Τα κατά συνθήκην ψεύδη…

Ευθυμογράφημα

 Του ΓΙΑΝΝΗ Β. ΔΕΒΕΛΕΓΚΑ

* Ο πνευματικός έμεινε άφωνος από τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια του Λαυρέντη, του νεαρού μαθητή της πρώτης τάξεως του Λυκείου, που του εξομολογήθηκε όλες τις αμαρτίες του, ακολουθώντας τις οδηγίες και το πρόγραμμα της καλοκαιρινής κατασκήνωσης της ενορίας της Αναλήψεως.
Όλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι νέοι αυτής της ηλικίας όταν σκανδαλίζονται και βρίσκονται μόνοι τους, σκέφτηκε ο αγαθός ιερέας. Δεν τους αφήνει σε ησυχία ο σατανάς. Αλλά είναι ντροπή αυτά τα πράγματα να ομολογούνται έτσι, ωμά, κυνικά.  Πρέπει να λέγονται με πιο εύσχημο τρόπο. Έναν τρόπο που να γίνεται αποδεκτός. Με έφερε σε δύσκολη θέση ο νεαρός και δεν μπορώ να του δώσω τώρα συγχώρεση. Σίγουρα έχει πολλά να μάθει ακόμα στη ζωή του.  
- Είσαι καλοπροαίρετος άνθρωπος παιδί μου, ψέλλισε τελικά ο παππούλης μόλις ανέκτησε την ψυχραιμία του.  Αν αποφύγεις τις σκοτεινές δυνάμεις του Πονηρού ως την ημέρα της γιορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, θα μπορέσεις να μεταλάβεις. Πάρε κι αυτή την προσευχή, να τη διαβάζεις δέκα φορές την ημέρα κι ο ελεήμων και φιλεύσπλαχνος Θεός θα σε συγχωρέσει.  
- Μα καλά, τι πήγες και είπες! Τον επέπληξε με αυστηρότητα ο ομαδάρχης του αργότερα. Είπαμε πως στην εξομολόγηση τα λέμε όλα, αλλά κάποια πράγματα που είναι αυτονόητα, δεν συμπεριλαμβάνονται απαραιτήτως στο «όλα»! Είσαι ανόητος!
Το επεισόδιο αυτό, στάθηκε αφορμή να ακούσει ο Λαυρέντης για πρώτη φορά στη ζωή του, για τα κατά συνθήκην ψεύδη. Δηλαδή, για εκείνα τα ψέματα που λέμε για να αποκρύψουμε ή να διαστρεβλώσουμε την αλήθεια, με σκοπό, είτε να μη θίξουμε τους άλλους, είτε να προστατέψουμε τους δικούς μας ανθρώπους και τον εαυτό μας είτε ακόμα για το κοινό καλό.
Στάθηκε επίσης αφορμή να συνειδητοποιήσει πως η κοινωνία των ανθρώπων, από τη μια είναι πρόθυμη να μισήσει και να στηλιτεύσει όποιον λέει την αλήθεια και από την άλλη να αγαπήσει μέχρι λατρείας τους κόλακες κι αυτούς που υπόσχονται τα πάντα, μοιράζοντας κραυγαλέα ψεύτικες και ανυπόστατες ελπίδες και προσδοκίες.
Πέρασαν τα χρόνια, ο Λαυρέντης μεγάλωσε και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία. Όχι επειδή ήταν η πρώτη του επιλογή, αλλά γιατί εκεί τον έριξε το σύστημα των εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας. Ωστόσο, αποκλειστικά δική του ήταν η επιτυχής επιλογή, να γραφτεί στη νεολαία ενός μεγάλου πολιτικού κόμματος, με την μέριμνα του οποίου, προσλήφθηκε ως δημοσιογράφος – ρεπόρτερ, σε ένα κρατικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό και μάλιστα δίπλα στο σπίτι του. Μια χαρά τακτοποιήθηκε ο Λαυρέντης και αν δεν έφτασε ποτέ ως τώρα στην κορυφή της επαγγελματικής του καταξίωσης, ήταν γιατί παρέμεινε πάντα ειλικρινής, αυθόρμητος και καλοπροαίρετος, όπως πολύ σωστά το διέκρινε κάποτε ο πνευματικός του.
Τις προάλλες, ενώ καθόταν στο γραφείο του προσωπικού και έπινε το πρωινό του καφεδάκι διαβάζοντας το κλασικό βιβλίο του Μαξ Νορντάου με τίτλο «Τα κατά συνθήκην Ψεύδη», μπήκε στο γραφείο ο γενικός διευθυντής ειδήσεων και του έδωσε έναν κλειστό φάκελο.
