Η ανευθυνότητα των πολιτικών…

ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΣΚΟΠΙΑ

Η ανευθυνότητα
των πολιτικών…

 Γράφει ο ΒΑΣ. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ,
Επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

* Ο Αμερικανός πρόξενος της Σμύρνης, κατά την εποχή της Μικρασιατικής καταστροφής, Τζώρτζ Χόρτον, εξέφρασε την κατάπληξή του, για το γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί, ακόμη και σε κρίσιμους για το έθνος τους περιστάσεις, σκέπτονται κυρίως το πολιτικό τους συμφέρον. Το μειονέκτημα αυτό παρατηρήθηκε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε όλες τις εποχές.
Και σήμερα οι πολιτικοί ασχολούνται κυρίως με το πώς θα εξασφαλισθεί η παραμονή τους στην εξουσία και η προσωπική τους νίκη στις προσεχείς εκλογές. Ενώ το πρώτο που θα έπρεπε να φροντίσουν, αφού η χώρα περιήλθε στην κατάσταση που την έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου, θα ήταν η εξασφάλιση της τροφής του Ελληνικού Λαού, δια της αναπτύξεως της πρωτογενούς παραγωγής και της βελτιώσεως των προϊόντων της ελληνικής γης. Ακόμη και για να καταστεί εύκολη η εξαγωγή τους στο εξωτερικό. Στοιχειώδεις οδηγίες παραλείπονται. Οι περισσότεροι αγρότες επαφίενται στην εμπειρία τους και τις συμβουλές ιδιωτικών γεωπόνων, διότι εκείνοι του Δημοσίου ευρίσκονται συνήθως στα γραφεία τους.
Ο Γερμανικός Λαός έχει την ευθύνη για τα εγκλήματα και τις καταστροφές, που επέφερε ο στρατός του σε ορισμένες χώρες και περισσότερο στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αντί όμως να αναγνωρισθεί η ηθική τουλάχιστον ευθύνη του Γερμανικού Έθνους έναντι του Ελληνικού Λαού, επιδεικνύεται τιμωρητική αυστηρότητα προς αυτόν, τον οποίον κατηγορούν για σπατάλες και φυγοπονία. Αν και οι Έλληνες είναι οι περισσότερο εργαζόμενοι από όλους τους Ευρωπαίους.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι το Γερμανικό Έθνος, αντί να επιληφθεί της τιμωρίας των εγκληματιών πολέμου, προσεπάθησε με κάθε τρόπο να προστατεύσει αυτούς. Τον Υπολοχαγό, που ήταν υπεύθυνος για τις σφαγές και τα εγκλήματα στο Δίστομο, ενώ είχε συλληφθεί και επρόκειτο να δικασθεί στην Ελλάδα, ζήτησαν την έκδοσή του, με τη δικαιολογία ότι πρόκειται να δικασθεί για άλλη πράξη στη Γερμανία και τελικώς δεν απεστάλη στην Ελλάδα για να δώσει λόγο των πράξεών του. Το ίδιο έγινε και με πολλούς άλλους εγκληματίες. Μόνον ο Σούμπερτ, υπεύθυνος δια τον διά πυράς θάνατον 12 γυναικών στην Κρήτη, 146 χωρικών στον Χορτιάτη και πολλών άλλων θυμάτων του, συνελήφθη και κατεδικάσθη σε θάνατο, κατόπιν μαρτυρίας χωρικού του Χορτιάτη, που ανεγνώρισε αυτόν.
Ο υπεύθυνος του βασανισμού, της καταληστεύσεως και τελικώς της εξοντώσεως 55.000 Εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης στα κρεματόρια του Άουσβιτς, Μαξ Μέρτεν, ουδέποτε ζητήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία, για να εισαχθεί σε δίκη για τα εγκλήματά του. Γι’ αυτό, μετά την απελευθέρωση ερχόταν ανέτως στη Μακεδονία, καυχόμενος μάλιστα ότι προστάτευσε όσο ήτο δυνατόν τους Εβραίους, ενώ ήταν ο εγκέφαλος, που οργάνωσε και καθοδήγησε την μεταφορά τους από τη Θεσσαλονίκη στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον Χίτλερ και αδυναμία στην πολυτέλεια και το χρήμα.
