Ο λαός θέλει παραμονή στην Ευρώπη και το νόμισμά της!

 ➤  Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΠΟΚΙΑ, μέλους Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Σ.

  Το 2014, χρόνος που έπρεπε να αξιοποιηθεί για την προετοιμασία συντεταγμένης εξόδου της χώρας από το μνημόνιο, τελικά αναλώθηκε σε εκλογική προετοιμασία των κομμάτων (Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης). Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης (μείζονος και ελάσσονος) από νωρίς έκαναν γνωστή την πρόθεσή τους να στήσουν τη θεσμική ενέδρα για διακοπή της Κυβερνητικής θητείας, με την έγκριση μάλιστα κακών  ρυθμίσεων  του  Συντάγματος  που  αφορούν την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, προκαλώντας έτσι πρόωρες εκλογές.
Έτσι, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (πάνω από 60%), εκτιμώντας ότι προέχει η πολιτική, κοινωνική και οικονομική ηρεμία της χώρας, δεν επιθυμεί εκλογές αυτή τη στιγμή, ένας αριθμός Εθνοπατέρων (135 συμπεριλαμβανομένης και της Χρυσής Αυγής) οδηγούν τη χώρα στις κάλπες μέσα στο χειμώνα, γράφοντας εκεί που αναφέρει ο θυμόσοφος λαός μας τη βούλησή του.
Το προκλητικό μάλιστα είναι ότι επικαλούνται για τη στάση τους αυτή τη βούληση του λαού κατά τις δημοσκοπήσεις και την αναντιστοιχία των εδρών της Κυβέρνησης στη Βουλή με τη σημερινή λαϊκή βούληση. Τώρα, τι ανταπόκριση έχουν σήμερα στο λαό η ΔΗΜ.ΑΡ., οι ΑΝ.ΕΛ. και οι σκόρπιοι ανεξάρτητοι βουλευτές που έκριναν και το αποτέλεσμα, το αφήνω στην κρίση σας.
Διανύσαμε λοιπόν ένα οχτάμηνο (τουλάχιστον) μιας φρεναρισμένης κυβερνητικής απόδοσης, αλλά και φαινομένων ενίοτε πολιτικής παρακμής και κατάπτωσης, η δυσοσμία των οποίων μας έπνιξε και μας αηδίασε: προσπάθεια επηρεασμού για θετική ψήφο στην εκλογή Προέδρου αλλά και απειλές για μη παροχή θετικής ψήφου βουλευτών, σενάρια παιδαριώδη για δήθεν προσπάθειες εξαγορών συνειδήσεων, ρολόγια με κάμερες σε χέρια βουλευτών, συναλλαγές για παροχή κομματικής στέγης, ξεδιάντροπα «είπα - ξείπα» πολιτικών, αυθαίρετες και αντισυνταγματικές ερμηνείες για εξαιρέσεις ψήφων βουλευτών (επιλεκτικά ασφαλώς) κλπ.

***
Αυτά όμως με την προκήρυξη εκλογών τελείωσαν. Ο λαός βομβαρδίζεται ήδη από τα συνήθη προεκλογικά πυροτεχνήματα και, λαμβανομένης υπόψη της δύσκολης σημερινής συγκυρίας, τα διλήμματα που αντιμετωπίζει είναι πολλά και αδυσώπητα.
Βέβαιη πάντως είναι η επιθυμία του, πάση θυσία, να παραμείνει η χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ (ποσοστό πάνω από 70%). Και αυτό σημαίνει ότι και ένα μέρος ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί αδιαπραγμάτευτα Ευρώπη και Ευρώ.

