Όλοι να ενώσουμε δυνάμεις για την ανάπτυξη της Ηπείρου!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

   Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΔΕΒΕΛΕΓΚΑΣ

* Τη βδομάδα που μας πέρασε, τα Γιάννενα είχαν τη χαρά να φιλοξενήσουν το 3ο στη σειρά Τακτικό Συνέδριο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού, που έχει σαν στόχο και όραμα, τη συνένωση των δυνάμεων των Ηπειρωτών της διασποράς ώστε να μπει οριστικά η ιδιαίτερη πατρίδα μας, στο δρόμο της ανάπτυξης. Υπουργοί, βουλευτές, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου και οι τοπικές Αρχές, ανέδειξαν με την παρουσία τους τη σπουδαιότητα αυτού του συνεδρίου που διεξάγεται κάθε τρία χρό-νια στην πόλη μας.
Είχαμε κι εμείς οι κοινοί θνητοί, τη σπάνια ευκαιρία να ακούσουμε τις θέσεις, τις προτάσεις και τις απόψεις εξαιρετικών ακαδημαϊκών προσωπικοτήτων, πανεπιστημιακών δασκάλων και διακεκριμένων παραγόντων της εκτελεστικής εξουσίας, αναφορικά με τις εξελίξεις και τις προοπτικές, πάνω σε θέματα εθνικά, πολιτισμού, γεωπολιτικής και επιχειρηματικότητας, που ενδιαφέρουν την Ήπειρο και τους ανά τον κόσμο Ηπειρώτες.
Καταβλήθηκε αξιέπαινη προσπάθεια από τους ομιλητές, ώστε να δημιουργηθεί ένα κλίμα αισιοδοξίας και εξωστρέφειας. Ωστόσο, δεν ήταν λίγες και οι φορές που έγινε άμεσα ή έμμεσα αναφορά στα λάθη του παρελθόντος, στις διεκδικήσεις που δεν προβλήθηκαν όσο θα έπρεπε και στις προειδοποιήσεις που συστηματικά αγνοήθηκαν από αυτούς που διοίκησαν με τον άλφα ή βήτα τρόπο την Ήπειρο ή που είχαν στην κεντρική εξουσία υψηλά πόστα και δεν τα αξιοποίησαν στο βαθμό που θα έπρεπε για τα καλό του τόπου μας.  
Ανάμεσα στις προτάσεις που δημιούργησαν εντύπωση κι ελπίδες για ανατροπή του μαρασμού της υπαίθρου μας, ήταν η ίδρυση του «Ηπειρωτικού χωριού» και το ξαναζωντάνεμα των πανέμορφων αλλά εγκαταλελειμμένων χωριών μας, μετατρέποντάς τα σε κοιτίδες πρωτογενούς παραγωγής, καλλιτεχνικών παρεμβάσεων και παραδοσιακών δραστηριοτήτων. Ως κινητήριοι άξονες σ’ αυτή την προσπάθεια, προβάλλονται οι νέες τεχνολογίες, το ανθρώπινο δυναμικό, το επιχειρηματικό περιβάλλον και η στρατηγική θέση της Ηπείρου, που όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά, εξασφαλίζουν τα απαραίτητα μέσα και τους αναγκαίους πόρους. Αναφέρθηκαν παρόμοιες πρακτικές που έχουν με επιτυχία τύχει εφαρμογής στην Ισπανία, στην Κρήτη μας, καθώς και σε άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν την οικονομική κρίση κάνοντας πράξη, καινοτόμες ιδέες.
