Απομυθοποίηση του ΕΜΠ…

 ➤  Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΛΕ, Φιλολόγου

  Στις 09-12-2014 στις 7 το βράδυ έλαβε χώρα στη Σχολή Αγρονόμων – Τοπογράφων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου η τελετή απονομής διπλωμάτων στους αποφοιτήσαντες, στην οποία παραβρέθηκα. Όπως το γράφω: τελετή απονομής διπλωμάτων και όχι ορκωμοσία.
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο! Βαρύ όνομα, βαρύ χαρτί. Διαβατήριο για την εργασία, την κοινωνία, την πολιτική κλπ.! Όνειρο χιλιάδων Ελλήνων να αποκτήσουν τίτλο από το Μετσόβιο. Εδώ και δυο αιώνες περίπου ο τίτλος του Πολυτεχνείου, που αργότερα μετονομάσθηκε σε Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, είχε αντίκρισμα επιστημονικό, οικονομικό-επαγγελματικό, πολιτικό και κοινωνικό. Επιστημονικό, γιατί για να εισαχθεί και να αποφοιτήσει κάποιος το Μετσόβιο Πολυτεχνείο έπρεπε να έχει πολύ μυαλό, το οποίο το καλλιεργούσε σε αυτό. Οικονομικό-επαγγελματικό, γιατί οι απόφοιτοί του είχαν την καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση. Πολιτικό, γιατί οι απόφοιτοί του είχαν μεγάλη αναγνωρισιμότητα στην κοινωνία που τους έδινε βήμα για την πολιτική. Κοινωνικό, γιατί ο τίτλος του Μετσόβιου πρόσφερε μεγαλύτερη καταξίωση μέσα στην κοινωνία συγκριτικά με άλλες σχολές.
Μάλιστα, οι απόφοιτοι καυχιόνταν για τον τίτλο τους, που ορισμένες φορές στις επιγραφές των γραφείων τους ή στις κάρτες τους το ΕΜΠ γραφόταν με μεγαλύτερη γραμματοσειρά από ό,τι το όνομά τους! Ακόμη και ο τίτλος του μικρού Πολυτεχνείου αποτελούσε δυνατό χαρτί. Οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι γιατροί δεν «έχτισαν» τη νεότερη Ελλάδα; Αυτά μέχρι πρότινος. Μήπως όμως μοιάζουν με παραμύθι;
Σήμερα η απομυθοποίηση του ΕΜΠ. Αν εξαιρέσω τον επιστημονικό τομέα, για τους τομείς: επαγγελματικό, πολιτικό και κοινωνικό η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από ό,τι στο παρελθόν, στην οποία δεν θα αναφερθώ. Θα αναφερθώ όμως σε δυο πρόσφατες  εικόνες: στην εικόνα -εξωτερική και εσωτερική- της Σχολής Αγρονόμων – Τοπογράφων και στην εικόνα των αποφοίτων της Σχολής, των γονιών, συγγενών  και φίλων τους.   
Η εξωτερική εικόνα της Σχολής από την πύλη ως το εσωτερικό της ήταν και φαντάζομαι πως είναι ακόμη απαράδεκτη! Παντού συνθήματα και αφίσες. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος η εξωτερική εμφάνιση μάς ενδιαφέρει ή η ουσία; Άμα τη εμφανίσει βγαίνουν τα πρώτα και πιο αξιόπιστα συμπεράσματα. Σε κανένα Πανεπιστήμιο της Ευρώπης δεν είδα τέτοια εικόνα.
Αλλά ας προχωρήσω στο εσωτερικό. Σε ένα αμφιθεατράκι χωρητικότητας περίπου 200 ατόμων έπρεπε να συνωστιστούν  500 και πλέον άνθρωποι! Πράγμα αδύνατο! Στην αίθουσα αυτή έπρεπε να τελεστεί η ορκωμοσία των αποφοίτων! Αδύνατο! Όσοι σταθήκαμε τυχεροί και εισήλθαμε στην αίθουσα ακούσαμε τις ομιλίες του αναπληρωτή Πρύτανη, του Κοσμήτορα και του προέδρου Τοπογράφων Ελλάδας. Οπότε άρχισε η απονομή των διπλωμάτων. Η τελετή εξελίχθηκε σε τελετή απονομής διπλωμάτων και «ορκωμοσίας χωρίς όρκο»! Εκεί που περιμέναμε να δούμε τους αποφοίτους να ορκίζονται, εκπλαγήκαμε, αφού, χωρίς να δικαιολογήσουν οι υπεύθυνοι, τα παιδιά μας δεν ορκίστηκαν! Αυτό είναι σήμερα το Μετσόβιο!
Η δεύτερη εικόνα, αυτή των αποφοίτων και των γονιών τους με εντυπωσίασε περισσότερο. Με δύο λέξεις θα την χαρακτήριζα: παγωμένα χαμόγελα! Εξέφραζα και εισέπραττα ανάμεικτα συναισθήματα. Χαρά και ικανοποίηση από τη μία γιατί τα παιδιά μας απέκτησαν το δίπλωμά τους, αλλά από την άλλη αγωνία και ανησυχία για το αύριο, αφού σε πηγαδάκια άκουγες τη φράση: «και τώρα τι κάνουμε;». Τώρα  οι νέοι πτυχιούχοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα της κρίσης. Τους εύχομαι καλή τύχη και μεγάλες αντοχές στην αναζήτηση της  σταδιοδρομίας τους.