ΝΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ!

 Ο υπερδανεισμός της χώρας και η… φαρσοκωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ

 Οφείλει να δώσει εξηγήσεις ο Αλ. Τσίπρας

 

• Το χαμηλότερο επιτόκιο (1,9%) στην ιστορία των ελληνικών εκδόσεων ομολόγων σε ευρώ, πέτυχε η χώρα μας αυτές τις ημέρες όταν εξέδωσε 7ετές ομόλογο, ζητώντας να αντλήσει 2,5 δισ. ευρώ από τις διεθνείς αγορές.
Μέσα σε λίγες ώρες έλαβε προσφορές που ξεπερνούσαν τα 13 δισ. ευρώ, γεγονός που συνιστά την μεγαλύτερη ζήτηση για ελληνικό χρέος, αφότου η χώρα βγήκε εκτός μνημονίων τον περασμένο Αύγουστο. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι οι διεθνείς αγορές είδαν πολύ θετικά την κυβερνητική αλλαγή και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Και όπως ήταν επόμενο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, εξέφρασε την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα της δημοπρασίας, με την οποία και ολοκληρώθηκε ο προγραμματισμός εξόδου στις αγορές για το 2019.
Πώς όμως, το εξωτερικό δημόσιο χρέος της χώρας διαμορφώθηκε σταδιακά στα χρόνια της κρίσης και κυρίως την περίοδο που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Την απάντηση δίνει στη συνέχεια με μια πολύ ενδιαφέρουσα - και κυρίως κατανοητή για τον καθένα μας - εμπεριστατωμένη ανάλυση ο διακεκριμένος Ηπειρώτης δικηγόρος των Αθηνών κ. Μιχ. Ν. Μαρτσέκης. Τίτλος της: «Το χρέος της Ελλάδας, ο υπερδανεισμός και η φαρσοκωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ».
Γράφει στον «Π.Λ.» ο κ. Μαρτσέκης:
Τι είναι εξωτερικό δημόσιο χρέος; Είναι το άθροισματων Κρατικών ελλειμμάτων πολλών χρόνων σωρευτικά. Πώς δημιουργείται το χρέος; Από τον εξωτερικό δανεισμό για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Πότε είναι το χρέος μη βιώσιμο; Όταν δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί το δάνειο, δηλαδή δεν μπορούν να πληρωθούν οι τόκοι κάθε χρόνο και δεν μπορεί να ξεπληρωθεί στην ώρα του. Πότε συμβαίνει αυτό; Όταν χρωστάς πολλά ή όταν έχει το δάνειο υψηλούς τόκους. Τι σημαίνει κούρεμα του χρέους; Όταν μειωθεί το ύψος του χρέους και του επιτοκίου και επιμηκυνθεί η αποπληρωμή. Με το κούρεμα που έγινε το 2012, πόσο μειώθηκε το χρέος; Το ονομαστικό χρέος μειώθηκε άμεσα 107 δισ. ευρώ και έμμεσα κατά 40 δισ. ευρώ. Ποιος είναι ο βασικός κανόνας της οικονομίας για το δανεισμό και την αποφυγή των συνεπειών της μη εμπρόθεσμης πληρωμής του; «Να έχεις τα χρήματα που ξοδεύεις και όχι να δανείζεσαι για να τα ξοδεύεις».
Πόσο ήταν το χρέος της χώρας
Ποιο ήταν το χρέος της χώρας, όταν οδηγήθηκε στην κρίση το 2010; Το χρέος, στις 31.12.2009, ήταν 298 δισ. ευρώ και το επιτόκιο του δανεισμού από τους ιδιώτες δανειστές ήταν 4,80% - 5,20% και αυτό θεωρήθηκε από τις αγορές μη βιώσιμο και γι΄ αυτό αναγκάσθηκε η χώρα να προσφύγει, με τα Μνημόνια, στους Ευρωπαϊκούς Μηχανισμούς Αλληλεγγύης, που οδήγησε τον λαό στην πτωχοποίηση.
