ΠΕΡΙπλανήσεις
- Μέρες μνημονίων που περνάμε, μέρες μνημονίων που έρχονται, μέρες γιορτών με αναμνήσεις δώρων και αγάπης, και ποιος δεν γυρίζει την αγορά και με πρώτη προτίμηση τα παντοπωλεία, που σήμερα τα λέμε σούπερ μάρκετ! Κι έχουν απ' όλα π' αναθεμά τα, και ωραία παραταγμένα επικοινωνιακά και διαφημιστικά, σαν στρατιωτάκια και σαν πριμαντόνες με κοντά φουρούσια.
- Ε, κι εγώ ένας μέτοικος αν και λιτοδίαιτος, και πελάτης μόνιμος του συνταγολογίου υγείας, άνοιξα το πόρτ μανέ (έτσι το λέγαμε κάποτε το πουγγί), να μετρήσω το δικό μου ισοζύγιο, και ποια είναι τα υπόλοιπα των συναλλαγών στα μέσα του μήνα. Όπως καταντήσαμε, θέλουμε το κάθε σπίτι και έναν οικονομολόγο, κι αν είναι διδάκτορας ξένου Πανεπιστημίου, κι αν δεν μιλάει καλά τα Ελληνικά δεν πειράζει, κι αν δεν ξέρεις εσύ λίγα αγγλικούλια, για πρότζεκτ και κονέκτ, τελικά μετρώντας τα υπόλοιπα που χειροπιάνεις στην τσέπη θα το καταλάβεις!
- Το να μπαίνεις σήμερα σε ένα σούπερ μάρκετ είναι μια άσκηση μελαγχολίας. Σε τρελαίνουν οι συσκευασίες, τα ξένα γράμματα, οι συνθέσεις που είναι ακατανόητες και οι πειρασμοί με τους απίθανους συνδυασμούς εκπτώσεων. Μια και έκανα έρευνα αγοράς, και το ισοζύγιο ήταν αρνητικό, έκανα μια βόλτα αναγνώρισης τιμών στα ράφια.
- Είπα κι εγώ να πάω, σαν χωριάτης και μέτοικος στα λαχανικά, που παλιά είχαν και ωραία αρώματα από τα μποστάνια. Και τώρα έχουν και ωραίες ταμπέλες με τα ονόματα, αλλά και από πού.... κατάγονται.
- Εκεί ήταν που έχασα τον έλεγχο του μνημονιακού μου δίσκου καθώς έκανα έντερ από καλάθι σε καλάθι κι από μπάγκο σε.. ..ibank! Μας το ζητάνε κι αυτό παντού.
- Γυρίζω σελίδα στη λέξη KRISI γιατί σε όλους τους μπάγκους έβρισκα ανταπόKRISI από πολλές χώρες. Κι άρχισα να διαβάζω τις ανταποκρίσεις της γεωργικής ανάπτυξης που έβλεπα σε καλάθια και μπάγκους. Να τα γράψω και εδώ γιατί είναι και βαρόμετρο της KRISIS γλυκοπατάτες Αμερικής - τοματίνια και αχλάδια και σαλάτες και μελιτζάνες Ιταλίας - μούσμουλα και ροδάκινα και νεκταρίνια Ισπανίας - μάγκο και λιμονόλια Βραζιλίας - βανίλιες και αχλάδια Αφρικής - αχλάδια Τουρκίας φασολάκια Μαρόκου - κρεμμύδια Ολλανδίας - σκόρδα Κίνας - σταφύλια εισαγωγής - σαλάτες Γαλλίας!!!