***
Ύστερα απ’όλα αυτά, καλείται ο λαός με την ετυμηγορία του στις 25 Γενάρη να καθορίσει την παραπέρα πορεία της χώρας. Τα διλήμματά του είναι πολλά και αδυσώπητα.
Τα κόμματα που του ζητούν την ψήφο πολλά. Οι υποσχέσεις τους, αλλά και τα κενά τους, αγεφύρωτα. Οι εναλλακτικές λύσεις που προτείνουν αφήνουν υποψίες για παγίδες και αγκάθια. Σχεδόν όλα τα κόμματα (πλην δύο: K.K.E. και Χ.Α.) δηλώνουν καθαρά ότι είναι φιλοευρωπαϊκά, πλην του ενός μονομάχου (ΣΥΡΙΖΑ) που δηλώνει: Ναι στην Ευρώπη, αλλά με «τσαμπουκά».
Το Κ.Κ.Ε., σταθερό στις αρχές του, δε διεκδικεί να κυβερνήσει ή να συγκυβερνήσει. Εξαντλεί το ρόλο του στους λαϊκούς- εργατικούς αγώνες. Τα άλλα μικρά κόμματα αγωνίζονται να μπουν στη βουλή για να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο σε πιθανά κυβερνητικά σχήματα.
Το «Ποτάμι» επαγγέλλεται το καινούριο και υπόσχεται συνεργασία για λύσεις, στοιχεία ασφαλώς θετικά. Δε φαίνεται όμως να αποκτά την προσδοκώμενη δυναμική, γιατί ο αρχηγός του δεν εμπνέει ιδιαίτερα τους ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να διακρίνουν ακόμα ούτε τις πηγές ούτε τις εκβολές του, ενώ η κοίτη του τελεί υπό διαμόρφωση.
Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου εμφανίζεται αποφασισμένο να συμβάλει στην ομαλή έξοδο από την κρίση ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους, η διάσπαση όμως που του προκάλεσε ο «Μεσσίας του Καστελλόριζου και των Καννών», το αυθεντικό δείγμα της οικογενειοκρατίας και της μετριοκρατίας, του δημιουργεί εμπόδια για τη διεκδίκηση της τρίτης θέσης.
Οι ΑΝ.ΕΛ., το αποσπασθέν τμήμα της ακροδεξιάς, με τις εθνικιστικές και αντιμνημονιακές κορώνες, που τελευταία έδειξε και έναν απαράδεκτο ηλικιακό ρατσισμό, δεν έχει να προσφέρει τίποτα και όπως φαίνεται μπορεί να μείνει εκτός βουλής.
Το κόμμα «Πράσινοι-ΔΗΜ.ΑΡ.» παρά την προσπάθεια αναδόμησής του δε φαίνεται να συγκινεί το εκλογικό σώμα.
Έτσι ο λαός καλείται κυρίως να αποφασίσει μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ τον έχει θυμώσει. Το Κυβερνητικό της έργο και τα μέτρα που επέβαλε στο λαό, ανεξάρτητα αν ήταν αναγκαία ή όχι, απομακρύνουν τους ψηφοφόρους. Πέραν τούτου, οι υστερήσεις σε διαρθρωτικές αλλαγές και το γεγονός ότι δεν κατάφερε μέσα στο 2014 να κλείσει τους λογαριασμούς με το μνημόνιο χρεώνονται από σκεπτόμενους ψηφοφόρους στα αρνητικά της.
Η διαβεβαίωση όμως ότι είναι σε θέση να οδηγήσει τη χώρα ομαλά στην έξοδο από το μνημόνιο, σε συνδυασμό με τη στέρεη κομματική της δομή και τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου, μετριάζει το θυμό των ψηφοφόρων, οι οποίοι σκέφτονται μήπως τελικά πρέπει να τη στηρίξουν και πάλι για να αποφύγουν τα τυχόν χειρότερα και να μην πάνε χαμένες οι μέχρι τώρα θυσίες τους.
Στα θετικά της πιστώνεται ακόμη η αποτροπή της άτακτης χρεωκοπίας το 2012, το σαφώς καλύτερο κλίμα που διαμορφώθηκε το 2014 (οικονομικοί δείκτες και ψυχολογία) καθώς και η σημαντική προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Ο έτερος μονομάχος, ο ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς έχει το πλεονέκτημα της εναλλακτικής λύσης. Δε βαρύνεται με κυβερνητική φθορά. Έχει υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες: επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προμνημονιακά επίπεδα, κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο, επαναφορά απολυθέντων, νέους διορισμούς στο δημόσιο, κατάργηση φόρων, σεισάχθειες, μονομερή διαγραφή χρέους και άλλα πολλά, που δυσκολεύεται όμως να πείσει ότι μπορεί να τα κάνει.
Ο λαός περιμένει ακόμα να δει αν θα ξεκαθαρίσει τη γραμμή του, αν θα διαλύσει την ομίχλη της αοριστολογίας του και αν θα εγκαταλείψει τα μισόλογα για τον κρατισμό, την αξιολόγηση και τη διάχυση ισοπέδωσης στο Δημόσιο, την απερίφραστη καταδίκη της τρομοκρατίας και την εγκατάλειψη θέσεων που μπορεί να βάλουν σε περιπέτειες τη χώρα.   
Με αυτή περίπου την εικόνα των κομμάτων οι Έλληνες ψηφοφόροι καλούνται να αποφασίσουν. Να χρεώσουν αρνητικά, να πιστώσουν θετικά, να αξιολογήσουν προσδοκίες, να ξεπεράσουν φόβους και να ψηφίσουν κατά συνείδηση.
Το όποιο αποτέλεσμα θα είναι δικό του έργο. Στις 26/1/2015 ο λαός θα έχει αναθέσει ρόλους σε κόμματα και πρόσωπα· και θα περιμένει απ’αυτούς να σεβαστούν την εκφρασμένη βούλησή του για παραμονή στην Ευρώπη και το νόμισμά της και να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο κυβερνησιμότητα, ηρεμία και σταθερότητα.