Ποιο είναι σήμερα το εξωτερικό δημόσιο χρέος, μετά από το κούρεμα του 2012 και από την οκταετή λιτότητα και την πτωχοποίηση του πληθυσμού; Είναι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2019, 358 δισ. ευρώ. Είναι εύλογο το ερώτημα γιατί αντί να μειωθεί, αυξήθηκε τόσο σημαντικά το δημόσιο χρέος;
Ο αναγνώστης του κειμένου αυτού, σύντομου και προσαρμοσμένου στο όριο άρθρου εφημερίδας, καλείται να ακολουθήσει το οδοιπορικό διαμόρφωσης του χρέους από το 2010 που ήταν 300 δισ. ευρώ έως σήμερα, που είναι 358 δισ., αφ΄ ενός για να πληροφορηθεί τους λόγους της «παράλογης» αυτής αύξησης και αφ΄ ετέρου να εκτιμήσει, πολιτικά και ηθικά, την διακηρυγμένη δημόσια υπόσχεση του Σύριζα και του απελθόντος πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. «Το χρέος αυτό (300 δισ. ευρώ) είναι «παράνομο», «επαχθές» και «επονείδιστο» και γι΄ αυτό μόλις αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας «θα το αποσβέσει μονομερώς, με ένα νόμο και ένα άρθρο».
Προκλητικά ψεύδη!..
Στο κείμενο αυτό θα παραθέσω μη επιδεχόμενα αμφισβήτηση στοιχεία, που αφορούν το δημόσιο χρέος της χώρας μας, τα αίτια που το προκάλεσαν και τις δημόσια διακηρυγμένες απόψεις του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και άλλων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, που προκάλεσαν την επικρατούσα στην κοινωνία και στους πολιτικούς εκφραστές της σύγχυση, την οποία διαμορφώνουν και προωθούν οι στρατευμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αφορμή και ερέθισμα για να γραφεί το κείμενο αυτό, αποτέλεσαν τα πρόδηλα και προκλητικά ψεύδη που ακούστηκαν κατά την προεκλογική περίοδο και ακούγονται καθημερινά από τα πρόσωπα που καλούνται και μετέχουν στα τηλεοπτικά πάνελ και γράφονται στον έντυπο τύπο, τα οποία θεωρώ ότι εκπορεύονται από τους πολιτικά στρατευμένους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και πετυχαίνουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, ακόμη κι΄ αυτή που οριοθετείται με αριθμούς, που η αλήθεια τους είναι δεδομένη. Τα στοιχεία που παραθέτω σχετικά με το εξωτερικό δημόσιο χρέος της χώρας, προέρχονται από επίσημες πηγές και συνεπώς είναι δεδομένα, οι δε παρατιθέμενες κρίσεις και απόψεις των διαμορφωτών της κοινής γνώμης έχουν διατυπωθεί δημόσια και έχουν καταγραφεί στον Τύπο και γι΄ αυτό δεν μπορεί να διαψευσθούν.
Το δημόσιο χρέος…
Τον Ιανουάριο 2010, το δημόσιο χρέος της χώρας που παρέλαβε μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 2009 η Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) από την Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, ήταν 298 δισεκατομμύρια ευρώ ή 126% του ΑΕΠ.
Όταν οριστικοποιήθηκε και προσδιορίστηκε το ύψος του χρέους αυτού στο ποσό των 298 δισ. ευρώ που αντιστοιχούσε στο 126% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ), οι διεθνείς αγορές θεώρησαν ότι η χώρα βρισκόταν στον προθάλαμο της πτωχευτικής διαδικασίας και έτσι η χρηματοδότησή της από την διεθνή αγορά διακόπηκε, τα δε κρατικά ομόλογα που κυκλοφορούσαν ή κατείχαν ιδιώτες της διεθνούς κοινότητας, είχαν φθάσει να έχουν ως αξία το 40% της ονομαστικής τους αξίας, με αποτέλεσμα να μη μπορεί η Ελλάδα να αναχρηματοδοτήσει το ληξιπρόθεσμο χρέος της, το οποίο χαρακτηρίσθηκε από όλους τους διεθνείς θεσμικούς οικονομικούς φορείς (ΔΝΤ, ΕΚΤ και φορείς της Ευρωζώνης) ως μη βιώσιμο και μη διαχειρίσιμο, αφού δεν κρίνονταν διασφαλισμένη με υψηλό βαθμό βεβαιότητας η εξυπηρέτηση του χρέους. Στις 19 Μαΐου 2010, έληγαν και έπρεπε να πληρωθούν ελληνικά ομόλογα 8,5 δισ. ευρώ. Τα ταμεία του Κράτους ήταν άδεια. Ο πρωθυπουργός που είχε κερδίσει τις εκλογές, τον Νοέμβριο 2009, με το λαοπλάνο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και είχε μάλιστα μοιράσει, το Δεκέμβριο 1,2 δισ. ευρώ ως δώρο στους «πτωχούς Έλληνες», βρήκε όλες τις πόρτες των χρηματαγορών και των Κυβερνήσεων της Ευρωζώνης ερμητικά κλειστές και τα επιτόκιο απαγορευτικά.
