Ο νέος Μητροπολίτης Ιωαννίνων πρέπει να θεραπεύσει πληγές!

*  Για προφανείς λόγους το θέμα της πλήρωσης της κενής μητροπολιτικής έδρας των Ιωαννίνων δεν αφορά μόνο όσους θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό μέλος της Εκκλησίας, αλλά και την ευρύτερη Γιαννιώτικη και Ηπειρώτικη –εντός και εκτός της Ελλάδος– κοινωνία. Αν εξαιρέσει κανείς μερικά δημοσιεύματα, μεταξύ των οποίων εκείνα του «Π.Λ.» και την πρόσφατη παρέμβαση του Περιφερειάρχη Αλέκου Καχριμάνη, παραμένει άγνωστο αν διατυπώθηκε άλλη γνώμη από τοπικούς φορείς για το επιθυμητό προφίλ –αν όχι και για το πρόσωπο– του μελλοντικού μητροπολίτη Ιωαννίνων, «υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Ηπείρου και Κερκύρας»!

Είναι γνωστό ίσως πώς δρουν άλλες τοπικές κοινωνίες του Ελλαδικού χώρου. Πρόσφατα είδαμε πρόσωπο της ακαδημαϊκής και όχι μόνο κοινότητας, το οποίο ξεκίνησε από το νησί του και ήρθε στα Γιάννινα για να εκθειάσει τις αρετές του κοιμηθέντος συντοπίτη του μητροπολίτη. Δε μπήκε βέβαια στον κόπο να μας πει πόσοι μη Ηπειρώτες έχουν εκλεγεί στον τόπο του μητροπολίτες.
Σίγουρα, ο ρόλος του μητροπολίτη δεν είναι εκείνος του διεκπεραιωτή μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας, αλλά πνευματικός. Οι συμπολίτες μας διψούν για πνευματική ζωή. Έχουν ανάγκη συμπαράστασης, αλληλεγγύης, βοηθείας και  τόνωσης στη δύσκολη εποχή που ζουν, στο φτωχότερο μέρος της Ευρώπης. Η κοινωνία μας πρέπει να διατηρήσει τη συνοχή της. Υπάρχουν Ενορίες που έχουν να δουν μητροπολίτη ιερουργούντα στη μνήμη του προστάτη Αγίου τους ίσως και αιώνες, από τότε που έγιναν τα εγκαίνια του ναού τους!
Δεν προεξοφλούμε την αποτυχία ενός πιθανότατα μη Ιωαννίτη μελλοντικού μητροπολίτη. Ίσως και αυτός να μας πει όταν έρθει, πως θα βαδίσει στα ίχνη του Σπυρίδωνος και του Σεραφείμ, αν πρέπει να τοποθετούμε στο ίδιο επίπεδο τον δεύτερο με τον πρώτο. Ίσως και στην εξόδιο ακολουθία του νέου μητροπολίτη κάποτε στο μέλλον να μιλά θετικά ο Δήμαρχος, ο Περιφερειάρχης και ο Πρύτανης. Ας σκεφτούμε, όμως, τι πέτυχε ένας Παπα-Θανάσης στη Ντουραχάνη με τη βοήθεια του υπέροχου λαού μας. Ότι είναι εξόχως σημαντικό και το έργο του π. Αθανασίου Σουσοπούλου, του π. Λάμπρου  Τσιάρα, του π. Εφραίμ Ντέτσικα στην Περίβλεπτο κλπ κλπ. Ότι υπάρχει πλήθος ανθρώπων, που θέλουν και μπορούν να ενταχθούν σε δράσεις της τοπικής Εκκλησίας, που έχει τεράστιες προϋποθέσεις και δυνατότητες.
Είναι ανάγκη να σταματήσει ο διαχωρισμός των πιστών σε δήθεν φανατικούς και σε τάχα ανοιχτόμυαλους. Ο Λόγος του Θεού δεν έχει ανάγκη την ανοιχτομυαλοσύνη κανενός από τους ανθρώπους. Είναι επαρκής από μόνος του. Τα προβλήματα της κοινωνίας μας είναι μεγάλα. Οι ανάγκες μεγαλύτερες. Οι προκλήσεις της εποχής τρομακτικές. Το πρόσωπο του νέου μητροπολίτη πρέπει να ενώσει και να θεραπεύσει πληγές βαθιές.  
Όποιος κληρικός σιδερώνει το επανωκαλύμαυχό του «ορεγόμενος επισκοπής» και μάλιστα ηπειρωτικής –καθ’ υπόδειξη ή μη– ας λάβει υπόψη του τα παραπάνω, που σημειώνονται ουχί με στόχο διδακτικό. Και όποιος δεν αισθάνεται τυπικό μέλος της τοπικής εκκλησίας μας, όποιος δεν πηγαίνει στην εκκλησία μόνο την Ανάσταση για να ανάψει τη λαμπαδούρα του από τον αναπτήρα του (!), ας προσευχηθεί ο νέος μητροπολίτης να είναι εκλεκτός για τη δόξα του ονόματος του Τριαδικού Θεού και την  προκοπή του λαού του.