Μ' ένα δάφνινο στεφάνι τιμής και μνήμης εορτάστηκε η απελευθέρωση της Παραμυθιάς
• Σεμνά και απέριττα, μ' ένα δάφνινο στεφάνι τιμής και μνήμης, που κατέθεσε ο δήμαρχος Σουλίου Γιάννης Καραγιάννης στην αναθηματική στήλη, εορτάστηκε η απελευθέρωση της Παραμυθιάς από τους Τούρκους στις 23 Φεβρουαρίου του 1913. Προηγήθηκε δοξολογία στο Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δονάτου.
Σε δήλωσή του ο κ. Καραγιάννης ανέφερε ότι «η 23η Φεβρουαρίου του 1913 αποτελεί χρονολογία ορόσημο για την Απελευθέρωση της Παραμυθιάς από τον Τουρκικό ζυγό αλλά και για την ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Η Παραμυθιά δεν ξεχνά την ένδοξη αυτή ημέρα, όπου υποδέχτηκε με λαμπρότητα τον αντισυνταγματάρχη Ηπίτη, που εισήλθε ως ελευθερωτής στη μικρή πολιτεία μας. Ο φετινός εορτασμός της 110ης Επετείου Απελευθέρωσης της Παραμυθιάς από τους Οθωμανούς, αποτελεί τιμή για τους προγόνους μας που πολέμησαν με όποιο μέσο διέθεταν και κάτω από αντίξοες συνθήκες, όπου αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση στα βουνά και στον κάμπο της Παραμυθιάς και τελικά έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι».
Και πρόσθεσε: «Τους τιμούμε με σεβασμό και αίσθημα ευθύνης, με την υποχρέωση να μη λησμονούμε τους αιματοβαμμένους αγώνες τους που με αποφασιστικότητα και ανιδιοτέλεια κατάφεραν το ακατόρθωτο, να αποτινάξουν τη δουλεία για την δική μας ελευθερία, για τον τόπο αυτό στον οποίο σήμερα εμείς ζούμε και ευημερούμε…».
Κατέληξε σημειώνοντας ότι «χρέος μας πλέον είναι, ως οφείλουμε, να παραμείνουμε θεματοφύλακες της Δημοκρατίας, πρεσβεύοντας καθημερινά, με τον τρόπο της ζωής μας, τις αξίες και τα διδάγματα του παρελθόντος. Με πίστη, αλληλεγγύη και συνεργασία, μεταλαμπαδεύουμε στη νέα γενιά την ομοψυχία, το ήθος και την παιδεία που απλόχερα μας προσέφεραν οι πρόγονοί μας, με στόχο το καλύτερο, το πιο αισιόδοξο και ειρηνικό μέλλον για τον τόπο μας».
Να σημειωθεί ότι επικεφαλής του μικτού στρατιωτικού αποσπάσματος, που απελευθέρωσε την Παραμυθιά ήταν ο αντισυνταγματάρχης Aντώνης Ηπίτης, που έγινε δεκτός ενθουσιωδώς στην κωμόπολη, ενώ ο τότε Μητροπολίτης Νεόφυτος έψαλε πανηγυρική δοξολογία στο ναό της Παναγίας. Οι Τούρκοι έφυγαν, παρέμειναν, όμως οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, οι οποίοι μόνοι τους αφοπλίστηκαν και δήλωσαν αποδοχή του ελληνικού κράτους. Έτσι η μεγάλη νύχτα της σκλαβιάς τερματίστηκε και για την Παραμυθιά, όπως και για τους Φιλιάτες τρεις ημέρες αργότερα, καθώς οι ψυχές των ραγιάδων τινάχτηκαν πέρα από το «μέτρο» και το «εφικτό» και υπήρξαν αντιφεγγίσματα της πνευματικής μας παράδοσης, πυκνές εστίες ελληνικών φώτων και γαλαξίες ολάκεροι, γεννημένοι από τη σύζευξη των παλιών και νέων ιδεών.
Η.Μ.