Διάγγελμα… πτώχευσης!
Έτσι, στις 23 Απριλίου 2010, ο πρωθυπουργός αυτός, πήγε στο Καστελόριζο και εξεφώνησε το διάρκειας 6 λεπτών διάγγελμα, με το οποίο κοινολόγησε την πτώχευση της χώρας, μία εθνική καταστροφή, με τον γελοιωδέστερο τρόπο. Αυτός ο πολιτικός, που αντί να καθίσει στο γραφείο του σοβαρός και κόσμιος και να πει στον ελληνικό λαό τα μαύρα μαντάτα της πτώχευσης απλά, καθαρά και τίμια, και να καλέσει όλα τα πολιτικά κόμματα σε διαβουλεύσεις, αποφάσισε να μεταβάλει το εθνικό δράμα της χώρας σε χολιγουντιανή σαπουνόπερα. Μετά, χάνοντας κάθε ίχνος πολιτικού θάρρους, εγκατέλειψε έντρομος την κυβέρνηση και την άφησε σχεδόν πτωχευμένη πια, αλλά μέσα στο μηχανισμό, τη μέγγενη θάλεγα, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στους ανοργάνωτους, τότε, μηχανισμούς της Ευρωζώνης, η οποία μέχρι τότε δεν είχε αντιμετωπίσει οικονομική απορρύθμιση, πτώχευση, κάποιου κράτους – μέλους της, ώστε να οργανώσει, ανάλογους μηχανισμούς διάσωσης, στα θεσμικά πλαίσια της αλληλεγγύης που προβλέπεται στην ιδρυτική πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το δημόσιο χρέος των 300 δισ. ευρώ ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπιζε η χώρα, όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό, θεσμικό. Για την ακρίβεια, όπως χαρακτηρίσθηκε, ήταν ντροπιαστικό. Μετά το ξέσπασμα των επιπτώσεων της κρίσης με τον αποκλεισμό της χώρας από τις αγορές, επικράτησε σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, στα μέσα ενημέρωσης και στο πολιτικό κίνημα της ανταρσίας και της ανυπακοής στους θεσμούς, που αναπτύχθηκε τότε, η αντίληψη ότι το ελληνικό ζήτημα μπορούσε να αντιμετωπισθεί εξωγενώς, με εύκολο και ανώδυνο τρόπο, με τη διαγραφή σημαντικού μέρους τους δημόσιου χρέους, μονομερώς ή με διεθνή πολιτική συναίνεση που θα γινόταν σε μία διεθνή διάσκεψη, η οποία θα συνεκαλείτο για το σκοπό αυτό.
Η Ευρωζώνη, στην οποία μετείχε η Ελλάδα, είχε υποχρέωση, σύμφωνα με τις συνθήκες οργάνωσής της, να εκδηλώσει την ανθρωπιστική της στήριξη προς την καταρρέουσα Ελλάδα, αλλά και για την προστασία των οικονομιών των άλλων εταίρων και την επαπειλούμενη μετάδοση των οικονομικών κραδασμών.
Ευρωζώνη και Δ.Ν.Τ.
Έτσι, η Ευρωζώνη, καίτοι παντελώς ανέτοιμη, θεσμικά, χορήγησε δύο δάνεια, με το πρώτο και το δεύτερο δανειακό πρόγραμμα, στις 21 Ιουλίου 2011, ώστε το χρέος της χώρας να καταστεί «βιώσιμο» και να μετάσχει, μετά, στην όλη προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας και το Δ.Ν.Τ. Οι ηγέτες της Ευρωζώνης, στα πλαίσια της υποχρέωσής της για ανθρωπιστική στήριξη, μετά από διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες, κατόχους κρατικών ομολόγων, έδωσαν εντολή στους μετέχοντες στο Eurogroup της 21 Φεβρουαρίου 2012 να αποφασίσουν και να σχηματοποιήσουν μία διπλή παρέμβαση. Η πρώτη παρέμβαση αφορούσε το ονομαστικό κούρεμα του χρέους, που κατεχόταν από τον διεθνή ιδιωτικό τομέα, PSI με την υποστήριξη των εταίρων. Η δεύτερη παρέμβαση ήταν το έμμεσο κούρεμα σε όρους παρούσας αξίας, μέσω του συντριπτικά ευνοϊκότερου πλαισίου δανεισμού, όπως μείωση του επιτοκίου δανεισμού και επιμήκυνση χρόνου πληρωμής, που αποκτούσε η χώρα από τον επίσημο τομέα, τον δημόσιο τομέα, δηλαδή από τους θεσμούς και τις άλλες χώρες.