Το 1946, η Διασυμμαχική Επιτροπή Ελέγχου απηύθυνε ερώτημα στις Ελληνικές Αρχές, αν επιθυμούσαν την έκδοση του Μαξ Μέρτεν, για τα εγκλήματα πολέμου, που διέπραξε. Περιέργως η απάντηση της τότε Ελληνικής Κυβερνήσεως ήταν αρνητική. Ακόμη και οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης είχαν δείξει αδιαφορία για την τιμωρία του την εποχή εκείνη, που η χώρα είχε εισέλθει στη δίνη του εμφυλίου σπαραγμού. Έτσι ο δήμιος της Θεσσαλονίκης επισκεπτόταν την Ελλάδα ωσάν να μη συνέβαινε τίποτα.
Το 1957 μάλιστα εμφανίζεται στο Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου ως μάρτυς υπερασπίσεως του Άρθουρ Μάισνερ, Έλληνος υπηκόου, απογόνου γερμανικής οικογενείας που είχε ακολουθήσει τον Όθωνα. Την στιγμή που ο Μαξ Μέρτεν προσερχόταν για να καταθέσει στο άνω Δικαστήριο ο τότε Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και Διευθυντής του Γραφείου Διώξεως Εγκληματιών Πολέμου Ανδρέας Τούσης ανεγνώρισε στο πρόσωπό του τον σφαγέα της Θεσσαλονίκης και διέταξε τις Αρχές να τον συλλάβουν προκειμένου να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του. Ο Μέρτεν προσποιήθηκε πως απορεί για τη δίωξή του και ισχυρίσθηκε, ότι συναντήθηκε με παλαιούς φίλους ορισμένοι εκ των οποίων κατέχουν υψηλές θέσεις.
Στις 11 Φεβρουαρίου 1959 ο Μέρτεν εκάθησε στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου, υπό τις κραυγές αποδοκιμασίας Ελληνοεβραίων που επέζησαν από τα στρατόπεδα και παρακολουθούσαν τη δίκη.
Ο Μέρτεν καταδικάσθηκε σε εικοσιπενταετή κάθειρξη. Ο τύπος έγραψε τότε πως «έπεσε στα μαλακά». Πάντως η ποινή αυτή προσέκρουε στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, διότι ο αρχιδήμιος της Θεσσαλονίκης έπρεπε να καταδικασθεί στην ποινή του θανάτου. Ας σημειωθεί ότι από την εικοσιπενταετή κάθειρξη εξέτισε μόνον ένα μέρος, δηλαδή ποινή μόνον 30 μηνών, στη συνέχεια δε αφέθηκε ελεύθερος.
Στις 6 Νοεμβρίου 1959 ο Μέρτεν αvεχώρησε για τη Δυτική Γερμανία. Προς εμπαιγμό των θυμάτων του, μόλις έφθασε στην πατρίδα του, συνελήφθη προκειμένου τάχα να δικασθεί για τα εγκλήματά του. Μετ’ ολίγον όμως απελευθερώθηκε και έζησε έκτοτε ανενόχλητος το υπόλοιπο της ζωής του στη Δυτική Γερμανία.
Οι απλοί πολίτες στην Ελλάδα εκτελούν το καθήκον τους με αφοσίωση και σθένος. Οι περισσότεροι των αξιωματούχων όμως αναζητούν τις εύκολες λύσεις και τις ανέσεις. Ιστορική εξαίρεση απετέλεσε ο Χαράλαμπος Ψαρρός, πρώην Δικαστής, Δικηγόρος και Βουλευτής Φωκίδος, διατελέσας Υπουργός κατ επανάληψη, την εποχή που όλοι επεδίωκαν τα παιδιά τους να υπηρετούν στα μετόπισθεν, δεν έκανε καμμία προσπάθεια για να μην υπηρετήσει ο μονάκριβος υιός του εις την πρώτη γραμμή του Γράμμου και του Βίτσι, με συνέπεια να σκοτωθεί και να χάσει εκτός από τον φονευθέντα αδελφό του, Συνταγματάρχη και Διοικητή του 542 Συντάγματος Ευζώνων και τον υιό του!