Οι πολίτες και η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας…

on .

Είμαι από εκείνους που δεν θα πάψουν να υποστηρίζουν ότι ο ενημερωμένος πολίτης είναι ένας καλός πολίτης. Θα προσθέσω ότι θα πρέπει να είναι πολύπλευρα και σωστά ενημερωμένος. Προϋπόθεση που προέκυψε τα τελευταία χρόνια ως αναγκαία εξαιτίας της άποψης των πολιτών για τα μίντια και τους δημοσιογράφους, η οποία με τη σειρά της προήλθε από τη στάση που κράτησαν οι τελευταίοι σε κρίσιμα ζητήματα, είτε πολιτικά, είτε οικονομικά, είτε κοινωνικά. Η απαξία του δημοσιογραφικού λειτουργήματος δεν ήρθε ουρανοκατέβατη ούτε γεννήθηκε από το τίποτα. Απεναντίας, έβαλε το χεράκι του και ο δημοσιογραφικός κόσμος, προφανώς με φωτεινές εξαιρέσεις που συνεχίζουν να τιμούν την πένα τους. Οι εξαιρέσεις, ωστόσο, λένε πως υπάρχουν για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας.

Τα τελευταία χρόνια όμως η κατάσταση χειροτερεύει, ξεφεύγει των ορίων ακόμη και του αποδεκτού. Η σχέση πολίτη - δημοσιογράφου έχει διαρραγεί και από σύμμαχοι έφτασαν να είναι ο ένας απέναντι του άλλου. Έπαψε ο δημοσιογράφος να είναι αντικειμενικός; Ναι έπαψε, η απάντηση είναι προφανής. Δεν είναι αμερόληπτος, δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και διάκειται ευμενώς στην εξουσία.

Ο πολίτης πιστεύει ότι πλέον η προπαγάνδα είναι η δουλειά του, είτε υπέρ της κυβέρνησης, είτε υπέρ άλλων κομμάτων, είτε και υπέρ οικονομικών και άλλων συμφερόντων. Η πληθώρα των σχολίων στα σόσιαλ μίντια, που ηρήσθω εν παρόδω, δεν αποτελούν δημοσιογραφική δουλειά, είναι αρνητικά, επικριτικά και ενίοτε η οργή και η αγανάκτηση, ως κακοί σύμβουλοι, παροτρύνουν ακόμη και προς έκνομες συμπεριφορές.

Πολλοί μιλούν για την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας και της αξιοπιστίας της. Μαζί χάθηκε και παλιός καλός εαυτός της, εκείνος ο ρομαντισμός που ενέπνεε τον κόσμο.  Όπως λέει και ο Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας Φερνάντο Πεσόα (1888-1935) «Πέρασε πολύς καιρός από τότε που ήμουν ο εαυτός μου».

Τον χάσαμε κάπου στη διαδρομή μεταξύ γεγονότος και αποτύπωσής του, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν μπορεί να αναστραφεί η κατάσταση. Δεν μπορεί όλοι να είναι ή να αυτοαναγορεύονται πολιτικοί αναλυτές και να μετατρέπονται σε τιμητές των πάντων.

Όποιος κουνάει το δάχτυλο πρέπει να έχει την τόλμη και την παρρησία να δείχνει μέχρι και το δικό του πρόσωπο. Η κριτική στα κακώς κείμενα είναι επιβεβλημένη. Ας μην ξεχνούμε όμως ότι δημοσιογράφοι έχουν αποκαλύψει και έχουν φωτίσει δεκάδες σκάνδαλα. Χάρη σε αυτούς έρχονται οι πληροφορίες και από αυτές τις αποκαλύψεις ενίοτε οδηγούνται οι παραβάτες στη δικαιοσύνη.

Προτιμώ μια υπερβάλλουσα ενημέρωση από την απουσία ενημέρωσης, διότι τότε οδηγούμαστε σε άλλες ατραπούς. Υπάρχει μια σύγχυση στους πολίτες, ας μην επιτρέψουμε όμως αυτή να εδραιωθεί, να επιβληθεί και να ακυρώσει κάθε τι καλό.

Η αυτορρύθμιση των ΜΜΕ είναι ένα ζητούμενο που απασχολεί τους δημοσιογράφους και την κοινωνία. Χρέος όλων των πολιτών είναι να διαβάζουμε, να ακούμε, να ξαναδιαβάζουμε να ξανακούμε και να έχουμε κριτική στάση. Δεν αλλάζει τίποτε στη ζωή μας εάν δεν το αλλάξουμε εμείς και δεν αλλάξουμε και εμείς!!!