Το σχήμα που διαμορφώθηκε, με την εθελοντική συμφωνία του ιδιωτικού τομέα, ώστε για κάθε ομόλογο να συγκροτηθεί συνέλευση των πιστωτών και εφόσον αυτή είχε απαρτία, με πλειοψηφία 2/3, να αποφασίσει την αποδοχή του εθελοντικού κουρέματος και να δεσμεύει τη μειοψηφία. Στη σχετική πρόσκληση, σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν. 4050/2012 προς τους κατόχους ομολόγων ύψους 205,5 δισ. ευρώ, προσήλθαν κάτοχοι ομολόγων 198 δισ. ευρώ και επιτεύχθηκε έτσι κούρεμα κατά 53,5% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, δηλαδή μειώθηκε το χρέος με το ποσό των 107 δισ. ευρώ. Επιτεύχθηκε η μεγαλύτερη μείωση εθνικού χρέους που είχε γίνει ποτέ.
Ρευστό για ομόλογα…
Για κάθε 100 ευρώ ομολόγου, δόθηκε ισοδύναμο ρευστού 15%, συνολικού ύψους 29,7 δισ. ευρώ, με εξόφληση αντίστοιχου τιμήματος του υφισταμένου χρέους και εκδόθηκαν νέα ομόλογα, post PSI ομόλογα, ίσα με το 31,5% του υπολειπομένου ονομαστικού χρέους ύψους 62,3 δισ. ευρώ.
Άρα, μειώθηκε η ονομαστική αξία του δημόσιου χρέους κατά 107 δισ. ευρώ. Επιπλέον μειώθηκε το επιτόκιο δανεισμού, με αποτέλεσμα, ενώ το κόστος εξυπηρέτησης των τόκων το 2010 ήταν 14 δισ. ευρώ, το 2014 και μετά κατέβηκε στα 5,5 δισ. ευρώ.
Για να καλυφθούν οι πληρωμές αυτές και οι χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου (αναχρηματοδότηση χρέους που έληγε, πέραν εκείνου που βρίσκονταν στα χέρια ιδιωτών), εκταμιεύθηκε δόση δανείου από το EFSF εφάπαξ, ύψους 75 δισ. ευρώ.
Εκτός από το παραπάνω ονομαστικό κούρεμα του χρέους κατά 107 δισ. ευρώ, η απόφαση του Eurogroup προέβλεπε και πρόσθετο κούρεμα του χρέους, το οποίο κυμαίνονταν από 31 έως 48 δισ. ευρώ και ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα επέστρεφε στην Ελλάδα τα κέρδη της από τα χαρτοφυλάκια SMP και ANFA.
Επιπρόσθετα, με τη συμφωνία αυτή προβλεπόταν και δεύτερη παρέμβαση στο κούρεμα του χρέους, έμμεσο κούρεμα, σε όρους παρούσας αξίας στο κατεχόμενο από τον επίσημο τομέα ελληνικό χρέος, το OS, αυτό που αφορούσε τους ευνοϊκότερους όρους δανεισμού, ήτοι μειωμένο επιτόκιο και επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής.
Το δημόσιο χρέος της χώρας, που ανερχόταν την 1.10.2010 σε 300 δισ. ευρώ, μειώθηκε με το ονομαστικό κούρεμα, το PSI, που έγινε το 2012 κατά 107 δισ. ευρώ και κατά 30 δισ. ευρώ με την μείωση του επιτοκίου, κτλ. Έτσι, το χρέος θάπρεπε να είναι 163 δισ. ευρώ. Αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με σοβαρό αντίλογο, γιατί είναι αριθμητική αλήθεια.
