Φιλοζωίας… εγκώμιο!

ΑΠΟΨΕΙΣ

 Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ι. ΚΑΛΕ, Φιλολόγου

* Φιλόζωος  στο Ρέθυμνο έβγαλε βόλτα τον πύθωνά του, κατοικίδιο ζώο, για να πάρει αέρα, να ξεμουδιάσει, αλλά και να ενσπείρει τον πανικό σε περαστικούς!  Κατ’ αρχάς να ορίσουμε ποιος είναι ο φιλόζωος. Ο φίλος ζώων, αυτός που αγαπάει ζώα. Αναφέρομαι αόριστα σε ζώα και όχι συγκεκριμένα στα ζώα γιατί δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια ζώα. Για παράδειγμα, σε έναν που του αρέσει ο σκύλος δε σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι του αρέσει και ο πύθωνας. Ούτε ένας που φοβάται τον πύθωνα δε φοβάται το σκύλο. Θα αφήσω την περίπτωση του πυθωνόφιλου, επειδή είναι η εξαίρεση, ενώ  θα  ασχοληθώ  με  την  περίπτωση  του  σκυλόφιλου, που είναι ο κανόνας.
Στο παρελθόν και για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξα κάτοχος σκύλου, γεγονός που μου επιτρέπει να εκθέτω αρκετές εμπειρίες επ’ αυτού του θέματος. Διαπίστωσα, λοιπόν, πως, όταν τον έβγαζα βόλτα, άλλοι χαίρονταν και ήθελαν να παίξουν με αυτόν, ενώ άλλοι, κυρίως μικρά παιδιά, φοβόνταν και το ’βαζαν στα πόδια, παρά τη διαβεβαίωσή μου ότι δεν διέτρεχαν κίνδυνο. Και έπρεπε να τον βγάζω καθημερινά βόλτα, γιατί σκεφτόμουν πως, αφού τον έχω, οφείλω να υπηρετώ τις ανάγκες του, να μην τον βασανίζω, αλλά ούτε να ενοχλώ τους γείτονές μου. Ήθελε μεγάλη φροντίδα από το φαγητό μέχρι την υγιεινή του (καθαριότητα, εμβόλια κτλ).
Οι περισσότεροι άνθρωποι, φιλόζωοι και μη, φαντάζομαι πως έχουν ανάλογες ή και διαφορετικές εμπειρίες από σκύλους και έχουν οδηγηθεί στα συμπεράσματά τους. Προσωπικά πιστεύω πως πολλοί σκυλόφιλοι γίνονται αίτιοι του φαινομένου των αδέσποτων, αφού για διάφορους λόγους τα εγκαταλείπουν. Αυτά στη συνέχεια σχηματίζουν ένα σκυλολόι που συχνάζουν σε συγκεκριμένες εστίες, πολλαπλασιάζονται τα ίδια, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούν. Τα αδέσποτα δεσπόζουν στη ζωή μας. Περιττώματα στους δρόμους, στα πάρκα, στις παιδικές χαρές κτλ. Υπάρχουν γονείς που από άγνοια του προβλήματος και όχι –φαντάζομαι- από ασυνειδησία αφήνουν τα παιδιά τους να παίξουν σε παιδικές χαρές! Γιατί πώς αλλιώς θα εξηγήσουμε το φαινόμενο να παίζουν τα παιδάκια εκεί όπου αποβάλλουν τα περιττώματά τους τα ζώα; Στην πλατεία του χωριού μου ένα αδέσποτο σκυλί άρπαξε το σουβλάκι από το χέρι ενός χωριανού μου που αμέριμνος  συνομιλούσε με άλλον!
Εξετάζοντας σφαιρικά το θέμα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι  παρόμοια προβλήματα προκαλούνται και από σκύλους που γυρίζουν σε δρόμους και πλατείες υπό την εποπτεία των αφεντικών τους. Ας μας πει κάποιος φιλόζωος που βγάζει βόλτα το σκύλο του ότι αυτός δε μολύνει στύλους, κάδους απορριμμάτων, τροχούς αυτοκινήτων, πεζοδρόμια, δέντρα, πρασιές κτλ. Ορισμένοι δρόμοι, κυρίως τις πρωινές ώρες, θυμίζουν «ναρκοπέδιο» και χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια και επιδεξιότητα για να αποφύγει κάποιος το ατύχημα! Όμως, όποιος θίξει αυτό το πρόβλημα, αυτομάτως χαρακτηρίζεται εχθρός των φιλόζωων και των ζώων, άνθρωπος που δε σέβεται τα δικαιώματά τους. Ωστόσο, αν κανείς ρωτούσε έναν φιλόζωο αν θα νοίκιαζε διαμέρισμα σε πολυκατοικία που θα γνώριζε ότι σε κάποιο διαμέρισμά της υπάρχει πύθωνας κατοικίδιο, αντιλαμβάνεσθε την απάντηση.  
Αναφέρθηκα στα δικαιώματα. Ασφαλώς έχουν και τα ζώα τα δικαιώματά τους, τα οποία οφείλουμε να τα αναγνωρίζουμε και να τα σεβόμαστε, γεγονός που αποτελεί δείχτη του πολιτισμού. Είπα για δείχτη του πολιτισμού μας. Ας  αναφέρω και έναν ακόμη∙ πολλοί συνάνθρωποί μας αγαπώντας το όποιο κατοικίδιό τους ως εαυτόν το κρατούν στον οίκο τους, ενώ στέλνουν στον οίκο ευγηρίας τον γονιό τους!  
Τελειώνοντας,  μετά τη μικρή αυτή παρέκβαση περί δειχτών πολιτισμού, ευελπιστώ πως η νέα Δημοτική Αρχή θα δει στην ουσία τους τα προβλήματα που δημιουργούνται από τα κατοικίδια, αδέσποτα και μη, διαφορετικά ας βάλει πινακίδες σε ορισμένους δρόμους, παιδικές χαρές κτλ, που θα προειδοποιούν για την επικινδυνότητά τους.