ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, o νέος Άγιος της Εκκλησίας μας…

ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
  Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ, Θεολόγου

* Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στα τέλη του έτους 2013, αποφάσισε την αγιοποίηση του γνωστού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, ιερομόναχου Πορφυρίου.
Η ανακήρυξη σε άγιο της Εκκλησίας του χαρισματούχου ανθρώπου του Θεού, Γέροντα Πορφυρίου, ήταν αναμενόμενη από το πλήρωμα της Εκκλησίας γιατί στην κοινή συνείδηση του λαού του Θεού είχε αναγνωρισθεί ως Άγιος ο Γέροντας Πορφύριος, όταν ακόμη ζούσε και με τη σοφή διάκριση, την ασύλληπτη διόρασή του, τη ζέουσα αγάπη του, την αδιάλειπτη και ταπεινή προσευχή του καθοδηγούσε και έσωζε ψυχές, που έσπευδαν κοντά του να εξομολογηθούν και να ζητήσουν την ευλογία του και της προσευχές του.
 Σκέφτηκα πως θα ήταν ευλογημένο να γράψω μερικές πληροφορίες για το νέο Άγιο της Εκκλησίας μας, το Γέροντα Πορφύριο, όπως τις έχω κι’ εγώ αντλήσει από βιογράφους, οι οποίοι τον έζησαν και τον γνώρισαν από κοντά.     
Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας. Οι γονείς του ήταν φτωχοί, αλλ’ ευσεβείς χριστιανοί. Ο πατέρας του ονομαζόταν Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και η μητέρα του Ελένη. Κατά τη βάπτισή του ο Γέροντας Πορφύριος πήρε το όνομα Ευάγγελος. Φοίτησε στο Σχολείο του χωριού του μέχρι τη Β΄τάξη του δημοτικού και από οκτώ χρονών δούλευε στα χωράφια και στο φύλαγμα ζώων. Διαβάζοντας το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη συλλαβιστά, εκεί που έβοσκε τα πρόβατα, αισθάνθηκε τον πόθο να τον μιμηθεί. Σε ηλικία 14 ετών έφυγε στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα πήγε στα Καυσοκαλύβια, όπου γνώρισε ένα ευσεβέστατο ιερμόναχο τον π.Παντελεήμονα. Κάνοντας άκρα υπακοή στους Γέροντες επιδόθηκε με ζήλο στην εκούσια άσκηση και η πνευματική του πρόοδος ήταν τόσο φανερή, ώστε οι Γέροντές του να δοξάζουν το Θεό. Πολύ σύντομα στο Άγιο Όρος έγινε η κουρά του σε μοναχό και ονομάστηκε Νικήτας.
Μία νέα περίοδος εντατικής άσκησης και πνευματικής, κατά Χριστόν, ζωής άρχισε για τον μοναχό Νικήτα, στον οποίο, όπως όλοι που τον γνώρισαν διαβεβαίωναν, αναπαύθηκε η θεία χάρις.
Καρπός και αποτέλεσμα της θείας χάριτος υπήρξε το γεγονός ότι ο μοναχός Νικήτας απέκτησε χαρίσματα υπερφυσικά όπως αυτά της διορατικότητας και της προορατικότητας .
 Παρ’ ότι ο μοναχός Νικήτας επιθυμούσε διακαώς να μη εγκαταλείψει ποτέ το Άγιο Όρος, δυστυχώς, μια βαριά πλευρίτιδα από την οποία ασθένησε ανάγκασε τους Γεροντάδες του να του συστήσουν να εγκατασταθεί σ’ ένα μοναστήρι στον κόσμο, δηλαδή έξω από το Άγιο Όρος. Για                             δεκαεννιά χρόνια ο μοναχός Νικήτας, μετά την αναχώρησή του από το Άγιο Όρος, μονάζει στην Ιερά Μονή Λευκών του Αγίου Χαραλάμπους στην πατρίδα του την Εύβοια. Τον Ιούλιο του 1927 έγινε η χειροτονία του σε διάκονο και τον ίδιο μήνα σε πρεσβύτερο. Κατά τα δεκαεννιά χρόνια της διακονίας του ως εφημερίου στην κοινότητα Τσακαίων της Εύβοιας επιδόθηκε στη μελέτη, νύχτα και ημέρα, των ύμνων, της Αγίας Γραφής και των πατέρων της Εκκλησίας και να ασκείται εντατικά στην κατά Χριστόν ζωή.
