Η πολιτιστική κληρονομιά είναι «μοχλός» ανάπτυξης!..

 ➤  Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

  Ανάπτυξη πραγματική έρχεται όταν ο πολίτης βιώνει την ιστορία και τις παραδόσεις της Πατρίδας του ως θησαύρισμα και για την προσωπική του ζωή, είναι εκείνη που θωρακίζει τον πολίτη με αξιοπρέπεια και δύναμη. Η συλλογική ταυτότητα πρέπει να χαρίζει αρχοντιά και περηφάνια. Η πραγματοποίηση όλων αυτών όμως απαιτεί οράματα κοινωνικά και πολιτιστικά.
Ένα έθνος οφείλει να καταξιώνει την πολιτιστική του πορεία που σέβεται τις ρίζες του και την πνευματική του παράδοση. Απομάκρυνση από τις ρίζες μοιάζει με πολύ χαλαρή και αλλαγμένη συνείδηση, αποκομμένη από το παρελθόν, από την αξιοποίηση της πείρας που αποκτήθηκε στο διάβα των αιώνων. Η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός δεν δημιουργούνται με τον μιμητισμό.
Περηφανεύεται ο λαός μας, και δικαιολογημένα, για την κληρονομιά και την πολιτιστική του παράδοση. Μια παράδοση που ξεκινάει από τους θρύλους για τον Μέγα Αλέξανδρο και την ακμή του ελληνιστικού κόσμου, με την ορθόδοξη πίστη, τη χιλιόχρονη βυζαντινή κληρονομιά, με τις λαμπρές κοινότητες κατά τα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, την κλεφτουριά, το εικοσιένα, το αναγεννημένο ελληνικό κράτος. Όλα αυτά αποτελούν κοινό κτήμα, κοινό σύνολο, συνδεδεμένο με αξεδιάλυτους κρίκους ενότητας. Και η Ήπειρος, μήτρα του ελληνικού πολιτισμού, έχει να παρουσιάσει πλούσιο πολιτισμό. Μας παραδίδει μια κληρονομιά που αναπτύχθηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας και κατέστη η Ήπειρος το πνευματικό κέντρο του υπόδουλου ελληνισμού.
Του ταξιδεμένου Ηπειρώτη το σώμα είναι στη ξένη χώρα όπου ζει. Η ψυχή και οι σκέψεις του βρίσκονται στην πατρική γη, στις παραδόσεις και στα ήθη και έθιμα του τόπου του.
Η κληρονομιά των πατέρων μας έθρεψε γενιές Ελλήνων και οφείλουμε να μην το ξεχνούμε, αλλά, σε κάθε περίπτωση, να μας οδηγεί, γιατί είναι κάτι το ζωντανό, που μας παρακινεί και μας προτρέπει να ανακαλύψουμε τους πολιτιστικούς προγονικούς θησαυρούς. Ακόμη, να μην μας διαφεύγει ότι ο σεβασμός στην παράδοσή μας, αποτελεί σεβασμό προς την Πατρίδα και το έθνος. Όταν μιλάμε για ανάπτυξη πολιτιστική και για πολιτιστική παράδοση δεν εννοούμε την προγονολαγνεία, την εμμονή στα επιτεύγματα των προγόνων μας, αν και αυτή η παράδοση είναι μοναδική στην Παγκόσμια ιστορία.
Στην παράδοση εκτός από τα ιδανικά του κλασικού πολιτισμού, τους θρύλους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την ορθοδοξία, την ιστορία του Βυζαντίου και λοιπά, εννοούμε και τα νεότερα επιτεύγματα του ελληνισμού, στις ιστορικές αναπροσαρμογές και στις άλλες ανακατατάξεις λόγω των πολεμικών περιπετειών.
Επομένως, η πολιτιστική κληρονομιά δεν έχει σχέση με την προγονολατρεία και τις προγονικές αυταπάτες, αλλά με την κληρονομημένη εκείνη παράδοση που προσαρμόζεται με τη σημερινή πραγματικότητα, προς την δημιουργική φαντασία και την απόκτηση, σε καθημερινή βάση, εμπειριών.
Με αυτές τις προϋποθέσεις ο  πολιτιστικός πλούτος της χώρας μας, ασφαλώς, και βοηθάει στην πολιτιστική κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Μας παραδόθηκε μια κληρονομιά προς την οποία οφείλουμε αγάπη και κατανόηση. Τα επιτεύγματα του λαού μας, οι πολιτιστικοί θησαυροί των πατέρων μας, πρέπει να μας ωθούν σε δημιουργικές ανατάσεις και σε προσπάθειες επιτεύξεων ανάλογων επιτευγμάτων. Όταν στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις και δυνατότητες, τότε θα επιβιώσουμε και θα προοδεύσουμε ως λαός.
Είναι γνωστό ότι η οποιαδήποτε ανάπτυξη, πολιτιστική και οικονομική, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και στα κατοπινά χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Είμαστε ανάδελφος λαός που κουβαλάμε ανθρωπιστικές αξίες και δεν παύουμε ποτέ να οραματιζόμαστε πνευματικά επιτεύγματα.
Οι πρόγονοί μας μας κληροδότησαν γλώσσα, πολιτισμό και ιστορία. Ένα τρίπτυχο που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε. Σ’ αυτό το τρίπτυχο οφείλουμε την τιμή και την αξιοπρέπεια που απολαμβάνουμε ως έθνος παγκοσμίως. Ιστορία, γλώσσα και πολιτισμός είναι τα φρούριά μας που μας δίνουν το δικαίωμα να αναπροσδιοριζόμαστε φυλετικά, γλωσσικά και πολιτιστικά.
Οι μέρες που περνούμε είναι κρίσιμες. Το οικονομικό και κοινωνικό πλήγμα που δεχτήκαμε είναι βαρύ. Για να βγούμε από αυτή την κρίση χρειάζεται υπομονή, συνοχή και συλλογική προσπάθεια. Είναι ανάγκη να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις και να διαφυλάξουμε την εθνική μας συνείδηση, πηγή που θα μας βοηθήσει να αφυπνιστούμε από τον λήθαργο στον οποίο έχουμε περιπέσει και να ξεπεράσουμε τους σκοπέλους και τις δυσκολίες που μας ταλανίζουν.
Όμως, στο στόμα του καθενός έρχεται ένα ερώτημα που ζητάει απάντηση: Στην σημερινή εποχή της τεχνολογίας και του διαδικτύου, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε για την πολιτιστική μας ταυτότητα; Η βαθιά κρίση που έπνιξε τον τόπο, αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης, σπατάλης και διασπάθισης του πλούτου, ήταν επόμενο να μην αφήσει στο απυρόβλητο και τις ανθρωπιστικές μας αξίες και αρχές.
Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν και η χώρα μας θα ορθοποδήσει οικονομικά και θα βρει τον δρόμον της προόδου και της ανάπτυξης.