Άρση της μονιμότητας σε βουλευτές - πολιτικούς!

ΑΠΟΨΕΙΣ

Άρση της μονιμότητας

σε βουλευτές - πολιτικούς!

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΝΕΣΣΗ

*  Αλήθεια γιατί όταν κάποιος μιλάει για άρση της μονιμότητας κινδυνεύει να κάνει εχθρούς; Δεν θέλω να γίνομαι εχθρός με κανένα γιατί αυτό δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα έχουμε.
Θέλω όμως να πω πως η μάστιγα του πολιτικού μας βίου και όσων ψηφίζουμε για να μας αντιπροσωπεύσουν στη Βουλή δεν είναι άλλη από την εμμονή όσων εκλέγονται, να συνεχίσουν να εκλέγονται αδιαλείπτως και ισοβίως. Έτσι έχει δημιουργηθεί μια πολύ μεγάλη ομάδα επαγγελματιών βουλευτών, επαγγελματιών πολιτικών που στην επιθυμία τους να διαιωνίζονται στην εξουσία έχουν γεννήσει θρέψει και συντηρήσει ένα πελατειακό κράτος εξυπηρέτησης όχι τόσο των ψηφοφόρων τους αλλά των ίδιων των εαυτών τους. Ένα πελατειακό κράτος που αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας σε υγιείς, δίκαιους και αξιοκρατικούς ρυθμούς. Ένα πελατειακό κράτος που μόνη του και διαρκής επιτυχία -ω του θαύματος- είναι να μη θίγονται τα προνόμια των επαγγελματιών βουλευτών που θρέφει με πολλαπλάσιους μισθούς από αυτούς που θεσπίζει για τους υπόλοιπους πολίτες.
Η προσωπική προβολή και η καταξίωση που αισθάνεται κάποιος όταν εκλέγεται συνεχώς, φυσικά και είναι θεμιτή, αλλά ως ένα βαθμό που θα πρέπει να είναι μετρήσιμος και σύντομος όσο το δυνατόν ώστε να αποφευχθεί η «ίδρυση» πολιτικής και οικογενειακής Δυναστείας. Το σύστημα εκλογής, έτσι κι αλλιώς όπως έχει σκόπιμα δομηθεί,  βοηθά αυτούς που ήδη έχουν εκλεγεί αφού τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν ή να φαίνεται πως έχουν, μια κάποια πρόσθετη ικανότητα «προσωπικής εξυπηρέτησης» των ψηφοφόρων τους. Όπως επίσης και μια επιπρόσθετη αναγνωρισιμότητα, -που τουλάχιστον στην εποχή της εικόνας, της τηλεόρασης και των «μεγάλων» ΜΜΕ σκοπίμως ή όχι τυγχάνουν μιας ιδιαίτερης προβολής- η οποία τους βοηθά τα μέγιστα για την επανεκλογή τους.
Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο επιμονής στην -διαρκή έως ισόβια- επανεκλογή είναι πως αυτή καθαυτή η επανεκλογή συνδυάζεται και με το καταχρηστικό δικαίωμα συνταξιοδότησης. Συνταξιοδότηση με την παχυλή σύνταξη που έχουν ψηφίσει με νόμους όλοι όσοι κατά καιρούς έχουν εκλεγεί και αφορά φυσικά τη δική τους ευμενή και προνομιούχα συνταξιοδότηση. Πολλά άλλα στοιχεία μπορεί να συνθέτουν και να «βοηθούν» αυτήν την επιμονή επανεκλογής.
Όμως, αν θέλουμε μέσα στην κρίση να βρούμε κάποιες διεξόδους από αυτήν, εκείνο που θα πρέπει πρώτα να κατοχυρώσουμε, είναι να απαλλαγούμε από το σύστημα που μας βούτηξε σ’ αυτή την κρίση που δεν είναι άλλο από το πελατειακό, οικογενειοκρατικό και κληρονομικό πολιτικό «μαγαζί», που στήθηκε όχι για να εξυπηρετεί όπως θα όφειλε όλους τους πολίτες με δίκαιο και αξιοκρατικό τρόπο, αλλά για να εξασφαλίζει τη δική του ισόβια επιβίωση και διαιώνιση.
Ας μη ψάχνουμε λοιπόν για μέτρα σκληρά  που είναι απαραίτητο να παρθούν στην κατάσταση που μας έφερε τούτο το πελατειακό κράτος πριν μπορέσουμε να απαλλαγούμε οριστικά συνταγματικά και αμετάκλητα από αυτό.
Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε; Με τρεις πολύ απλές παρεμβάσεις στο σύνταγμα που μέλει να τροποποιηθεί σύντομα:
Πρώτον, κανείς βουλευτής δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στην κυβέρνηση ως υπουργός ή να κατέχει κυβερνητική θέση στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό.
Δεύτερο, κάθε πολίτης να έχει το δικαίωμα να εκλεγεί βουλευτής μόνο για δύο θητείες συνεχόμενες ή μη…
Τρίτον, κάθε πολίτης που μετέχει σε κυβέρνηση ως υπουργός να έχει το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής μετά από 8 χρόνια από τη στιγμή που σταμάτησε την κυβερνητική του θητεία.
Η πρότασή μου λοιπόν είναι ναι στην άρση μονιμότητας της μόνης μονιμότητας που απέμεινε, αυτής των  βουλευτών και των πολιτικών, αλλιώς καμία άρση -που στην ουσία έχει θεσπιστεί και εφαρμοστεί για όλους τους υπόλοιπους- δεν θα είναι δίκαια και αξιοκρατική, αφού θα υπαγορεύεται  από τα γνωστά τερτίπια ενός πελατειακού συστήματος που μας οδήγησε στην παρακμή την οποία ακόμη κατηφορίζουμε.