 Στις 12 Οκτωβρίου 1940 και ενώ τα εχθρικά στρατεύματα απειλούσαν τη χώρα μας, ο Γέροντας Πορφύριος κλήθηκε, ύστερα από επίπονες προσπάθειες προς τις εκκλησιαστικές αρχές του διευθυντή της Πολυκλινικής Αθηνών και του ανατέθηκαν τα καθήκοντα εφημερίου στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής.
 Το 1970 και ύστερα από τριάντα χρόνια προϋπηρεσία συνταξιοδοτήθηκε από το ταμείo Ασφαλίσεως κληρικών Ελλάδος και ύστερα από περιπλανήσεις εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι Αττικής, όπου με τη βοήθεια των πνευματικών του τέκνων ίδρυσε εκεί το ησυχαστήριό του .Στο ησυχαστήριο αυτό δέχονταν ο Γέροντας όχι μόνο τα πνευματικά του τέκνα, αλλά και πλήθος επισκεπτών καθημερινά που τον επισκέπτονταν, είτε να πάρουν την ευχή του, είτε να ζητήσουν τη συμβουλή του για θέματα που τους απασχολούσαν σοβαρά.
Από το ταπεινό κελλί του χαρισματούχου Γέροντα πέρασαν άγιοι ασκητές, άνθρωποι απλοί, χριστιανοί ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, άνθρωποι αγράμματοι και μορφωμένοι, μεταξύ των οποίων και πολλοί καθηγητές Πανεπιστημίων του εσωτερικού και του εξωτερικού.
 Είναι συγκλονιστικές οι μαρτυρίες που καταθέτουν ενυπόγραφα μορφωμένοι κατά κόσμον, αλλά και κατά Θεόν μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί που γνώρισαν από κοντά το Γέροντα Πορφύριο και έμεναν κατάπληκτοι από το διορατικό και προορατικό του χάρισμα. Κοινή συνισταμένη όλων των ομολογιών είναι ότι ο Γέρων Πορφύριος, είναι μία από τις αγιότερες μορφές που πέρασαν τον τελευταίο αιώνα από την Ελλάδα .Εκείνο, όμως, που έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι το γεγονός ότι οι μαρτυρίες αυτές έγιναν, πολλά χρόνια πριν ο Γέροντας Πορφύριο κοιμηθεί στα Καυσοκαλύβια.
 Ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Σωτήρχος αναφέρει συγκεκριμένα γεγονότα που φανερώνουν το διορατικό χάρισμα του Γέροντα.
 Ο διευθυντής των Κυπριακών Αερογραμμών για την Κεντρική και τη Νότια Ευρώπη Γεώργιος Δημητρίου ομολογεί: «Όταν γεννήθηκε το πρώτο εγγονάκι μου, αντιμετωπίσαμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Κατά τη διάρκεια, ίσως, του τοκετού και για άγνωστους λόγους κάτι πήγε στους πνεύμονες και παρουσίασε το βράδυ της ημέρας που γεννήθηκε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Κάλεσα τον καθηγητή της Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.Τάκη Καττάμη, ο οποίος μαζί με άλλους διακεκριμένους ιατρούς αφού εξέτασαν το παιδί, έδωσαν εντολή να μεταφερθεί αμέσως στην εντατική. Πήγα στο γέροντα Πορφύριο και τον ενημέρωσα για το πρόβλημά μας και τον παρεκάλεσα να προσευχηθεί για το εγγονάκι μας. Τότε ο Γέροντας μου λέει: «Στο κάτω δεξί μέρος του πνεύμονα του παιδιού υπάρχει μια ξένη ουσία που έχει διαλυθεί και σχεδόν κοντεύει να φύγει. Μη φοβάσαι το παιδί θα σωθεί. Τη Δευτέρα θα το πάρετε στο σπίτι. Όπως ακριβώς και έγινε».
O καθηγητής της καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Γεώργιος Παπαζάχος που ήταν ένας από τους θεράποντες γιατρούς του Γέροντα και ο οποίος έζησε επί δεκατέσσερα χρόνια κοντά στο γέροντα γράφει: «Ο Γέροντας έπασχε από πολλές αρρώστιες, αλλά τις αντιμετώπιζε με Ιώβειο υπομονή. Πολλές φορές έκανε αυτοδιάγνωση για κάποιο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε και εξετάσεις που του κάναμε το επιβεβαίωναν, το ίδιο έκανε και σε μένα, αλλά και σε άλλους ασθενείς».
