Το θέατρο της παρακμής τους…

on .

«Οι άνθρωποι από τα πρώτα τους χρόνια διαπαιδαγωγήθηκαν ώστε να ζουν στις πιο απομονωμένες περιοχές του εαυτού τους...

Όταν βρίσκονται σε μια πολύ μεγάλη ιδέα ή σε οτιδήποτε υπερβαίνει τα όρια της άποψής τους, την αντικρούουν και προσπαθούν να την μικρύνουν για να χωρέσει στη μικροσκοπική τους συνείδηση...»
Ellio D' Anna
Η σχολή των θεών

Στις 7 του Απρίλη 2021 έγραψα στον «Πρωινό Λόγο» Ιωαννίνων: Το θέατρο από κυψέλη πολιτισμού κατάντησε σφηκοφωλιά ίντριγκας, ρουσφετιών, δοσοληψίας, διαπλοκής και χτυπημάτων κάτω απ’ τη ζώνη!
Έρμαιο πολιτικάντηδων και πάσης φύσεως λαμογιών που το χρησιμοποίησαν για προσωπικούς λόγους ο καθένας.
Το θέατρο είναι το θύμα ενός συνεχόμενου βιασμού!
Ο κάθε δήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος, μικροπαράγοντας και παραγοντίσκος ασελγεί πάνω του διαχρονικά…
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στα περιφερειακά θέατρα.
Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, από τα πρώτα έξι δημοτικά περιφερειακά θέατρα στην Ελλάδα και έχοντας γράψει ιστορία ως Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου, σήμερα κατάντησε να βιώνει μια απίστευτη παρακμή.
Διαχρονικά αδιάφορες οι δημοτικές αρχές για την τύχη του, βόλευαν ημετέρους ενώ πρόεδροί του ήταν πάντοτε μα πάντοτε άσχετοι με το αντικείμενο, από γιατροί μέχρι ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν μαγαζιά στην πιάτσα της πόλης…
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις λοιπόν και χωρίς να διεκδικώ προφητικές ικανότητες, καινούρια «ανάθεση» παρακαλώ για τα γνωστά πρόσωπα του [ερασιτεχνικού θεάτρου (δεν έχω κάτι με τους ερασιτέχνες, άλλωστε κι εγώ από εκεί ξεκίνησα)] της πόλης, που κυριολεκτικά δεν έχουν ίχνος ήθους, τσίπας, φιλότιμου, αντρειοσύνης, μπέσας και λεβεντιάς...
Γνωρίζουμε χρόνια τώρα πως στα Γιάννενα όλα γίνονται υπόγεια, λόγω των υπόγειων ρευμάτων της λίμνης κτλ. κτλ… η κίνησης αυτή ταύτη επηρεάζει τα μάλα την κίνηση των εγκεφάλων των ανθρώπων της εξουσίας, καθώς όπως βλέπουμε με την καινούρια «ανάθεση», οι διεργασίες ήταν ακριβώς όπως της κίνησης των υπόγειων ρευμάτων της λίμνης!
Αδιαφανείς δηλαδή…
Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων χρόνια τώρα σταθερά πιστό σε τέτοιου είδους πρακτικές και σκοτεινές διεργασίες αναθέσεων των παραγωγών του, (ελάχιστοι οι καλλιτεχνικοί διευθυντές που δεν συμμετείχαν σε τέτοιες καταστάσεις) συνεχίζει ρίχνοντας λάσπη στους καλλιτέχνες της πόλης, μη μπορώντας να πει κάτι άλλο!
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑ
ΕΝΟΣ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ
Μετά το θέατρο της αποστασιοποίησης, το θέατρο της σκληρότητας, το θέατρο του καταπιεσμένου και το θέατρο του παραλόγου, στα Γιάννενα, υπάρχει ένα νέο είδος θεάτρου που ευδοκιμεί τοπικά.
Πρόκειται για το θέατρο της παρακμής τους.
Όχι δεν πρόκειται για νέο είδος θεάτρου…
Το θέατρο της παρακμής τους είναι το θέατρο που έχουν μάθει όλοι αυτοί που βρίσκονται τυχοδιωκτικά στο χώρο και χρησιμοποιούν πρακτικές που αντιστοιχούν σε στοιχεία του υποκόσμου!
Λυπάμαι πολύ που αναγκάζομαι να πάρω δημόσια θέση για πράγματα και καταστάσεις που είναι λυπηρά και θλίβουν τόσο εμένα, όσο και το σύνολο των ανθρώπων που πονάμε το χώρο του θεάτρου.
Λυπάμαι που το Δ.Σ. του θεάτρου της πόλης μου επιτρέπει να συμβαίνουν όλες αυτές οι θλιβερές καταστάσεις, λίγες μόνο μέρες πριν βγει η απόφαση για την τοποθέτηση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή.
Λυπάμαι που η Δημοτική Αρχή συντηρεί αυτή την παρακμή και επιτρέπει να εφαρμόζονται λογικές μεσαίωνα σε έναν τόσο ευαίσθητο χώρο.
Λυπάμαι που στο θέατρο έχουν παρεισφρήσει τυχοδιωκτικά στοιχεία που έχουν μπει από την πίσω πόρτα και δεν υπολογίζουν κυριολεκτικά τίποτε.
Λυπάμαι πολύ που υπάρχουν επαγγελματίες ηθοποιοί στην πόλη που δεν έχουν ούτε μία συμμετοχή σε παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ (δεν αναφέρομαι μόνο στον εαυτό μου, υπάρχουν κι άλλοι) ενώ οι γνωστοί τυχοδιώκτες όχι μόνο έχουν παίξει αλλά άκουσον - άκουσον έχουν σκηνοθετήσει κιόλας…
Δεν μπορούμε να μιλάμε για δημιουργία, δεν μπορούμε να μιλάμε για άνθηση του πολιτισμού μας, δεν μπορούμε να μιλάμε για μέλλον.
Λυπάμαι πολύ που οι συνάδελφοι καλλιτέχνες αναγκάστηκαν να βγουν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για το αυτονόητο, για διαφανείς διαδικασίες…
Το φυσιολογικό θα ήταν να συζητούμε μεταξύ μας για τα προβλήματα και τις προοπτικές του θεάτρου σήμερα.
Το φυσιολογικό θα ήταν να είμαστε πραγματικοί «συνάδελφοι» και όχι δήθεν.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό όταν κάποιοι στο χώρο μας έχουν λούμπεν συμπεριφορές…
Κι αν γράφουμε κάποιοι είναι γιατί βρισκόμαστε σε άμυνα (Θεέ μου) απέναντι σε όλη αυτή την παρακμή.
Αν γράφουμε το κάνουμε για να διατηρήσουμε την καλλιτεχνική και προσωπική μας αξιοπρέπεια εδώ που φτάσαμε, δυστυχώς…
Όταν η νέα Δημοτική Αρχή ανέλαβε μας κάλεσε το νέο Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ για να γνωριστούμε.
Φαίνεται λοιπόν πως αυτό το κάλεσμα ήταν υποκριτικό, αφού όπως φαίνεται συνεργάζεται σταθερά με συγκεκριμένους ανθρώπους….
Και αυτοί οι τυχοδιώκτες «καλλιτέχνες» (θου κύριε) εκτός του ότι μπήκανε απ’ την πίσω πόρτα στον χώρο, χρησιμοποιούν κάθε μέσο ξεφτιλίζοντας το ίδιο το θέατρο.
Γι’ αυτούς λοιπόν ισχύει το απόσπασμα στην αρχή του άρθρου μου.
Γι’ αυτούς και το θέατρο της παρακμής τους…