητη και άσβεστη πηγή πνευματικότητας.
Αυτή τη μορφή της Εκκλησίας μας θα προβάλλει τηλεοπτική σειρά της εταιρείας «Green Olive Films», που τα γυρίσματά της ξεκίνησαν στην Κόνιτσα, όπου έζησε στα παιδικά και στα εφηβικά του χρόνια ο άγιος Παΐσιος, μόνασε στη Μονή Στομίου, σώζεται το πατρικό του σπίτι, το οποίο ανακαινίστηκε και είναι επισκέψιμο και υπάρχουν συγγενείς του.

Ο Δήμος της Κόνιτσας διευκολύνει την παραγωγή στα γυρίσματα, όπου συμμετέχουν γνωστοί ηθοποιοί και πολλοί κάτοικοι, γιατί θεωρεί ότι ταυτόχρονα με την προβολή στο ευρύ κοινό της ζωής του αγίου Παϊσίου, που ήταν μια συνεχής έξοδος και απομάκρυνση από την αμαρτία και μια σταθερή και διαρκής πορεία προς το Χριστό, δηλαδή μια προσέγγιση και εξομοίωση με το Σωτήρα, θα αναδειχθεί και η περιοχή στο πλαίσιο του θρησκευτικού τουρισμού.
Όταν η οικογένεια του Πρόδρομου Ενζεπίδη, πατέρα του μικρού Αρσενίου (μοναχού Παϊσίου αργότερα), που τότε ήταν μόλις 40 ημερών, μαζί με άλλους Μικρασιάτες, εκδιώχθηκε από την Καππαδοκία και συγκεκριμένα από τα Φάρασα, έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στον Πειραιά και στην Κέρκυρα. Τελικά προωθήθηκε στην Ηγουμενίτσα με την προοπτική της μόνιμης εγκατάστασης και της παραχώρησης κτημάτων, στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών, αφού οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες θα πήγαιναν στην Τουρκία. Τελικά δεν έφυγαν και μετακινήθηκαν οι Μικρασιάτες στην Κόνιτσα, παρότι αρχικά δεν ήθελαν.
Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στην Κόνιτσα ο Αρσένιος (αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του π. Παϊσίου), όπου έφτασε σε ηλικία 2 ετών, μεγάλωσε σωματικά, αλλά πήρε και πολλά πνευματικά ερεθίσματα και εκδήλωσε και πολλά ψυχικά χαρίσματα ως παιδάκι.
Αξιοποίησε με αυτό τον τρόπο, παιδιόθεν, τις θείες δωρεές, που έλαβε κατά το βάπτισμά του στα Φάρασα, λίγες ημέρες μετά τη γέννησή του, από τον εφημέριο του χωριού του, από τον Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος του έδωσε το όνομά του. Ο άγιος Αρσένιος ακολούθησε κατά τον ξεριζωμό τους ενορίτες του, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια του οσίου Παϊσίου, μέχρι την Κέρκυρα, όπου εκοιμήθη.
Ήταν τόσο ευσεβής η συμπεριφορά του αγίου Παϊσίου και τόσο οσιακή η παιδική του ζωή, που όπως θυμούνται παλαιοί Κονιτσιώτες, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της κωμόπολης έλεγαν: «Αυτό το παιδάκι θα γίνει άγιος». Όσο βρισκόταν στην Κόνιτσα βοηθούσε το μαραγκό πατέρα του, αλλά έκανε και αγροτικές δουλειές. Αφού έφυγε από την κωμόπολη μετά τη στρατιωτική του θητεία και εκάρη μοναχός, ξαναγύρισε σ' αυτή την επταετία 1967-1974 και μόνασε στη Μονή Στομίου, που τότε ήταν εγκαταλελειμμένη. Κατά την παραμονή του στη Μονή Στομίου, ακολουθούσε το θέλημα του Θεού με άσκηση, με αυταπάρνηση, με θυσίες.
Ο αείμνηστος αδελφός του Λουκάς Ενζεπίδης, ανέφερε κάποτε σε ιερέα: «Ένα πρωινό, ανέβηκα από την Κόνιτσα στο μοναστήρι. Όταν έφθασα, βρήκα έξω από την Μονή και βαδίζοντας προς το δάσος τον αδελφό μου (όσιο Παίσιο) και τον νεαρό τότε θεολόγο Παναγιώτη Νέλλα. Ο Νέλλας είχε πάει προ ολίγου καιρού για να δοκιμαστεί κοντά στον Γέροντα, ώστε να γίνει μοναχός. Αυτό όμως που είδα όταν έφθασα κοντά, με συγκλόνισε. Και οι δυο τους εντελώς γυμνόποδες, βάδιζαν επάνω στις άγριες πέτρες και στα αγκάθια τού δάσους. Τα πόδια τού νεαρού θεολόγου πληγιασμένα και καταματωμένα. Δεν τόλμησα να τους πω τίποτε. Ο Παναγιώτης με κοίταξε ζωγραφίζοντας στα παγωμένα του χείλη ένα μελαγχολικό χαμόγελο. Όσο δε για τον αδελφό μου (όσιο Παίσιο); Μου έριξε ένα κοφτερό βλέμμα που δεν μου επέτρεπε όχι να πω ή να σχολιάσω κάτι, αλλά ούτε καν να... ανασάνω».
Με την πίστη των πρώτων χρόνων του, έζησε μετέπειτα, μέχρις ότου και κοιμήθηκε. Και αυτή την πίστη διακηρύσσει και μετά το θάνατό του. Η ωραία πορεία του, πάντοτε ανοδική, είχε ως ευλογημένο τέρμα την Άνω Ιερουσαλήμ.