«Φεστιβάλ» ευαισθησίας από την Αντιπολίτευση!..

 ➤  Του ΧΑΡΗ ΛΕΟΝΤΑΡΗ, πρ. Δημοτικού Συμβούλου Ιωαννίνων

  Σε δύσκολους καιρούς ασκήσεις επαναστατικής δράσης και λόγοι βαρύγδουποι δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε το ουσιαστικό στους πολίτες. Αντίθετα, οι σοβαρές ανάγκες και τα μεγάλα προβλήματα απαιτούν ρεαλισμό, λόγο αληθινό και θετική προσφορά. Δυστυχώς όμως, τα κόμματα, και ειδικά τα αντιπολιτευτικά, ανταγωνίζονται στο ποιος θα καταγγείλει πιο σκληρά και ποιος θα τάξει περισσότερα στο λαό.
Σχεδόν για κάθε πρόβλημα η Αντιπολίτευση με τρόπο μαγικό έχει και τη λύση του. Δηλαδή δίνεται η εντύπωση ότι αν πάρει την εξουσία, την επόμενη θα έχουν βρει το δρόμο τους τα πάντα. Το χρέος, η ύφεση, η ανεργία, η φτώχια, η αναξιοκρατία, η κακή διοίκηση, όλα θα τακτοποιηθούν, όπως θέλει ο κάθε αδικημένος και ταλαιπωρημένος πολίτης. Ενώ η αναισθησία τους, έχει ξεπεράσει κάθε όριο, σε βαθμό που μπορεί να προκαλεί ακόμα και συγκίνηση σε ορισμένους. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ, όπου τα πάντα είναι στη διάθεση όλων, αρκεί να γίνουν εκλογές.
Βλέποντας κανείς καθημερινά την κοινωνική πραγματικότητα και ακούοντας τις συνταγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης εύκολα φαντασιώνεται ότι ο κόσμος μας δεν είναι όπως τον βιώνουμε, αρκεί να αλλάξουμε κυβέρνηση. Πράγματι, πόσο ωραία θα ήταν η ζωή μας, αν ήταν όλα, όσα κηρύσσει η αντιπολίτευση, αληθινά. Δυστυχώς για μας πρώτα τους πολίτες και ύστερα για τα κόμματα, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και απαιτούν μεγάλο αγώνα. Η αλήθεια είναι μία: θα περάσουν χρόνια πολλά και υπό προϋποθέσεις θα ξαναβρεθούμε στην προ κρίσης κατάσταση. Μακάρι μια αλλαγή στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων να έφερνε και την μεταβολή των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων της πατρίδας.
Οι πρακτικές από το χτες και τα αφοριστικά συνθήματα μόνο για λίγο δημιουργούν μια συναισθηματική φόρτιση, αλλά δεν φέρουν τίποτε το χρήσιμο και το καινούργιο. Οι πολίτες θα συνεχίσουν φορτωμένοι με άγχος, με αβεβαιότητα και με αβάσταχτα προβλήματα.
Βεβαίως είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση έχει καταφέρει να οδηγήσει την όλη κατάσταση σε μια σταθερότητα, ανεξάρτητα αν αυτό δεν είναι αισθητό σε όλους εμάς. Προσπαθεί μέσα στο Ευρωπαϊκό περιβάλλον να περάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μέτρων και δράσεων ώστε να αρχίσει η σταθερή πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη.
Η λογική, λοιπόν, απαιτεί να ολοκληρώσει την προσπάθεια αυτή και ανάλογα να αξιολογηθεί την ώρα της εκλογικής κρίσης. Και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι σήμερα σχεδόν κανείς ούτε εδώ στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό δεν προβλέπει και δεν μιλάει πια για πιθανή χρεοκοπία της χώρας.
Αλλά, ενώ αυτή η προσπάθεια θα έπρεπε να ολοκληρωθεί, όπως και το Σύνταγμα ορίζει, η αντιπολίτευση με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει σηκώσει τη σημαία των πρόωρων εκλογών. Είναι λογικό ο λαός να διχάζεται και να βρίσκεται σε αδιέξοδο για το τι πρέπει να γίνει, όπως όλες σχεδόν οι δημοσκοπικές μετρήσεις δείχνουν.
Αποφεύγω να σχολιάσω αυτή την «στρατηγική» των κομμάτων και θα επιμείνω να προσεγγίσω την πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένα επίκαιρα σοβαρά ζητήματα, τα οποία και φανερώνουν τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία της διαχείρισης μιας πιθανής ανάληψης της εξουσίας.
