Προσκήνιο-Παρασκήνιο
ΤΟ… «ΠΕΡΙΒΟΛΙ» ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ!
Συνάντησα προ ημερών έναν αγαπημένο μου φίλο «ηλικιωμένο» και ύστερα από τις σχετικές και ειλικρινείς «διαχύσεις», εκείνος, λίγο σκεφτικός, μου έδωσε ένα βιβλίο με τον πολύ επιτυχημένο τίτλο «ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ». Συγγραφέας και… επιδόσας: Χρήστος Μασσαλάς.
Σκέφτηκε φαίνεται μήπως με την επίδοση αυτού του… τίτλου θιγώ! Αν ήταν δυνατόν, επειδή με τον Χρήστο γνωριστήκαμε από τον πρώτο καιρό που εγκαταστάθηκα στα Γιάννενα. Σχεδίασε στατικά το σπίτι που στέγασα και συνεχίζω να στεγάζω την οικογένειά μου και έκτοτε αυτή η αυθόρμητη φιλία μας συνεχίστηκε αδιατάρακτη και συνεχής όλα αυτά τα χρόνια, που η ανήσυχη ιδιοσυγκρασία της προόδου του τον οδήγησε στις πολύ υψηλές επιστημονικές και πνευματικές του κατακτήσεις.
Έτσι φτάσαμε να ζούμε πια μαζί στο προαναφερθέν απέραντο περιβόλι και, όπως είναι φυσικό, ο καθένας μας περπατάει μέσα σ’ αυτό χωρίς προκαταλήψεις και προπαντός χωρίς κανένα φόβο για τα τεκταινόμενα γύρω μας. Μας αρκεί το ότι κυκλοφορούμε και ότι είμαστε σε θέση να εκθέτουμε τα προηγηθέντα και τα παρόντα, χωρίς να μας ενδιαφέρει το πότε θα διακοπεί αυτή η κυκλοφορία. Μας ανησυχεί μόνο λίγο το πώς!
Ο Χρήστος με πολύ ωραίο τρόπο αναλύει με λίγα και μεστά λόγια την τεράστια πείρα του, επιστημονική και πνευματική πείρα, θεωρώντας έμπρακτα ότι και οι ηλικιωμένοι διαθέτουν γνώσεις που μπορεί να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας.
Ο γράφων… ευτύχησε να μην κατακτήσει στη ζωή του «μεγαλεία», τέτοια που οι Αρχαίοι τραγικοί τα παρομοίαζαν με «ευτυχία» λέγοντες: «Το μετ’ ευτυχίαν κακούσθαι θνητοίς βαρύς αιών»! Και πιο απλά ο Διονύσιος Σολωμός… «διηγώντας τα να κλαις»!
Θα μου πείτε: Κύριέ μου τώρα μας λες «όμφακες εισίν», επειδή δεν τα έφτασες. Όχι, αλήθεια σας λέω, επειδή θεωρώ ότι ο καθένας μας με την «μοναδική» προσωπικότητά του μέσα στην ζωή προσφέρει εκείνα που πρέπει και συντελεί εξίσου με τον άλλον, όποιος κι αν είναι αυτός.
Τι θα έκανε επί παραδείγματι ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τους νευρώνες του, αν δεν υπήρχαν οι ορμόνες των… ασήμαντων αδενίσκων κι αν δεν υπήρχε αυτό το απλό υγρό, το αίμα, με τους «σωλήνες» του να τις μεταφέρει στα πέρατα του ανθρώπινου οργανισμού; Κι από την άλλη, τι θα γίνονταν ο ανθρώπινος οργανισμός χωρίς αυτό το… εργοστάσιο που λέγεται ήπαρ, χωρίς το αδιάκοπο «χαμαλίκι» της καρδιάς;
Συνελλόντι ειπείν, που λένε και οι λόγιοι, όλοι είναι απαραίτητοι κι όπως φαίνεται, εκεί στηρίχτηκε και η… πολύφερνη αντιρατσιστική θεωρία. Ένας μικρός θρομβίσκος θα είχε αχρηστέψει πρόωρα τον εγκέφαλο του Αϊνστάιν πιθανώς!
Με τον Χρήστο γεννηθήκαμε πριν από κάμποσα χρόνια αντικριστά στα Τζουμέρκα και την Ολύτσικα και ανταμώσαμε το 1964. Δεν είναι και λίγα τα 60 χρόνια της φιλίας μας.
Οι συνθήκες, δυστυχώς δημιουργημένες από… ανθρώπους, το έφεραν στην περίπτωσή μου να στερηθώ στα 55 μου χρόνια τη δυνατότητα της περαιτέρω προόδου μου στην επιστήμη για την οποία τόσο είχα πασχίσει μέχρι τότε και ήμουν στο απόγειο της δημιουργικότητάς μου. Χωρίς καμία σκέψη για την οποιαδήποτε ωφελιμότητά μου με έριξαν αμειβόμενο στο… «περιβόλι των ηλικιωμένων». Περιπλανήθηκα μέσα σ’ αυτό γερός και δυνατός ευτυχώς, μη αποχωριζόμενος ποτέ από την αγκαλιά της «φύσης» ευγνωμονώντας την και μελετώντας την.
Ταξίδεψα σε πολλά μέρη του Κόσμου και… «νόον έγνων» των λαών που ζουν σε αυτόν τον Κόσμο. Δεν χρειάζονταν να ζήσω πολύ μέσα σ’ αυτούς τους λαούς, επειδή γνώρισα τα έργα τους, των ίδιων και κάποιων κοντινών ή μακρινών προγόνων τους.
Εκείνα όμως που σταθεροποίησαν ολόκληρη την φιλοσοφική μου συγκρότηση ήταν τα προσκυνήματά μου στους Αγίους Τόπους, στην Αγιά Σοφιά και το Φανάρι και τελικά στο Άγιο Όρος, όπου γνώρισα και διδάχτηκα από τους πραγματικούς Ασκητές του Χριστιανισμού. Ξαναδιάβασα την Καινή Διαθήκη στο αυθεντικό της κείμενο, αποφεύγοντας τις… ερμηνείες αυτόκλητων μεταφραστών οι οποίοι δεν… σταματούν μόνο στην μετάφραση. Διάβασα πολύ και πολλά διάφορου περιεχομένου. Είδα και άκουσα πολλά ιδίοις όμμασιν και ωσίν από την μακρινή Αυστραλία μέχρι την Φινλανδία και την Περσέπολη και νάμαι στο περιβόλι των ηλικιωμένων να κυκλοφορώ πολύ άνετος.
Έγραψα και γράφω πολύ και πολλά. Δεν έχει σημασία αν αυτά είναι… έπεα πτερόεντα!
Γι - Πας
