Πόσο αποτελεσματικός είναι ο συνδυασμός του παλιού με το νέο…

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ

Πόσο αποτελεσματικός είναι ο συνδυασμός του παλιού με το νέο…

➤   Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΔΕΒΕΛΕΓΚΑΣ

Ο Θανάσης, διακεκριμένος αρχιτέκτονας και σε ώριμη πια ηλικία, υπήρξε αναμφίβολα ο καλύτερος παιδικός μου φίλος. Έτσι λοιπόν, δέχτηκα με μεγάλη ευχαρίστηση την πρόσκληση που μου έκανε μετά από πολύ καιρό, να τον επισκεφτώ στο σπίτι του. Φθάνοντας εκεί την επομένη, αισθάνθηκα ο τυχερότερος άνθρωπος του κόσμου, όταν με την άκρη του ματιού μου εντόπισα κενή θέση πάρκινγκ, ακριβώς απέναντι από το παλιό αρχοντικό. Κι αυτό γιατί, το να βρεις να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στο κέντρο της πόλης και μάλιστα κοντά στον προορισμό σου, θεωρείται τις τελευταίες δεκαετίες σχεδόν ακατόρθωτο.
Πήρα στα χέρια μου το κουτί με τα γλυκά που αναπαύονταν στο κάθισμα του συνοδηγού, κλείδωσα το αυτοκίνητο, έκανα μια δρασκελιά την άσφαλτο, διάβηκα τη σιδερένια αυλόπορτα που τη βρήκα ξεκλείδωτη, διέσχισα  τον περιποιημένο με μεράκι κήπο που κράταγε το επιβλητικό διώροφο μακριά από τον θόρυβο του δρόμου και βρέθηκα στο επόμενο λεπτό να πατάω το πλατύσκαλο μπροστά από την ξύλινη παλιοκαιρίτικη αλλά καλοδιατηρημένη εξώπορτα.
Σ’ αυτό το σπίτι είχαμε περάσει σαν παιδιά υπέροχες και ξένοιαστες στιγμές, όσες φορές ερχόμασταν επίσκεψη με τους γονείς μου. Σε ανύποπτο μάλιστα χρόνο παλιότερα, μου είχε εκμυστηρευτεί ο Θανάσης πως δέχθηκε μεγάλες πιέσεις από το περιβάλλον του, να το κατεδαφίσει.  Αυτός όμως αρνήθηκε πεισματικά – και καλά έκανε – γιατί δεν μπορούσε να συμβιβασθεί με την ιδέα να δει στη θέση του να ορθώνεται μια ακόμη τετραγωνισμένη ¨σύγχρονη¨ πολυκατοικία, με φθαρμένες τέντες στα μπαλκόνια της και άπειρους βρόμικους μηχανισμούς αιρκοντίσιον καρφωμένους άναρχα στους τοίχους της. Μπορεί το πατρικό του να φαινόταν παλιό και ξεπερασμένο στα μάτια μερικών, αλλά για όσους μπορούσαν  να εκτιμήσουν την αξία του, ήταν ένα νεοκλασικό κομψοτέχνημα.  
Όση ώρα σκεφτόμουν τα παραπάνω, αναζητούσα μάταια να εντοπίσω το ηλεκτρικό κουδούνι που θα ειδοποιούσε για τον ερχομό μου. Κατόπιν τούτου, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το καλογυαλισμένο μπρούτζινο ρόπτρο που κρέμονταν ακριβώς στο κέντρο της πόρτας όταν, κλικ, άνοιξε μόνη της.
- Καλώς τον κύριο Γιάννη μας,  άκουσα τη φωνή του Θανάση από το βάθος του κεντρικού διαδρόμου.  Είμαι στο μπάνιο. Κάθισε στο σαλόνι, βάλε και ένα ποτό από το μπαράκι κι έφτασα.
Στην αρχή αιφνιδιάστηκα λιγάκι με τον αυτοματισμό της πόρτας, την βιντεοκάμερα που κατασκόπευε από την είσοδο του σπιτιού τον κήπο, καθώς και την απόλυτα μοντέρνα επίπλωση σε μέταλλο και δέρμα που είχε αντικαταστήσει τα παλιά κλασικά ¨κομμάτια¨ που κράταγε η μνήμη μου. Ωστόσο, με τύλιξε γρήγορα μια ζεστασιά και ένοιωσα μια έντονη οικειότητα με το χώρο, όταν βρέθηκα να περιεργάζομαι σαν χωροφύλακας το σαλόνι. «Ο φίλος έχει καλλιτεχνική φλέβα», σκέφτηκα. «Αυτή η ωραία ατμόσφαιρα είναι σίγουρα δική του δουλειά».
Στεκόμουν όρθιος μπροστά στο μεγάλο γωνιακό τζάκι χαζεύοντας τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, όταν άκουσα τη φωνή του Θανάση να μπαίνει στο σαλόνι.   
- «Ακόμα δεν σερβιρίστηκες;» Ρώτησε περιπαιχτικά και κατευθύνθηκε προς την μεγάλη υδρόγειο σφαίρα που ήταν στερεωμένη στον απέναντι τοίχο. Ύστερα, ακούμπησε με το χέρι του τον άξονά της κι αυτή υποχώρησε αυτόματα αποκαλύπτοντας ένα μοντέρνο μπαράκι με αραδιασμένα καμιά δεκαριά κρυστάλλινα ποτήρια και άλλα τόσα μπουκάλια με ποτά. Έβαλε δυο κονιάκ με συνοδεία σοκολατένιες ελίτσες, φρόντισε πατώντας ένα τηλεχειριστήριο να πλημυρίσει τον χώρο με απαλή μουσική και καθίσαμε στο δερμάτινο καναπέ να τα πούμε.