Μετά την παρέμβαση αυτή της Ευρωζώνης για την αποτροπή της πτώχευσης της Ελλάδας και την αποτροπή εξόδου της από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε., οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Παπαδήμου προσπάθησαν να λάβουν μέτρα εξόδου από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση και να αποκαταστήσουν το οικονομικό χάος και την ηρεμία και να ανασυγκροτήσουν την οικονομία και την κοινωνία, η οποία με τα μέτρα λιτότητας που είχαν ληφθεί είχε χάσει το βηματισμό της και κινδύνευε να διαλυθεί.
«Επονείδιστο χρέος»…
Όμως, μέσα στην κοινωνία είχε αναπτυχθεί ένα νέο πολιτικό μόρφωμα, ο Σύριζα, που κατάφερε να συγκεντρώσει άστεγους και περιθωριακούς επιστήμονες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι, σε συνεργασία με τον Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη του, διαμόρφωσαν τη θεωρία του «επονείδιστου χρέους», το οποίο ο Σύριζα, σχηματισμένο κόμμα πια, υποσχέθηκε ότι θα το διαγράψει «μονομερώς ή με απόφαση διεθνούς διάσκεψης». Για το σκοπό αυτό συγκρότησε την «επιτροπή αλήθειας χρέους», η οποία, αποτελούμενη από περιθωριακούς γνωστούς επιστήμονες, οι οποίοι τιμήθηκαν από την ελληνική πολιτεία με βαρυσήμαντα αξιώματα και αμοιβές, θα παρουσίαζαν στον ελληνικό λαό τη θεωρία του «επονείδιστου χρέους», που θάπρεπε η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να το διαγράψει.
Ο Σύριζα πήγε στις εκλογές της 25.1.2015, με την υπόσχεση του αρχηγού του Αλέξη Τσίπρα προς το λαό, ότι το «επαχθές», «παράνομο», «αθέμιτο», επονείδιστο» και μη βιώσιμο χρέος δεν θα πληρωθεί και με δήλωσή του προς τους τοκογλύφους δανειστές μας θα καταργήσει τα μνημόνια και το χρέος με έναν νόμο και ένα άρθρο. Ο λαός, υιοθέτησε την άφρονη αυτή διαβεβαίωση και του έδωσε την εντολή να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις αυτές.
Κωλοτούμπα Τσίπρα!
Στις 13 Ιουλίου 2015, όλο το σκηνικό άλλαξε. Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού μέχρι τότε είχε βυθίσει τη χώρα στο χάος, καταρρακώνοντας τη διεθνή αξιοπρέπειά της, ζημιώνοντας τα κρατικά ταμεία με 100 δισ. ευρώ, όπως υπολογίσθηκε από διεθνή οικονομικά κέντρα, ανένηψε (έκανε την περίφημη κωλοτούμπα) και συμφώνησε ένα πακέτο βοήθειας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Η συμφωνία αυτή, που πήρε την ονομασία Γ΄ Μνημόνιο, εγκρίθηκε στις 19 Αυγούστου 2015 από τα 18 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και είχε διάρκεια τριών ετών και έτσι η χώρα απέφυγε την έξοδό της από την Ευρωζώνη (Grexit), που θα ήταν καταστροφική και ολέθρια λύση για την Ελλάδα. Οι ευνοϊκές συνθήκες δανεισμού του Γ΄ Μνημονίου, σε συνδυασμό με τη μείωση του δημόσιου χρέους προς τους ιδιώτες επενδυτές, κατόχους κρατικών ομολόγων, επέτρεψαν στην Ελλάδα να διατηρηθεί στην Ευρωζώνη.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός πια της χώρας, σε συνέδριο spd το Νοέμβριο 2018, είχε δηλώσει ότι «Η Ελλάδα έφθασε στη χρεωκοπία, δημιουργώντας χρέος 300 δισ. ευρώ, εξ αιτίας μιας συστηματικής κλοπής του πλούτου και των αγαθών από τους πολλούς, προς όφελος μιας ελίτ που είχε καταφέρει να βγάλει τον πλούτο της σε Τράπεζες του εξωτερικού». Ο άνθρωπος αυτός, δημιουργός του χειρίστου ψεύδους, απέκρυψε ότι, τότε που έκανε τις δηλώσεις αυτές, αυτός είχε ανεβάσει το χρέος στα 357 δισ. ευρώ.
