Όχι «κόκκινες γραμμές» ανάμεσα στους πολίτες!..

 ➤  Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΕΣΣΗΣ

 Θέλουμε μια κυβέρνηση που στα σχέδια της δεν θα είναι να τοποθετεί τις «κόκκινες γραμμές» της ανάμεσα στους πολίτες. Μια κυβέρνηση που να μην επιθυμεί το διαχωρισμό, το διχασμό «εσείς δεξιά, εμείς αριστερά», έτσι δεν μπορούμε να συνοδοιπορήσουμε για τη σωτηρία της χώρας.
Το «εσείς εκεί και μείς απέναντι» θα καταστρέψει κάθε ελπίδα -ίσως την τελευταία- που έχουμε όλοι, είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών, να σηκώσουμε κεφάλι ως Έθνος.

Ας βρει η σημερινή κυβέρνηση πώς μπορεί να τραβήξει αυτόν το δρόμο, χωρίς αυτά που μας πλήγωναν μέχρι χτες. Χωρίς να στέλνει στην αυτοκτονία τους πολίτες της, χωρίς να εξαναγκάζει, το πολύτιμο κεφάλαιό μας, τους επιστήμονες νέους της να μεταναστεύουν, χωρίς  να κάνει κατασχέσεις στα σπίτια των πολιτών για μικροοφειλές λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των δανειακών, φορολογικών υποχρεώσεών τους. Αδυναμία όμως που προέκυψε όχι από δικά τους λάθη, αλλά από την τραγική αμέλεια των πολιτικών που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 20 με 30 χρόνια.
Μια Ελληνική κυβέρνηση, πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να υποστηρίξει με απαράμιλλο σθένος τη μοναδική υγιή διαδικασία για την έξοδο από την κρίση, που δεν είναι άλλη από την επίτευξη στόχων ανάπτυξης της παραγωγής μας. Πρωτογενής δευτερογενής και τριτογενής τομέας παραγωγής, θα πρέπει -πάση θυσία- να στηριχτούν και με χρήματα που θα προέρχονται από τον κρατικό Ελληνικό προϋπολογισμό -εκτός φυσικά και των άλλων επιλογών ΕΣΠΑ κλπ.  
Όχι όλα τα χρήματα στα δάνεια, στους δανειστές μας και στα επιτόκια. Και αυτό γιατί ο μόνος σίγουρος δρόμος για την αποπληρωμή των δανειστών μας δεν είναι τα νέα δάνεια, με όσο ευνοϊκούς όρους κι αν έχουν αυτά. Είναι η αποπληρωμή να γίνεται με χρήματα που θα εξοικονομούνται από την αύξηση της παραγωγής  και του ΑΕΠ της χώρας μας. Το χρέος με δανεικά, με νέα δανεικά, θα χρειαστεί τουλάχιστον τρεις ακόμη γενιές για να αποπληρωθεί. Το χρέος μας, με δραστική αύξηση της παραγωγής μας, μπορεί να αποπληρωθεί ευκολότερα και αναίμακτα. Σε χρόνο πολύ μικρότερο, σε σύγκριση με το χρόνο που απαιτείται από τα σχέδια που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα και τα οποία αποδείχτηκαν, αν μη τι άλλο, απολύτως αναποτελεσματικά και αιματηρά.  
Αν λοιπόν ήρθε η ελπίδα, αυτή ονομάζεται Ανάπτυξη, Αύξηση της εγχώριας παραγωγής  μας. Μετεξέλιξη του κράτους μας σε σύγχρονο, με νέες αντιγραφειοκρατικές  διαδικασίες προώθησης όλων των θεμάτων που αφορούν την ανάπτυξη -και φυσικά και όλων των άλλων τομέων της Δημ. Διοίκησης.
Παραγωγή από το φασόλι μέχρι το διαστημόπλοιο, από την επιστημονική έρευνα μέχρι την εκμετάλλευση των πολλών πλουτοπαραγωγικών μας αποθεμάτων, πλεονασμάτων και πηγών που μένουν σχεδόν ανεκμετάλλευτα.
Σ’ αυτό το δρόμο δεν υπάρχουν διχασμοί, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί και «κόκκινες γραμμές», μεταξύ των πολιτών. Εξαφανίζονται υπό το βάρος της ουσιαστικής ωφέλειας  για όλους. Ουσιαστική ωφέλεια που πηγάζει από την προοπτική εκτίναξης στο πεδίο της αξιοπρέπειας και περηφάνιας της χώρας και της ευημερίας των πολιτών της. Απαλλαγμένοι από το βάρος του χρέους που μας υποτάσσει  σε μια άλλου νέου είδους κατοχή, την οικονομική κατοχή, με «όπλα» αυτή τη φορά τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος.
Η πρόταση θα πρέπει να είναι πρόταση ανθρωπισμού, να αφορά τους ανθρώπους και όχι μόνο στεγνά και αδυσώπητα  οικονομικού περιεχομένου υπολογισμούς. Να διαφέρει δηλαδή ουσιαστικά  από την πρόταση που μας ταπείνωσε και που αδιάντροπα περισσότερο «σέβονταν» τους αριθμούς από τις ανθρώπινες αξίες και ζωές.
Δεν πρέπει να βαδίζουμε ούτε δεξιά, ούτε αριστερά πια, αλλά ίσια μπροστά και επάνω! Αυτή η πολιτική θα μας ενώσει όλους! Και ενωμένος ένας λαός -και ειδικά αν θέλετε εμείς οι Έλληνες- μεγαλουργεί. Ας ενωθούμε όλοι στην ΕΠΑΝΩ πολιτική κι ας αφήσουμε στο περιθώριο τις άλλες κατευθύνσεις αν θέλετε. Δεν μας βοήθησαν τόσα χρόνια αυτοί οι διαχωρισμοί. Μόνο δεινά και θύματα σώρευσαν στον τόπο μας οι διχασμοί.
Θα κλείσω με την παράφραση μιας κινέζικης παροιμίας:
«Αν δεν γινόμαστε εχθροί ο ένας με τους άλλους στο εσωτερικό, κανείς εξωτερικός εχθρός δεν μπορεί να μας βλάψει».