Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

ΓΝΩΜEΣ

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

 

(Πολιτικά τεχνάσματα)

➤  Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ,
πρ. Επιθεωρητή Εκπαίδευσης

Και πριν καλά κηρυχθεί η επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, άρχισαν τα όργανα σχετικά με τις υποψηφιότητες και τα προεκλογικά προαναγγέλματα. Πάμπολλες οι περιπτώσεις τεχνητών δυστοκιών. Τα κόμματα παίζουν το κρυφτούλι. Δηλώνουν, ότι δεν στηρίζουν υποψηφιότητες, ή ότι δεν δίνουν κομματικά χρίσματα. Στην ουσία όμως κοιλοπονάνε και εκ του αφανούς μεθοδεύουν κομματική στήριξη και κομματικές συμμαχίες.
Όλα τα κόμματα και κυρίως εκείνα της Εξουσίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκούν πολιτικά οφέλη από τις ενόψει εκλογές, αμφοτέρων των κατηγοριών. Γι' αυτό στην προεκλογική τους καμπάνια θ' ακουστούν τέρατα και σημεία, ενώ στην εκλογική μάχη θα ρίξουν όλες τις εφεδρείες τους, ώστε να πετύχουν το κατ' αυτά ευνοϊκό αποτέλεσμα.
Παλιότερα οι «αντάρτες», δηλαδή οι μη υπακούοντες σε κομματικά κελεύσματα και επιλογές, εκαρατομούντο (με κομματική διαγραφή).
Σήμερα το ακραίο αυτό κομματικό μέτρο ατόνησε και δεν εφαρμόζεται, λόγω, ίσως, εύθραυστων κομματικών ισορροπιών.
Είναι πάντως θετικό και δημοκρατικότερο, άλλο, αν δι' αυτής της ανοχής, θηρεύονται ειδικότεροι τακτικοί σκοποί.
Τα κόμματα, σε ανύποπτο χρόνο, διεκήρυτταν ότι στις επερχόμενες διπλές εκλογές, θα έριχναν στο πεδίο της αναμέτρησης τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους. Αμ δε. Κανείς, ή ελάχιστοι δέχτηκαν να «σφαγούν», έστω με το αζημίωτο. Αν μεν εκλεγούν στα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ή της Ευρωβουλής, καλώς να έρθει η εκλογή. Αν αποτύχουν, διατηρούν τον σίγουρο βουλευτικό θώκο. Έτσι το παίζουν στα σίγουρα.
Αν υπήρχε ρήτρα παραίτησης από το βουλευτικό αξίωμα, προ της ανακήρυξης ως υποψηφίου, αμφιβάλλω, αν θα υπήρχε βουλευτική υποψηφιότητα.
Εξαίρεση αποτέλεσε, νομίζω, ο Δήμαρχος Πειραιά, που παραιτήθηκε προ της εκλογής του ως Δημάρχου. Και αυτό ο Πειραϊκός λαός το εξετίμησε και ο κ. Μιχαλολιάκος πολιτεύεται άνετα στον Πειραιά, ανεξάρτητα από τις διοικητικές του ικανότητες, που είναι θετικές. Αρκετοί βουλευτές, λόγω και της σοβούσης απαξίας του πολιτικού συστήματος, ευχαρίστως θα προτιμούσαν ν' ανταλλάξουν την βουλευτική έδρα με το αξίωμα Δημάρχων ή Περιφερειάρχη. Όμως δεν τολμάνε να παίξουν το πολιτικό τους μέλλον κορόνα - γράμματα.
Διαδίδεται με την μορφή υποτονθορυσμού, ότι, κατά την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, οι βουλευτικές έδρες θα μειωθούν στις 200.0 συντάκτης αυτής της στήλης αμφιβάλλει ότι θα περάσει τέτοια συνταγματική αλλαγή.
Ο πρόεδρος της Βουλής θα επικαλεστεί, όπως ο προηγούμενος, κράτη υπανάπτυκτα, όπου υπάρχει η ίδια αναλογία πληθυσμού - βουλευτικών εδρών. Δεν θα επικαλεσθεί το Κοινοβούλιο της Αυστρίας, 120 έδρες, σε πληθυσμό περίπου σαν τον δικό μας.
Ούτε την Γερμανία, όπου σε πληθυσμό 85 εκατομμυρίων πολιτών τα μέλη του Κοινοβουλίου (Bundestag) είναι 500. Δηλαδή 170.000 πολίτες ανά Βουλευτή. Ενώ η δική μας αναλογία πληθυσμού - Βουλευτή είναι 35.000 πολίτες ανά Βουλευτή. Κραυγαλέα πολυτέλεια.
Ας δούμε και λίγο ανατολικά τους «φίλους και συμμάχους» Μεμέτηδες. Και αυτοί μας βάζουν γυαλιά. Επί πληθυσμού 65 εκατομμυρίων το Κοινοβούλιο τους αριθμεί 450 έδρες. Δηλαδή 145.000 πολίτες ανά Βουλευτή.
Η αναθεώρηση όμως θα γίνει με ψήφους της πλειοψηφίας των Βουλευτών. Ε, εγώ πιστεύω ότι, κατά την ψήφιση, το επίμαχο άρθρο, που θέλει μείωση των βουλευτικών εδρών, θα καταψηφιστεί πανηγυρικά, αν, φυσικά, εισαχθεί το θέμα αυτό προς αναθεώρηση.