Εμείς και το Ταμείο της Ευρώπης…

Μεγάλη συζήτηση γίνεται στην τοπική μας κοινωνία για το αν θα ενταχθεί η επέκταση της Ιόνιας Οδού ως την Κακαβιά με τη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανασυγκρότησης. Αυτή η προσδοκία δείχνει ότι μεγάλα έργα στη χώρα μπορούν να σχεδιαστούν και να ολοκληρωθούν μόνο με ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως άλλωστε έγιναν τόσο μεγάλες υποδομές και στο παρελθόν (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, κ.α.). Γι’ αυτό και έχει τη σημασία του να δούμε πώς εξασφαλίζεται η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και πώς τα ελληνικά κόμματα αξιολογούν αυτή την βοήθεια. Γιατί είναι τουλάχιστον παράδοξο για τους Έλληνες με το ένα χέρι να αποδοκιμάζουμε την Ευρώπη και με το άλλο να ζητάμε τη βοήθειά της.
Επιτέλους η Ε.Ε. αποφάσισε να ζωντανέψει το όραμα για μια πραγματική Ένωση, η οποία θα έχει κοινή εξωτερική πολιτική, άμυνα και οικονομία. Βεβαίως βρισκόμαστε μακριά ακόμα, αφού η εμβάθυνσή της δυσκολεύεται περισσότερο στη συγκυρία που δοκιμάζεται η παγκόσμια κοινότητα.
Όμως παρά το δύσκολο διεθνές περιβάλλον η ηγεσία της Ε.Ε. είναι αποφασισμένη να στηρίξει δυναμικά όλα τα κράτη – μέλη με το Ταμείο Ανασυγκρότησης. Η Ελλάδα θα λάβει σε πρώτη φάση 32 δισ. είτε ως επιχορήγηση είτε ένα μέρος ως δάνειο με όρους πολύ ευνοϊκούς. Τα πολιτικά κόμματα θεωρούν θετική αυτή την εξέλιξη εκτός του ΚΚΕ, το οποίο απορρίπτει συνολικά την ευρωπαϊκή προοπτική.
Και ενώ αυτή η εξέλιξη έρχεται ως μια πραγματική ασπίδα της χώρας μπροστά στις επιπτώσεις από την υγειονομική κρίση, βλέπουμε ότι κάποιοι υποψιάζονται τη βοήθεια ως «εποπτεία» ή ως κάποια μορφή «μνημονίου». Αυτή η κριτική είναι η μόνιμη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ.
Οφείλουμε λοιπόν όλοι να γνωρίζουμε ότι η απόφαση της Κομισιόν είναι ενιαία για όλες τις χώρες χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους. Επομένως γιατί εμείς να ταλαιπωρούμαστε από λάθη και σύνδρομα του παρελθόντος; Η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζεται από την Ευρώπη ως μια κανονική χώρα, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν όλα τα κράτη – μέλη. Κάποιοι από εμάς επιμένουμε να φωνάζουμε ότι είμαστε απόγονοι της Ψωροκώσταινας χωρίς λόγο.
Επιτέλους ας σταματήσει η μιζέρια και ο αντίλογος ας κινείται σε άλλα σοβαρά ζητήματα προς όφελος του λαού, των θεσμών και των κανόνων της δημοκρατίας.
Και θεωρώ χρήσιμο να μην ξεχνάμε πώς η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου διαμόρφωσε τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Επιλέγω κάποιες πρακτικές, όπου φανερώνεται και «η αντίσταση» των τότε κυβερνητών στην επιβολή «της εποπτείας» από τους συμμάχους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με το δικό του μνημόνιο όχι μόνο εξαπάτησε το 62% του κόσμου με το δημοψήφισμα, αλλά παρέδωσε με την υπογραφή του 10.119 ακίνητα του Δημοσίου στο Υπερταμείο για 99 χρόνια! Δηλαδή παραχώρησε σχεδόν ολόκληρη την κρατική περιουσία για να ευχαριστήσει τους Ευρωπαίους και για να δείξει πόσο καλό παιδί είναι.
Ο ραγιαδισμός της τότε κυβέρνησης αποκαλύφτηκε απόλυτα στη συνάντηση Τσίπρα – Τραμπ. Τότε ο αείμνηστος Μ. Γλέζος, αναφερόμενος στην επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ δήλωσε ανάμεσα σε άλλα: «…Όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός προσφέρει γη και ύδωρ στη μητρόπολη της παγκοσμιοποίησης… Όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός υμνεί τον Πλανητάρχη για τα «δημοκρατικά του αισθήματα»… Τότε η υποταγή της χώρας στις ΗΠΑ είναι όχι μόνο φανερή, αλλά και ολοκληρωτική…».
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Όλα δείχνουν ότι τα ευρωπαϊκά κράτη όλο και περισσότερο αποδέχονται την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Επομένως η τωρινή Ελληνική Κυβέρνηση κινείται σε ένα περισσότερο φιλικό περιβάλλον και μπορεί να αξιοποιήσει τη θετική συγκυρία για την αντιμετώπιση των πολύ σοβαρών προβλημάτων της χώρας.
Με βάση όμως αυτά τα ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα οφείλουν όλα τα κόμματα να δώσουν διαφορετικό περιεχόμενο και στην κριτική τους για το Ταμείο Ανασυγκρότησης, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει πιο ουσιαστικά τις μεγάλες ανάγκες του λαού μας.