Ωστόσο, εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος αν είναι βάσιμες οι ελπίδες που αναζωπυρώθηκαν κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. Ο σπουδαιότατος Ηπειρώτης, ποιητής και συγγραφέας έργων τεράστιας αισθητικής αξίας Βασίλης Κραψίτης, στο βαθυστόχαστο και προφητικό πεζογράφημά του «Ηπειρωτικός Εσπερινός» που δημοσιεύτηκε πριν πενήντα περίπου χρόνια, μας προειδοποιούσε για την ερήμωση των χωριών μας: «Γιατί σε λίγο σ’ αυτά εδώ τα μέρη μπορεί να μην ακούγεται ανθρώπινη φωνή. Και τότε, μπορεί, την ίδια εκείνη μέρα, να μην υπάρχουν άνθρωποι που να μπορούν με ευκολία να ξεφύγουν την όποια κρίση…».
Και πιο κάτω πάλι σημείωνε: «Πάντα λέγαμε πως θα ‘φτανε η μέρα που θα ερήμωναν τα χωριά. Μα περιμέναμε να φτάσει η χαρούμενη εποχή που θα γινόταν η ανάπτυξη της χώρας… Όμως αυτή η μέρα ακόμα δεν ξημέρωσε και το ξερίζωμα τούτο χρωστιέται σε πολλά αίτια».
Πέρασαν από τότε δεκαετίες ολόκληρες και η ανάπτυξη ποτέ δεν ήρθε στην πραγματικότητα κι ο τόπος μαράζωσε. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, αναθέσαμε στους ξένους να μας διαφεντέψουν για να μας βγάλουν, υποτίθεται, από το τέλμα που εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε από ανικανότητα, καιροσκοπισμό και αδιαφορία.
Όπως όμως λέει η παράδοση και επιβεβαιώνει η ιστορία, οι Ηπειρώτες είμαστε χαλκευμένοι με κάποια ξεχωριστά χαρακτηριστικά. «Συγγενεύουμε πολύ με τα βουνά. Αυτά μας πρωτανάβουν  τον πόθο να στεκόμαστε όρθιοι στους κεραυνούς κι ο άγριος βοριάς τους που θερίζει τους παγωμένους λόφους, μας πρωτοξυπνά το πάθος για δημιουργία…».
Ναι, είναι βάσιμες οι ελπίδες! Αυτή είναι η απάντηση! Και ανεξάρτητα από το τι λέμε συνήθως δημόσια, αυτό είναι που κατά βάθος όλοι μας πιστεύουμε και που μας κρατάει όρθιους και δημιουργικούς.
Τώρα που τις αιτίες τις ξέρουμε, αναγνωρίσαμε τα λάθη μας και συνειδητοποιήσαμε πως πρέπει να αλλάξουμε πορεία, δεν μένει παρά να συνενώσουμε τις δυνάμεις μας κάτω από ένα σχέδιο. Μια «Χάρτα» σαν αυτή του Ρήγα Βελεστινλή, όπως πολύ εύστοχα, με νόημα και όχι τυχαία, ανέφερε στο συνέδριο διακεκριμένος ομιλητής. Μια «χάρτα» που θα μας δείξει το πώς και το πού θα κάνουμε τις υπερβάσεις που χρειάζονται, ώστε να μη χαθούν άλλες ευκαιρίες για την Ήπειρο στους τομείς των εθνικών μας επιδιώξεων, της εκμετάλλευσης της ενέργειας που φυλάει στα βάθη της η θάλασσά μας, της οικονομικής ανάπτυξης και της αξιοποίησης των αρχαιολογικών, βυζαντινών, μεταβυζαντινών  και σύγχρονων μνημείων μας, που σκιαγραφούν το αποτύπωμα του πολιτισμικού και του πνευματικού μας πλούτου.
Έχουν χρέος οι φορείς που υποστήριξαν και υποστηρίζουν αυτή την προσπάθεια, να συγκροτήσουν από κοινού ομάδες εργασίας και να εντάξουν στον μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό τους, τις προτάσεις που οι ίδιοι κατέθεσαν, για να έχουμε μετά από μια τριετία όταν θα επαναληφθεί το εν λόγω συνέδριο, έναν πλούσιο απολογισμό πεπραγμένων.