- Σπουδαίο αυτό το βιβλίο, είπε ο διευθυντής φεύγοντας και υπέδειξε στον Λαυρέντη να διαβάσει το σημείο που γράφει, πως «ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που λέγονται, είναι πως ο τύπος εκφράζει την κοινή γνώμη, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθεί να την διαμορφώσει».
Άνοιξε τον φάκελο ο Λαυρέντης και βρήκε μέσα την ερώτηση που θα έπρεπε να κάνει στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά την συνέντευξη τύπου που θα έδινε την ίδια μέρα, στα πλαίσια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Όταν έφτασε στην αίθουσα, συνάντησε έναν πανικό από τις προετοιμασίες των τηλεοπτικών συνεργείων και τις φωνές των δημοσιογράφων που έσπευδαν να πάρουν θέση.
Η συνέντευξη δεν άργησε ν’ αρχίσει και ο πάντα καλοπροαίρετος Λαυρέντης, δεν πίστευε στα αυτιά του όταν άκουγε τις απαντήσεις που έδινε στους δημοσιογράφους ο πολύ καλά προετοιμασμένος νεαρός πολιτικός. Απίθανες υποσχέσεις, αθρόες παροχές, μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας, αυξήσεις στους μισθούς, δημιουργία πληθώρας θέσεων εργασίας, επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα σε τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά, φορολόγηση των πλουσίων, προγράμματα αμέσου εφαρμογής χωρίς διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας που υποτίθεται όμως ότι από αυτούς θα χρηματοδοτηθούν, καθώς και άλλα ευτράπελα που συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί για να κάνουν τον λαό να ονειρεύεται μέχρι να υφαρπάξουν την ψήφο του.  
Με το τέλος της συνέντευξης ο Λαυρέντης είχε ένα σφίξιμο στο στομάχι και τον περιτριγύριζε μια βαθιά απογοήτευση. Σκεφτόταν πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει σ’ αυτόν τον τόπο. Τα ίδια και τα ίδια ψέματα και υπερβολές. Πέρασαν από το μυαλό του φωτογραφικά ένα σωρό συνθήματα εξαπάτησης του λαού: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Λεφτά υπάρχουν», «Εθνικό σχέδιο σωτηρίας από την κρίση», « Θα αγωνιστώ για το καλό του τόπου», «Αλλαγή», «Εκσυγχρονισμός», «Επανίδρυση», «Ανατροπή». Και μετά, έρχεται ο λογαριασμός...
Γύρισε αργά το απόγευμα στη δουλειά και πήγε κατευθείαν στο γραφείο του γενικού διευθυντή, να του αναφέρει τα καθέκαστα. Τον βρήκε να παρακολουθεί στην τηλεόραση τις ειδήσεις, που συμπτωματικά εκείνη την ώρα έπαιζαν το σχετικό με τον ενιαίο φόρο των ακινήτων βίντεο, που είχαν ετοιμάσει νωρίτερα τα συνεργεία του σταθμού. Στο ρεπορτάζ αυτό, παρουσιαζόταν εσκεμμένα σαν φοροελαφρύνσεις, οι αναγκαστικές διορθώσεις των απίθανης προχειρότητας λαθών που περιείχε αυτό το ισοπεδωτικό εισπρακτικό μέτρο, του οποίου αμφισβητείται και η συνταγματικότητα.  
- Μπράβο στα παιδιά, αναφώνησε ο Γενικός Διευθυντής και έριξε μια λοξή ματιά στον Λαυρέντη που στέκονταν δίπλα στην πόρτα. Μεγάλη επιτυχία αυτό το ρεπορτάζ! Και πάνω απ’ όλα… εκφράζει απόλυτα την κοινή γνώμη!
Ο Λαυρέντης δεν κρατήθηκε άλλο. Πήγε στο διπλανό γραφείο, έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα διπλωμένο χαρτάκι που του είχε δώσει κάποτε σε μια κατασκήνωση ένας καλοκάγαθος ιερέας και άρχισε να προσεύχεται. Αυτή τη φορά όμως όχι για τη σωτηρία της ψυχής του, αλλά για τη σωτηρία της Ελλάδας.