Αποφάσισε ο Πρύτανης του Παν/μίου Αθηνών να καθιερώσει κάρτα εισόδου στο κέντρο διοίκησης του Παν/μίου για να ελέγχεται ο κάθε εισερχόμενος. Όταν εξηγείς δημόσια, και έτσι είναι, δε μπορεί ο παν/κός χώρος να βρίσκεται υπό κατοχή σε ομάδες που δεν έχουν καμία σχέση με το Παν/μιο. Όλοι γνωρίζουμε ότι έχει παραδοθεί ο χώρος του Παν/μίου ως άσυλο - καταφύγιο σε κάθε αντικοινωνική κάστα. Εκεί καταφεύγουν οι αναρχικοί, οι τρομοκρατικοί, οι έμποροι ναρκωτικών. Εκεί συχνά κάποιοι χτίζουν τις πόρτες της Πρυτανείας με τούβλα, φυλακίζουν καθηγητές και χειροδικούν σε βάρος τους. Αποτέλεσμα το Παν/μιο να μην μπορεί να ακολουθήσει την πορεία την Ευρωπαϊκή.
Με αυτά τα δεδομένα άριστα έπραξε ο Πρύτανης. Και όμως η αξιωματική αντιπολίτευση βρέθηκε απέναντί του. Τον καταγγέλλει για αυταρχισμό και για φερέφωνο της κυβέρνησης. Με τρείς βουλευτές της κατήργησε αμέσως στην πράξη την πρυτανική απόφαση και εισβάλλοντας με το έτσι θέλω στο Παν/μιο, επέτρεψε σε συνδικαλιστή να πει το αμίμητο: «Το  Παν/μιο δεν θα γίνει στρατόπεδο»! Όλοι παρακολουθούμε το ζήτημα και ο καθένας ας κρίνει μόνος του για το τι πρόκειται να συμβεί στο δημόσιο Παν/μιο, αν κυριαρχήσει αυτή η λογική.
Και ένα δεύτερο ζήτημα που έχει σχέση με τις αναδρομικές αυξήσεις των δικαστικών και των ένστολων. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σιωπή του έδειξε ότι συμφωνεί. Η σιωπή δημιουργεί πολλά ερωτηματικά που χρήζουν απάντηση: Μήπως ως κόμμα αριστερό οφείλει να ζητήσει να δοθούν τα χρήματα αυτά ως ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε άλλες εφτακόσιες χιλιάδες φτωχούς που θα περιμένουν το βοήθημα του χρόνου και ας περιμένουν τα αναδρομικά για τον μεθεπόμενο χρόνο; Γιατί η κοινωνική ευαισθησία δεν απαιτεί να δίνεται στους δικαστικούς επίδομα και οι νηστικοί να ψάχνουν στους κάδους. Ίσως η κομματική λογική να δείχνει ότι συμφέρει το κόμμα στους νηστικούς να δίνει υπόσχεση με αντάλλαγμα την ψήφο και στους χορτασμένους χαβιάρι για ανοχή της κομματικής γραμμής.
Και για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων γεννιούνται σοβαρές αντιρρήσεις, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι εκεί ήταν ο χώρος που για χρόνια πολλά οι πολιτικοί όλων σχεδόν των αποχρώσεων στήριζαν τη δύναμή τους  και εξαντλούσαν το πελατειακό οπλοστάσιο. Είναι δυνατόν να μην γίνει έλεγχος των πλαστών πτυχίων και των παράνομων νομιμοποιήσεων; Γιατί, μπορεί να φαίνεται πολύ σκληρό να απολύεται υπάλληλος, αλλά είναι τραγικό να μην ελπίζουν όλοι οι άλλοι νέοι με τόσα προσόντα να βρούνε δουλειά ποτέ.
Και μόνο αυτά τα δύο ζητήματα της επικαιρότητας αποκαλύπτουν το βάθος της κομματικής νοοτροπίας, πόσο αγκυλωμένος είναι στο παρελθόν και πόσο δύσκολα μπορεί ένας κομματικός φορέας να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της εποχής. Εκτίμησή μου είναι πως, αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε με την ίδια λογική, μάλλον το μέλλον μας λίγα μπορεί να μας υπόσχεται, και ειδικά στους νεότερους που δικαιούνται να ξαναελπίσουν και να χαμογελάσουν.