Στέφανος Τζιμογιάννης – Νατάσα Μπέγκα

Δύο Γιαννιώτες στο «μετερίζι»  της κοινωνικής προσφοράς!

Μιλούν στον «Π.Λ.» για την ίδρυση, την πορεία και τις υπηρεσίες που παρέχουν το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων «Σχεδία» και το Παράρτημα Ιωαννίνων της ΕΛΕΠΑΠ

• Στέφανος Τζιμογιάννης, Πρόεδρος Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Ν. Ιωαννίνων «Σχεδία». Νατάσα Μπέγκα, Πρόεδρος Δ.Σ. του Παραρτήματος Ιωαννίνων της ΕΛΕΠΑΠ. 

Δύο εμβληματικές προσωπικότητες της πόλης μας. Δύο Γιαννιώτες που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γράψει και εξακολουθούν να γράφουν καθένας το δικό του ξεχωριστό κεφάλαιο στον τομέα της κοινωνικής προσφοράς, έχοντας ταχθεί, εδώ και δεκαετίες, από διαφορετικό «μετερίζι», στην υπηρεσία όλων εκείνων που έχουν ανάγκη υποστήριξης. Παραδίδουν δε μαθήματα ήθους και ανιδιοτέλειας, σε μία περίοδο που στάσεις ζωής όπως η δική τους είναι πολύ αναγκαίες και χρήσιμες.
Ο «Π.Λ.» μίλησε τόσο με τον κ. Τζιμογιάννη όσο και με την κ. Μπέγκα για το πώς ξεκίνησαν την κοινωνική τους δραστηριότητα, για το έργο που προσφέρουν οι φορείς τους οποίους διευθύνουν αλλά και για το όραμά τους.

Ο Στέφανος Τζιμογιάννης
Το πρόβλημα των εξαρτήσεων ήταν μεγάλο και στην περιοχή μας το μακρινό πια 1994, όταν ιδρύθηκε στα Γιάννενα, πρωτοστατούντος του Στέφανου Τζιμογιάννη και του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ηπείρου στο οποίο ήταν πρόεδρος, ο τότε Συμβουλευτικός Σταθμός Καταπολέμησης των Ναρκωτικών.
Φυσικά, με το πέρασμα των ετών ο όρος «εξαρτήσεις» απέκτησε πιο διευρυμένη σημασία συμπεριλαμβάνοντας, πλην των ουσιών, το αλκοόλ, το διαδίκτυο, τον τζόγο, το κάπνισμα και ο φορέας μετατράπηκε το 2011, πάντα υπό την καθοδήγησή του, στο Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων «Σχεδία». Το εγχείρημα ήταν τόσο επιτυχημένο, ώστε η «Σχεδία» αποτέλεσε πρότυπο τα τελευταία χρόνια για την ίδρυση δεκάδων ακόμη αντίστοιχων κέντρων ανά την Ελλάδα. Μάλιστα, αυτά συνδέθηκαν μεταξύ τους συστήνοντας ένα Πανελλαδικό Δίκτυο Κέντρων Πρόληψης και η ανάθεση της προεδρίας του στον κ. Τζιμογιάννη υπήρξε μία απολύτως φυσική επιλογή, ομόφωνη εκ μέρους των συναδέλφων του, λόγω του καίριου ρόλου που εκείνος έπαιξε και συνεχίζει να παίζει στον τομέα αυτό!
Το έργο της «Σχεδίας», που μετράει πλέον 25 ολόκληρα χρόνια, είναι και πολύπλευρο και γνωστό στην τοπική κοινωνία. Αναγνωρίζεται δε ευρέως, ενώ έχει βραβευθεί για την κοινωνική του προσφορά από τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο. Το Κέντρο ασχολείται με την πρόληψη, μία διαδικασία ιδιαίτερα σημαντική, η οποία όμως στη χώρα μας αποτελεί μάλλον… ψιλά γράμματα, αφού συνήθως τρέχουμε εκ των υστέρων να θεραπεύσουμε τα όποια προβλήματα! Ξεχωρίζουν οι παρεμβάσεις που κάνει σε σταθερή βάση σε παιδιά, εφήβους, νέους, κυρίως σε μαθητές και εκπαιδευτικούς αλλά και στον γενικό πληθυσμό, οι συνεδρίες του ειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού του με δεκάδες χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών κάθε χρόνο, αλλά και οι ενημερωτικές δράσεις και προγράμματα που υλοποιεί για θέματα εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας. Όλα αυτά, παρά τις δυσκολίες που κατά καιρούς αντιμετώπισε, χάρη στη δουλειά και τη χρηστή διαχείριση εκ μέρους της Διοίκησής του.