Υπάρχουν ευθύνες!..
Συμπερασματικά στο κείμενο αυτό σημειώνονται τα ακόλουθα, για αντικειμενική γνώση του αναγνώστη και για αναζήτηση πολιτικών και ποινικών ευθυνών εκείνων που διαχειρίστηκαν τα οικονομικά της χώρας.
Το χρέος, το 2010 ήταν 300 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούσε στο 126% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ). Το 2012, μειώθηκε το ονομαστικό χρέος κατά 107 δισ. ευρώ και το επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους μειώθηκε στο 1% (περίπου).
Έτσι, ενώ μέχρι και το 2014 πληρώναμε για τόκους 14 δισ. ευρώ, μετά, πληρώναμε 5,5 δισ. ευρώ.
Κατ΄ ακολουθίαν, το ονομαστικό χρέος της χώρας, το 2012 έγινε 174,200 [300 – 107 = 193 – 18.800 (4 Χ 4.700 καθαρό κέρδος από τους τόκους = 18.800) δισ. ευρώ].
Στις 31.12.2018, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2019, το ονομαστικό χρέος της χώρας είχε αυξηθεί στο ποσό των 358 δις. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 182% του ΑΕΠ.
Πώς αυξήθηκε το δημόσιο χρέος κατά 184 δισ. ευρώ; Οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Έχουν και εκφράζουν τη δική τους αλήθεια και συνεπώς τα στοιχεία αυτά δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.
Σημειώνω επιπρόσθετα, α) Ότι, από 3.3.2010 που άρχισαν οι μειώσεις των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, του επιδόματος αδείας, των επιδομάτων του Δημοσίου, των μισθών, η αύξηση του ΦΠΑ, του ΕΝΦΙΑ και των φόρων και συνεχίστηκαν με το Γ΄ Μνημόνιο, της 14.8.2018, του Σύριζα, επιβαρύνθηκε ο λαός με πάνω από 50 δισ. ευρώ. Ποιος ωφελήθηκε από το ποσό αυτό; Προφανώς καλύφθηκαν τα ελλείμματα. β) Ότι, από το έτος 2014 δεν υπάρχουν κρατικά ελλείμματα και γ) Ότι, οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους πληρώνονταν κανονικά από το πλεόνασμα – υπερπλεόνασμα, όπως προβλέπονταν από τις συμφωνίες που υπέγραψε η Ελλάδα με την Ευρωζώνη (Μνημόνια Α-Β-Γ).
Η χωρίς λόγο συνεχιζόμενη υπερχρέωση της χώρας και η γι΄ αυτό το λόγο αύξηση του δημόσιου χρέους, καίτοι ο ψευδολόγος απελθών πρωθυπουργός διαβεβαιώνει το λαό ότι έχει η Ελλάδα υπερπλεόνασμα 8,13 δισ. ευρώ, ναρκοθετεί την οικονομία και αποσυνθέτει την κοινωνία. Η κοινή λογική δεν μπορεί να δεχθεί: α) Πώς γίνεται το δημόσιο χρέος, που ήταν 298 δις. ευρώ το 2010 και το οποίο μειώθηκε, με το κούρεμα, κατά 134 δισ. ευρώ, να είναι σήμερα 358 δισ. ευρώ; β) Πώς γίνεται να υπάρχει υπερπλεόνασμα και το χρέος να αυξάνεται;
* * *
Στα ερωτήματα που τίθενται με το κείμενο αυτό, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις ο απελθών πρωθυπουργός, ο οποίος, κομπορρημονώντας, δηλώνει ότι παρέδωσε μια υγιή οικονομία στη νέα κυβέρνηση. Την ίδια εξήγηση οφείλει να δώσει και η Τράπεζα της Ελλάδος και το Υπουργείο Οικονομικών, καίτοι θάπρεπε η Βουλή να εξετάσει τα θέματα του δημοσίου χρέους, με ορισμό εξεταστικής επιτροπής.
Ο Πλούταρχος, εκφράζοντας τις αρχές που ίσχυαν στη Δημοκρατία της Αθήνας, είχε διδάξει ότι «το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν» (Ηθικά, 827d).
Αν θέλουμε να είμαστε πολιτισμικά συνεχιστές των Ελλήνων, πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές και τις διδαχές τους.