Στο ρυθμό του «Μπάλλου...

on .

 Στο ρυθμό του «Μπάλλου» «χόρεψε» τις τελευταίες μέρες ένα μεγάλο μέρος των περιοχών της χώρας μας, μεταξύ αυτών και η δική μας, με έντονα (ακραία) και γι΄ αυτό επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. 
Η σχετική ονοματοδοσία ξεκίνησε στις ΗΠΑ και στη συνέχεια υιοθετήθηκε και από άλλες χώρες της Ευρώπης, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Κάθε φορά, λοιπόν, που ένα σύστημα πλησιάζει τη χώρα μας, οι επιστήμονες του Αστεροσκοπείου Αθηνών το… «βαφτίζουν». Και η εξήγηση σύμφωνα με τον Καθηγητή Μετεωρολογίας του εν λόγω Επιστημονικού Οργανισμού κ. Λαγουβάρδο είναι ότι ακολουθώντας την πρακτική Ευρωπαϊκών Μετεωρολογικών Υπηρεσιών (π.χ. το βρετανικό Metoffice), η ονοματοδοσία αποσκοπεί στο να διευκολύνει τη μεταφορά της πληροφορίας στους πολίτες ώστε να λάβουν, στο μέτρο του δυνατού, όλα τα απαραίτητα μέτρα -προφυλάξεις για την προστασία της ζωής και της περιουσίας τους.
Αυτό ξεκίνησε στη χώρα μας από την αρχή του 2017 («Αριάδνη» 5-11 Ιανουαρίου), όταν αποφασίστηκε να δίνονται ονόματα σε χαμηλά βαρομετρικά και διαταραχές, τα οποία αναμένονταν να επιφέρουν σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις στη χώρα. Έκτοτε ακολούθησε μια σειρά ονομάτων συνήθως ειλημμένων από την ελληνική μυθολογία, αλλά και από το χριστιανικό εορτολόγιο, όπως Μίνωας, Δαίδαλος, Ευρυδίκη, Ιοκάστη, Νεφέλη, Σοφία, Ραφαήλ, Υπατία κ.ά). Τα εγχώρια ΜΜΕ πιστά στη γνωστή αισθητική τους άρπαξαν την ευκαιρία, όπως συνηθίζουν να μεγαλοποιούν/δραματοποιούν το οτιδήποτε, ακόμα και να το βαφτίζουν ως κάτι που δεν είναι, αρκεί να εξυπηρετεί τους δείκτες τηλεθέασης.
Σε ό,τι αφορά τώρα τον «δικό μας» Μπάλλο, πρόκειται για παραδοσιακό αντικριστό χορό με πανάρχαια ελληνικά στοιχεία κι έναν από τους πιο γνωστούς νησιώτικους χορούς στην πατρίδα μας. Η ετυμολογική προέλευση της λέξης έχει να κάνει με το αρχαίο ελληνικό με ινδοευρωπαϊκή ρίζα ρ. «βαλλίζω» που σημαίνει «κουνώ», «χορεύω». Γι΄ αυτό και η ορθή γραφή με δύο λάμδα.
Το κρίσιμο ζητούμενο του σημερινού επιφυλλιδικού μας σημειώματος δεν είναι το συγκεκριμένο καιρικό φαινόμενο, αλλά μια σειρά παρόμοιων φαινομένων παγκοσμίως -σε άλλες περιοχές μάλιστα του Πλανήτη ο βαθμός έντασής τους είναι τρομακτικός (τυφώνες, κυκλώνες, μουσώνες)- τα οποία φαινόμενα όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια κάνουν την εμφάνισή τους και τα οποία είναι απόρροια του φαινομένου της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής.
Στη Σύμβαση - Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Μεταβολές (UNFCC), ως κλιματική αλλαγή ορίζεται ειδικότερα η μεταβολή στο κλίμα που οφείλεται άμεσα ή έμμεσα σε ανθρώπινες δραστηριότητες, διακρίνοντας τον όρο από την κλιματική μεταβλητότητα που έχει φυσικά αίτια και η οποία υπήρξε και θα υπάρχει εσαεί. Με στεντόρεια, πλην όμως εις ώτα μη ακουόντων, φωνή, οι ειδικοί προειδοποιούν πως αν δεν είμαστε ακόμη στο «ακριβώς» , είμαστε σίγουρα στο «παρά πέντε» και κάθε ολιγωρία από την πλευρά μας θα αποβεί μοιραία για το μέλλον της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη μας. Πρόσφατη δημοσίευση σε ένα από τα πιο έγκυρα βιοϊατρικά περιοδικά, το “The Lancet”, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας πως «στον 21ο αιώνα, η κλιματική αλλαγή αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την υγεία παγκοσμίως».
Όπως σχετικά επισημαίνεται, «η κλιματική αλλαγή θα επηρεάσει, σε σημαντικά αρνητικό βαθμό, μερικές από τις πιο θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την καλή υγεία όπως: ο καθαρός αέρας, το νερό, τα τρόφιμα σε επάρκεια και ποιότητα, την εύρεση καταλύματος και τη γενική διατήρηση της υγείας. Το κλίμα του πλανήτη τώρα αλλάζει γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη χρονική περίοδο στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, και πολλές από τις επιπτώσεις αυτής της αλλαγής θα είναι ιδιαιτέρως αισθητές στην υγεία. Οι σοβαρότεροι κίνδυνοι μέλλονται για τα αναπτυσσόμενα κράτη» («Είμαστε στο παρά πέντε», ΕΟDΥ»).
Δυστυχώς, ο άνθρωπος των ημερών μας θεοποιώντας τα υλικά αγαθά και κατά συνέπεια το κέρδος που τα εξασφαλίζει, με την απληστία απαραίτητο συνοδό, τυφλός «τα τ΄ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματα», όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, τυφλός στ΄ αυτιά, στο νου (τη νόηση) και στα μάτια, περιμένει αδρανής, «άβουλος και μοιραίος», κατά τον ποιητή, το πεπρωμένο. Οι πολιτικοί ηγέτες, αφιστάμενοι της βασικής ιδιότητάς τους ως «παιδαγωγοί του λαού», όμηροι των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, αδυνατούν να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις. Αν δεν «ξυπνήσουν», και μάλιστα έγκαιρα, οι λαοί να επιβάλουν τα αυτονόητα, το μέλλον μας δεν είναι ανάγκη να είναι κανένας προφήτης για να το προβλέψει, θα είναι ζοφερό.
Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων στη χώρα μας, ισχύει η σοφή λαϊκή παροιμία «τι ΄χες Γιάννη, τ΄ είχα πάντα και τα πρόβατα σαράντα», με την ευθυνομετάθεση των αρμόδιων - αναρμόδιων καλά να κρατεί. Έτσι, ή θα καιγόμαστε, όταν έχει υψηλές θερμοκρασίες ή θα πνιγόμαστε, όταν βρέχει λίγο παραπάνω. Με τον κρατικό μηχανισμό να έχει μόνιμα αναρτημένη την ταμπέλα «κλειστόν λόγω ανικανότητας». Να τους χαιρόμαστε.