Κινδυνεύει με κατάρρευση το γεφύρι του Πλακίδα!
Μπορεί το εντυπωσιακό μονότοξο γεφύρι της Πλάκας μετά την αναστήλωσή του να στέκει και πάλι αγέρωχο, πάνω από τον ποταμό Άραχθο, όμως η κατάρρευσή του στις αρχές του 2015 δεν πρέπει να ξεχαστεί από τις υπηρεσίες μνημείων και τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους φορείς, οι οποίοι οφείλουν να μεριμνούν προκειμένου να μην ξαναχαθεί άλλο αντίστοιχο μνημείο στην περιοχή μας λόγω αδιαφορίας και απουσίας μέριμνας.
Τα πέτρινα γεφύρια μόνο στο Νομό Ιωαννίνων είναι δεκάδες και ορισμένα από αυτά αποτελούν μοναδικά δείγματα αρχιτεκτονικής και έχουν μεγάλη αξία ιστορική και πολιτιστική.Χρειάζονται όμως φροντίδα για να συνεχίσουν την πορεία τους στο χρόνο, καθώς τα νερά ρεμάτων και ποταμών διαβρώνουν τα θεμέλιά τους και απειλούνται με κατάρρευση. Ένα τέτοιο μνημείο που κινδυνεύει στις μέρες μας είναι το τρίτοξο γεφύρι του Κουκουλίου ή του Πλακίδα, όπως αποκαλύπτει ο Στέφανος Χρηστογούλας σε επιστολή του προς τον «Π.Λ.», επισημαίνοντας πως τα θεμέλια του του μνημείου είναι πλέον εκτεθειμένα στην ορμή του νερού. Ο κ. Χρηστογούλας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την τύχη του γεφυριού.
Η επιστολή
Με γλαφυρό τρόπο περιγράφει ο Στέφανος Χρηστογούλας τον κίνδυνο κατάρρευσης που διατρέχει το γεφύρι του Πλακίδα στο Κουκούλι Ζαγορίου. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
«Αναρτώ μόνο αυτές τις εικόνες. Και τι βλέπετε σε αυτές; Πέτρες, πολλές πέτρες πελεκημένες και όμορφα τακτοποιημένες που δημιουργούν ένα τοίχο, μια βάση, ένα πέδιλο. Ναι, καλά καταλάβατε! είναι η βάση ενός γεφυριού.
Φτάσαμε να βλέπουμε το 2022 την δουλειά του αρχιμάστορα που τοποθέτησε τις πρώτες πέτρες το 1865 και που πάνω τους στηρίζεται ένα γεφύρι. Και όχι όποιο και όποιο γεφύρι. Ένα από τα πιο όμορφα γεφύρια του Ζαγοριού μας. Βλέπετε -όπως και γω- την βάση των τόξων του «Τρίτοξου γεφυριού του Κουκουλίου» το επονομαζόμενο Καλογερικό ή του Πλακίδα.
Τι σημαίνει να βλέπουμε τα θεμέλια; Σημαίνει ότι ανάλογα με τις συνθήκες, το νερό, την αμέλειά μας, την αβλεψία μας, την ΜΗ προνόησή μας να επέμβουμε όσο είναι νωρίς, πιθανά και σύντομα να δούμε άλλο ένα γεφύρι… ξάπλα.
Μηχανικός δεν είμαι, αλλά η λογική όλων θέλει την κατασκευή ενός γεφυριού να τοποθετείται κάθετα στο ρέμα και με κατασκευή τέτοια στις βάσεις του έτσι ώστε η δύναμη του νερού να μειώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε αυτό να παραμένει στη θέση του.
Τα χρόνια πέρασαν όμως και δυστυχώς οι κοίτες των ρεμάτων έχουν αλλάξει και σήμερα που μιλάμε, το γεφύρι αυτό χτυπιέται από τα νερά με κλίσεις πέραν των 45 μοιρών από την αρχική κατασκευή. Οι επόμενες νεροποντές και το φουσκωμένο ρέμα του Σελλάτου θα διαβρώσει περισσότερο τις φερτές ορατές ύλες κάτω από τα θεμέλια και τις βάσεις και αποδείξτε μου ότι δεν θα υποχωρήσει με τραγικές συνέπειες ολόκληρο το πέδιλο και ότι δεν θα πέσει το γεφύρι.
Ένα μνημείο τόσο κοντά στο δρόμο, με τρομερή επισκεψιμότητα, δυστυχώς των ξένων και όχι δική μας. Το έχουμε δίπλα μας αλλά το προσπερνάμε χωρίς να δείχνουμε λίγη προσοχή. Και αυτό με λυπεί ιδιαίτερα.
Φωνάζω λοιπόν προς κάθε κατεύθυνση και κρούω τον κώδωνα του κινδύνου... το γεφύρι θα πέσει αν δεν κάνουμε, αν δεν κάνετε κάτι… ΤΩΡΑ»!