O Διευθυντής Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων και καθηγητής της φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών Νίκος Ζίας γράφει για τον Γέροντα Πορφύριο, τον οποίο συναντούσε συχνά: «Με την πρώτη γνωριμία που είχαμε με τον Γέροντα Πορφύριο, όλες οι επιφυλάξεις που είχαμε, πριν τον γνωρίσουμε, διαλύθηκαν. Γαλήνιος και συγκαταβατικός άκουγε αιχμηρές αποκαλύψεις των άστατων ψυχών, μια ειρήνη και ιλαρότητα διαχεότανε γύρω και μαλάκωνε τις ψυχές μας. Κάποια ημέρα του είπα ότι θα πηγαίναμε να παρακολουθήσουμε μια συναυλία στο Ηρώδειο. Το ανέφερα έτσι σχεδόν επίτηδες, για να δω τις αντιδράσεις του. Έμεινα κατάπληκτος, όταν και το όνομα του μουσουργού ήξερε και τον ερμηνευτή και μου μίλησε με πολύ εύστοχες παρατηρήσεις».
 Υπάρχουν πάρα πολλές μαρτυρίες ανθρώπων, που μπορεί κανείς να βρει στο βιβλίο του συγγραφέα και φιλόσοφου Κλείτου Ιωαννίδη με το τίτλο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ «Μαρτυρίες και εμπειρίες». Ανέφερα, σκόπιμα, τις μαρτυρίες ανθρώπων επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων και όχι εκατοντάδων άλλων καθηγητών Θεολογικών Σχολών, Κληρικών, Ιερομονάχων και μοναχών που γνώρισαν και πολλοί έζησαν κοντά στο Γέροντα, για να μη δώσω το δικαίωμα σε κάποιους άθεους και σε κάποιους κρυπτοάθεους που δηλώνουν, δήθεν, αγνωστικιστές να αμφισβητήσουν τις ενυπόγραφες μαρτυρίες τους.
Προσωπικά δεν είχα την τιμή και την ευλογία να γνωρίσω τον Γέροντα Πορφύριο, το χαρισματούχο αυτόν στάρετς της Εκκλησίας μας, τον άνθρωπο του Θεού, αλλά μου μίλησε για τον Γέροντα ο φίλος μου, από τα φοιτητικά μας χρόνια και αργότερα καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, Γεώργιος Κρουσταλλάκης, που συνδέονταν στενά με τον Γέροντα και έγραψε μάλιστα βιβλίο, στο οποίο καταγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες από τη συχνή επικοινωνία με τον πατέρα Πορφύριο.
Όλοι όσοι είχαν την ευλογία να γνωρίσουν το Γέροντα Πορφύριο, Έλληνες και ξένοι και είναι χιλιάδες χιλιάδων, ομολογούν «εν ενί στόματι και μιά καρδία» ότι γνώρισαν έναν άγιο άνθρωπο του Θεού, που ζούσε μεν στη γη αλλά πολιτεύονταν στους ουρανούς. Έναν άνθρωπο που σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δεχόταν, κατά το παράδειγμα του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, τους πάντες, για να παρηγορήσει, να συμβουλεύσει, να θεραπεύσει και να σώσει ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε».
Το έτος 1991 ο Γέροντας Πορφύριος προαισθανόμενος το τέλος της επί γης ζωής του και αφού εξομολογήθηκε στον πνευματικό του πατέρα, ζήτησε από τα πνευματικά του παιδιά να τον συνοδεύσουν στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στα Καυσοκαλύβια, όπου και αναπαύθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1991.    
Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως έχοντας υπόψη της όλα τα στοιχεία, τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ανακήρυξη ενός προσώπου της Εκκλησίας σε άγιο, αλλά και επειδή διαπίστωσε ότι και η κοινή συνείδηση της Εκκλησίας είχε αποδεχτεί από πολλών ετών την αγιότητα του Γέροντα Πορφυρίου, τον ανακήρυξε και επίσημα άγιο.
Έτσι στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας προστέθηκε ένα ακόμα όνομα αγίου, αυτό του ιερομονάχου Πορφυρίου, η μνήμη του οποίου θα γιορτάζεται, κάθε χρόνο, στις 2 Δεκεμβρίου.
Να έχουμε όλοι οι Χριστιανοί και η πατρίδα μας, η Ελλάδα, την ευλογία του νέου αγίου της Εκκλησίας μας.