«Να σώσουμε έστω έναν…»!
Μιλώντας στον «Π.Λ.» για τη μακρά αυτή και γόνιμη πορεία ο Στέφανος Τζιμογιάννης είναι κατηγορηματικός. Όπως υπογραμμίζει, «όταν ως Οικονομικό Επιμελητήριο Ηπείρου στήσαμε το Συμβουλευτικό Σταθμό θέσαμε ένα και μοναδικό στόχο. Να σώσουμε έστω έναν άνθρωπο από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Για μας αυτό θα ήταν επιτυχία»! Τελικά έκαναν πολλά περισσότερα… Σπεύδει δε να υπενθυμίσει ότι «όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τη ‘Σχεδία’, τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ., προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας εθελοντικά, χωρίς καμία αμοιβή».
Τι τον έκανε όμως να εμπλακεί στον «πόλεμο» κατά των εξαρτήσεων και να συνεχίζει ακούραστα μέχρι σήμερα τις καθημερινές μάχες για τη σωτηρία κυρίως των νέων παιδιών; Όπως λέει, «για μένα ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής, είναι αποτέλεσμα συνειδητής και εκούσιας επιλογής. Δεν είναι χόμπι, ούτε ενασχόληση για να καλύψω τον ελεύθερο χρόνο μου. Πιστεύω πως μέσα από τον εθελοντισμό και την προσφορά καταξιώνεται η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη. Μέσα από την απλότητα της προσφοράς συνειδητοποιείται και η αξία της ανθρώπινης ευτυχίας».

Η Νατάσα Μπέγκα
Εθελόντρια εδώ και σχεδόν 40 χρόνια στο πλευρό των παιδιών με αυτισμό είναι και η Νατάσα Μπέγκα, Πρόεδρος Δ.Σ. της ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων, η οποία αυτές τις μέρες έχει κάθε λόγο να δηλώνει και να είναι χαρούμενη, καθώς βλέπει να λαμβάνει σάρκα και οστά μία νέα δομή την Εταιρεία, οι Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης.
Το 1981 άρχισε να λειτουργεί το παράρτημα της ΕΛΕΠΑΠ στα Γιάννενα και από την πρώτη στιγμή η κ. Μπέγκα βρέθηκε στο «τιμόνι» του, το οποίο κρατά μέχρι σήμερα. Και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. κατάφεραν πολλά. Έφτιαξαν το γνωστό κυκλικό κτίριο στη Νεοκαισάρεια, διεύρυναν τις δομές τους και μέχρι σήμερα έχουν περάσει από την ΕΛΕΠΑΠ σχεδόν 2.500 παιδιά. Το Παράρτημα της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας & Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων, το οποίο έχει σήμερα 30 άτομα προσωπικό, πρόσφερε πέρυσι τις υπηρεσίες του σε 120 παιδιά και το ίδιο θα κάνει και φέτος.

«Είμαι περήφανη…»
«Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα για τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης. Μας βοήθησε πολύ η Περιφέρεια για να τις φτιάξουμε. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα αυτό και έχει και συνέχεια. Ας μην ξεχνάμε ότι οι γονείς που συνήθως είναι υπερπροστατευτικοί, δύσκολα θα επιτρέψουν τα παιδιά τους να μένουν μόνιμα για μεγάλο διάστημα στα σπιτάκια της ΕΛΕΠΑΠ, ακόμη και αν οι ίδιοι δυσκολεύονται να τους προσφέρουν την εξυπηρέτηση που χρειάζονται», τονίζει η Νατάσα Μπέγκα.
Κληθείσα να σχολιάσει αυτές τις τέσσερις δεκαετίες κοινωνικής προσφοράς μέσω της ΕΛΕΠΑΠ, προτιμά να προσπεράσει τα αρνητικά και να σταθεί μόνο στα καλά. Όπως αναφέρει, «έχω περάσει από σαράντα κύματα όμως είμαι πολύ περήφανη. Ό,τι έκανα αυτά τα 40 χρόνια, το έκανα με πάρα πολλή αγάπη για όσους αδίκησε η φύση και όχι από ιδιοτέλεια, επειδή εγώ δεν είχα παιδιά ή για να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου»!
Στη μνήμη της υπάρχουν πολλές ωραίες στιγμές, όμως ξεχωρίζει και αφηγείται μία χαρακτηριστική. Όπως αναφέρει, «κάποτε καλέσαμε τη μπάντα του Στρατού να παίξει μουσική και με ενημέρωσαν οι υπάλληλοι της ΕΛΕΠΑΠ ότι θα δώσουν τη συναυλία στην αίθουσα των παιδιών με αυτισμό. Φοβήθηκα μη τους δουν τα παιδιά και αγριέψουν. Αγχώθηκα… Όμως, ήρθαν οι μουσικοί με τη στολή παραλλαγής και τα όργανά τους, άρχισαν να παίζουν και… έγινε το θαύμα! Όλα τα παιδιά άρχισαν να χτυπούν ρυθμικά παλαμάκια και να συμμετέχουν στη συναυλία. Η μουσική άγγιξε την ψυχή τους»!
Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον; Φυσικά! Αυτά δεν σταματούν ποτέ. «Θέλουμε να εδραιωθεί κι άλλο η ΕΛΕΠΑΠ, να καταφέρει ώστε τα παιδιά με αυτισμό να έρχονται στον βρεφονηπιακό της σταθμό», λέει η Πρόεδρός της και προσθέτει: «Έχουμε και το Κέντρο Νευροψυχολογικής Θεραπείας Εγκεφαλικών Βλαβών το οποίο ήδη λειτουργεί, ένα πρόγραμμα αποκατάστασης για νέους που εξαιτίας ατυχημάτων αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως οι δυσκολίες στο περπάτημα, την ομιλία, η μερική απώλεια μνήμης κλπ. Έχουν πολύ αγώνα ακόμη όλα αυτά».