- Κι εγώ ο μέτοικος από μακρινό χωριό τι να διαλέξω από τόσο πλούσια αγορά εισαγόμενα και κάθε μέρα να ακούμε ότι η ανάπτυξη… έρχεται; Και τι να πω για εκείνα τα γεμιστά που συστήνει η συντρόφισσα Θεανώ του υπουργείου Πρόνοιας στους μη έχοντες;
- Αλλά εγώ ο μέτοικος κάπου άκουσα πως εδώ στο λεκανοπέδιο τελείωσε τελευταία κάποιο αρδευτικό έργο για ανάπτυξη και ποιος ξέρει πόσα ΕΥΡΩ καταναλώθηκαν για να παράγουμε τι;
- Και σαν πάω στο Παν. Νοσοκομείο, κάπου εκεί δίπλα στο δρόμο βλέπω κάτι «αρχαία» κανάλια από μια «αρχαία» πόλη κάποιο ξεχασμένο πρόγραμμα ανάπτυξης αρδεύσεως του λεκανοπεδίου από τη Λαγκάτσα, για μεγάλες παραγωγές και αγελαδοστάσια! Και θυμούμαι πριν γίνω μέτοικος πόσα και πόσα αρδευτικά έγιναν στην περιφέρεια, με αναδασμούς χρυσοφόρους αλλά παντού φύτρωναν ωραία σπίτια και κάποιες βίλες και η ανάπτυξη πήγαινε περίπατο στη Μύκονο μαζί με τις επιδοτήσεις ή έκανε ράλι με 4X4 για να ρωτάμε τώρα, γιατί φθάσαμε στα μνημόνια και γιατί στα σούπερ μάρκετ βρίσκουμε την παραγωγή της υφηλίου για να στέλνουμε και εκεί χρήματα να πληρώνουν εκείνοι τις δόσεις των δανείων. Και εμείς οι παλιοί μέτοικοι που ήρθαμε εδώ στο λεκανοπέδιο γελάμε τώρα που ακούμε αυτό το παραμύθι για «πρώτη φορά Αριστερά», ότι και στην κατοχή έλεγαν ότι ήταν και τότε η «πρώτη φορά Αριστερά» και μας τραγουδούσαν και όλοι μαζί στανικά, εκείνα τα ωραία τραγούδια της… αγροτιάς.
«Κι οπού ‘ναι βράχια θα βγαίνουνε στάχια
και τα ποτάμια μ' ορμή θα κυλούν»
- Ή εκείνο τo άλλο το αντιπολεμικό που το τραγουδούσαν και οι ένοπλοι παρτιζάνοι, χωρίς να αποχωρίζονται το ντουφέκι της λευτεριάς της… αγροτιάς:
«Τι τα θέλουμε τα όπλα τα κανόνια και τα τανκς
Να τα κάνουμε δρεπάνια να θερίζει η αγροτιά».
- Και δεν ήταν μόνο αυτά τα παραμυθοτράγουδα για την αγροτιά, τα γάργαρα νερά, και τα κοφτερά δρεπάνια, αλλά επειδή δεν έπιαναν ποτέ αυτοί τσαπί και δικέλι, είχαν και τότε εφαρμόσει, σαν και τώρα, την «αλληλεγγύη» και μάζευαν από τους νοικοκυραίους. Και το βαρύτερο ακολουθούσε με την ΕΤΑ, την Επιμελητεία Του Αντάρτη, κι έπαιρναν κι άλλα από τους νοικοκυραίους, ενώ και τούρκικο χαράτσι επί της παραγωγής, την δεκάτη, ξαναέφεραν στο όνομα της «Αριστεράς για πρώτη φορά» και τότε. Και εμείς οι μέτοικοι που αράξαμε στο λεκανοπέδιο και κάτω από το τζαμί, μάθαμε ότι σε μια άλλη «πρώτη φορά Αριστερά» στα Γιάννινα, τον Δεκέμβριο 1940, που εφαρμόστηκε η «λαϊκή δημοκρατία» ζήτησαν με λίστα από τους έχοντες λίρες για να πληρωθούν οι υπάλληλοι που δεν δούλευαν. Και όποιος δεν έδινε τον έστελναν στο Λυκόστομο να σπάει πέτρες για τσακίλι για την… οδοποιία!
- Αυτά και πολλά άλλα μας έφεραν μέτοικους ανταρτόπληκτους πρόσφυγες και γκιζερούσαμε ξεσπιτωμένοι στα Γιάννινα. Βρε, που μπορεί να περιπλανηθεί ένας μέτοικος, χρονιάρες και εορταστικές μέρες, μπαίνοντας στα σύγχρονα παντοπωλεία με την επάρκεια αγαθών και η Αριστερά με τα ιδεολογήματά της να μας θυμίζει τα «εφτά θανάσιμα αμαρτήματά» της, στις περισσότερες από εφτά φορές «Πρώτη φορά Αριστερά». Κι εγώ περιπλανώμενος μέτοικος, είμαι ευτυχής που θυμάμαι τον Φώτη Πολυμέρη με το τραγούδι μιας εποχής με ελπίδες, «στους δρόμους γυρνώ...»
«Στους δρόμους γυρνώ, γελάω πονώ
Με ήλιο με μπόρα με νέφη
Δεν έχω ψωμί, σφυρίζω γραμμή
ποτέ δεν θα μου λείπει το κέφι
στους δρόμους γυρνώ με τον ουρανό
παρέα μου τον γαλανό!»
- Και η περιπλάνηση συνεχίζεται…
ο μέτοικος
