Όπως τα ΑμεΑ και οι άνω των 70 ετών…

Και οι κάτοικοι των μικρών χωριών απαλλάσσονται των «e-αποδείξεων»!

Το μέτρο όμως δεν είναι… ελκυστικό για να παραμείνουν στον τόπο τους

Καίριες παρεμβάσεις, οι οποίες θα μπορέσουν να δώσουν πνοή ζωής στα ερημωμένα χωριά μας περιμένουν οι μόνιμοι κάτοικοι, αλλά και οι τοπικοί φορείς που βλέπουν την Ηπειρωτική ύπαιθρο χρόνο με το χρόνο να μαραζώνει, αφού η λεγόμενη αποκέντρωση που κατά καιρούς ακούγεται από την αθηνοκεντρική εξουσία, παραμένει στα λόγια! 
Και φυσικά οι κάποιες διευκολύνσεις που ισχύουν για τους ακρίτες κατοίκους, δεν είναι ικανές για να επιστρέψουν οι νέοι στα χωριά και να ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή και τον κτηνοτροφικό τομέα.  
Δεν είναι… ελκυστικό!
Για παράδειγμα από 1η Ιανουαρίου οι φορολογούμενοι καλούνται να συλλέγουν αποδείξεις από ηλεκτρονικές συναλλαγές, ίσες με το 30% του καθαρού εισοδήματός τους. Ωστόσο οι μόνιμοι κάτοικοι μικρών χωριών (έως 500 κατοίκους) συγκαταλέγονται στις κατηγορίες που εξαιρούνται, τόσο από την υποχρέωση ηλεκτρονικών πληρωμών, όσο και από τη συλλογή χάρτινων αποδείξεων. Σ’ αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, οι φορολογούμενοι 70 ετών και άνω, τα Άτομα με Αναπηρία, οι δικαιούχοι του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης και άλλες κατηγορίες, κυρίως ευπαθών ομάδων. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα μέτρο που θα διευκολύνει αυτές τις κατηγορίες των φορολογουμένων, όμως στην περίπτωση των μικρών χωριών δεν είναι ιδιαίτερα… ελκυστικό, καθώς η πλειοψηφία των κατοίκων είναι άνω των 70 ετών, ενώ και πάλι δεν είναι αρκετό, ώστε οι νέοι να παραμείνουν στην ύπαιθρο και να δραστηριοποιηθούν εκεί. 
Μετρημένοι στα δάχτυλα!
Για μια ακόμη φορά οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ανέδειξαν την θλιβερή αυτή πραγματικότητα, καθώς εκτός από τα δημοφιλή ορεινά χωριά, στα υπόλοιπα και κυρίως στα πιο απομακρυσμένα  επικρατούσε… άκρα του τάφου σιωπή, αφού σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και οι λιγοστοί μόνιμοι ηλικιωμένοι κάτοικοι πήγαν στα αστικά κέντρα να περάσουν τις γιορτινές μέρες μαζί με τα παιδιά τους!
Νέοι που θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν την εικόνα της υπαίθρου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, καθώς όχι μόνο η Πολιτεία δεν τους δίνει κίνητρα για να παραμείνουν, αντίθετα τους δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη ζωή. 
Θέλουν, αλλά φοβούνται!
Και αυτό συμβαίνει την ώρα που αρκετοί θα ήθελαν ιδανικά να επιστρέψουν στα χωριά και να αναζητήσουν εκεί μια καλύτερη ζωή, εκμεταλλευόμενοι την πατρική γη. 
Η καλύτερη ποιότητα ζωής, οι πιο χαλαροί ρυθμοί και κυρίως το χαμηλότερο κόστος διαβίωσης είναι οι λόγοι που κάνουν πολλούς να σκέφτονται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Κι ενώ υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, σε… δεύτερη ανάγνωση κάνουν πίσω, καθώς η επιστροφή στην επαρχία δεν είναι τελικά και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.  Δομές υγείας δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστες, σχολεία κλείνουν, όπως και δημόσιες υπηρεσίες, ενώ η ανασφάλεια είναι ίσως ο πιο αποτρεπτικός σήμερα παράγοντας!
***
Οι εκκλήσεις των κατοίκων της υπαίθρου και των τοπικών φορέων συνεχείς, όπως εξάλλου και οι υποσχέσεις. Τώρα ελπίζουν ότι η νέα Κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη θα δημιουργήσει ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και θα δώσει ουσιαστικά κίνητρα σε νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν. 
Ο χρόνος θα δείξει…