- Γιάννη εσύ δε θα έπρεπε να απορείς, μου είπε βλέποντάς με να χαμογελάω με αφέλεια. Ξέρεις πως αυτό είναι το χόμπι μου. Έχω μετατρέψει αυτό εδώ το παλιό αρχοντικό σε ένα σύγχρονο και άρτια εξοπλισμένο σπίτι. Φρόντισα να τονίσω το αρχικό σχεδιαστικό του ύφος και τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, με νέας τεχνολογίας υλικά κυρίως στο εσωτερικό του. Έτσι εξάλλου δε συμβαίνει και στη φύση; Παντού γύρω μας συνυπάρχουν το παλιό με το νέο. Πουθενά δεν τα συναντάς από μόνα τους. Και όπου παρουσιάζονται ξέχωρα, σύντομα οδηγούνται στον μαρασμό, στην παρακμή και εν τέλει στην εξαφάνιση.
- Βέβαια εμείς οι Έλληνες, συνέχισε,  δεν θα μπορούσαμε παρά να αμφισβητήσουμε αυτόν τον κανόνα, χαμένοι ως συνήθως μέσα στην υπερβολή. Άκουγα μόλις πριν λίγο στις ειδήσεις, πως υπάρχει μεγάλο ποσοστό πολιτών, που έχουν αποκηρύξει κάθε τι που θεωρείται παλιό και ¨φθαρμένο¨ και πως επιθυμούν διακαώς με την ψήφο τους στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές αναμετρήσεις, να το αντικαταστήσουν με ότι καινούριο κι ¨άφθαρτο¨ κυκλοφορεί στην πιάτσα, αδιαφορώντας πλήρως για τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά.  
- Λογικό είναι Θανάση μου, του αντιγύρισα. Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος με την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης όλα πάνε κατά διαόλου. Και όσο θα συγκαλύπτονται οι υπεύθυνοι για το δράμα που ζούμε, θα ενοχοποιούνται μαζί τους και όσοι είναι τίμιοι και ικανοί.  
- Έ! Και λοιπόν; Αυτός είναι λόγος για να αυτοκτονήσουμε επιλέγοντας ότι μας σερβίρεται από τις κεντρικές επιτροπές κάποιων κομμάτων σαν νέο; Τα κόμματα αυτά ενδιαφέρονται να βάλλουν στο τσεπάκι τους νεοφερμένους οπαδούς τους και αδιαφορούν πλήρως για την επαρχία. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγουν ευρύτερες συνεργασίες . Αλλά μη πας μακριά! Συνέχισε υψώνοντας τη φωνή του. Στην περιοχή μας, όπως και σε άλλες περιφέρειες, κατεβαίνουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές βουλευτές, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπουν τις ωραίες και προσοδοφόρες καρεκλίτσες τους, πρεσβεύοντας υποτίθεται σε ανατροπές, σε αλλαγές και σε πράσινα άλογα. Αυτοί μετά τις εκλογές θα γυρίσουν στη Βουλή και τη βολή τους και θα αφήσουν στα τοπικά συμβούλια να αντιπολιτεύονται οι αντικαταστάτες τους, που δεν τους θεωρεί αποτελεσματικούς, ούτε το ίδιο τους το κόμμα.
- Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν ζωτικής σημασίας υπόθεση για τις τοπικές κοινωνίες και δεν αντέχουν σε πειραματισμούς, συνέχισε ο Θανάσης. Γνωρίζεις πολύ καλά για παράδειγμα, πως οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες του εξωτερικού, συνδυάζουν πάντα στο ανθρώπινο δυναμικό τους το παλιό με το νέο, την εμπειρία με την προοπτική .  Έχουν ανάγκη το έμπειρο προσωπικό που θα αποδώσει έργο άμεσα, ενώ προσλαμβάνουν παράλληλα και άπειρους νεαρούς, με εξαιρετικά όμως προσόντα και επιστημονικές γνώσεις, οι οποίοι θα έχουν σε βάθος χρόνου τη δυνατότητα να αφομοιώνουν τις εξελίξεις στον τομέα τους και να γίνουν ιδιαίτερα παραγωγικοί.  
- Έχεις δίκιο Θανάση δεν μπορώ να πω τίποτα. Ο θεός να βάλλει το χέρι του. Πάντως το έφερες απ εδώ, το έφερες απ εκεί, πάλι στα πολιτικά τη γύρισες την κουβέντα.
- Καλά βρε Γιάννη! Έλα να σου δείξω το υπόλοιπο σπίτι για να βεβαιωθείς πόσο αποτελεσματικός και αξιοβίωτος είναι ο συνδυασμός του παλιού με το νέο, είπε χαριτολογώντας.
Το υπέροχο περιβάλλον, η καλή παρέα και η κουβέντα, έκαναν την ώρα να περάσει πολύ γρήγορα. Καληνύχτισα τον φίλο μου και πήρα το δρόμο της επιστροφής. «Τελικά έχει δίκιο ο Θανάσης», έπιασα τον εαυτό μου να μιλάει στον καθρέφτη περιμένοντας να γίνει πράσινο το κεντρικό φανάρι της πλατείας. «Ένας καλός και δοκιμασμένος αρχιτέκτονας μας χρειάζεται. Μια ηγετική φυσιογνωμία που θα δέσει αρμονικά την εμπειρία των παλιών με τη δυναμική των νέων, για να πάει ο τόπος μπροστά. Η επιλογή είναι δική μας».