Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια Ομάδα Εθνικής Αποστολής!

 ➤  Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ, Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

  Τον Ιούνιο του 2010, σε άρθρο μου στον «Πρωινό Λόγο Ηπείρου», μεταξύ άλλων έγραφα: «Είναι σαφής και επιτακτική η ανάγκη κατάρτισης ενός σοβαρού προγράμματος οικονομικής ανάπτυξης, βραχυπροθέσμου, μεσοπροθέσμου και μακροπροθέσμου ορίζοντος εφαρμογής, που να το διακρίνει ευελιξία και ελαστικότητα, ώστε να είναι δυνατή η αντιμετώπιση τυχόν απροβλέπτων εξελίξεων. Ένα τέτοιο πρόγραμμα κ. Πρωθυπουργέ (Γ. Παπανδρέου) και αρχηγέ της Ν.Δ. (Α. Σαμαράς) μην αποπειραθείτε να το καταρτίσετε επιστρατεύοντας τους βουλευτές σας. Ουκ αν λάβετε παρά των μη εχόντων και ο νοών νοήτω… Είναι άμεση η ανάγκη σύστασης μιας Εθνικής Ομάδος Εργασίας από ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα μας (οικονομολόγους, τεχνοκράτες, περιβαλλοντολόγους, νομικούς, κοινωνιολόγους, εργασιολόγους, επιχειρηματίες, εμπειρογνώμονες επί των διεθνών αγορών του χρήματος, του διεθνούς εμπορίου και των τραπεζικών διακανονισμών, εμπειρογνώμονες γνώστες των ισχυόντων στην Ε.Ε. κ.α.). Μόνο μια τέτοια Ομάδα θα δώσει αξιόπιστο πρόγραμμα ανάπτυξης, το οποίο με πολύ αγωνία περιμένει ο ελληνικός λαός για να δει ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, να επανεύρει την ηρεμία του και με ψυχραιμία να συνδράμει στην εφαρμογή του. Η Ομάδα αυτή να είναι καθαρά τεχνοκρατική με αποστολή την αποτύπωση της ωμής πραγματικότητας, συνοδευόμενης από συγκεκριμένο και ισχυρά τεκμηριωμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Τα κόμματα να προτείνουν στη συνέχεια τις ενδεδειγμένες πολιτικές εφαρμογής του και ο λαός με την ψήφο του ν’ αποφασίσει όποια, κατά την κρίση του, είναι η καλύτερη». Εμπιστευτείτε το επί τέλους στους τεχνοκράτες. Μόνοι σας δεν το μπορείτε.
Σχεδόν πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε και ο ελληνικός λαός περιμένει ακόμα να δει πρόγραμμα ανάπτυξης ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, οι πολιτικοί, επί χρόνια τώρα πιπιλίζουν «παπαγαλικά» ότι η χώρα χρειάζεται ανάπτυξη, γιατί χωρίς ανάπτυξη τίποτε δεν μπορεί να γίνει και η οικονομία μας θα βρίσκεται σε συνεχή ύφεση. Εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια ανθρωποώρες (πληρώνει το δημόσιο ταμείο…) χάθηκαν σε ρητορικούς βερμπαλισμούς χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Κανείς, μα κανείς δεν προτείνει, όχι μόνο ένα συνολικό πρόγραμμα, αλλ’ ούτε καν μια συγκεκριμένη δράση συνοδευόμενη και από τον τρόπο εφαρμογής της. Τα όσα, με περισσή σοβαροφάνεια δηλώνουν στα τηλεπαράθυρα περί ανάπτυξης, δυστυχώς, δεν ξεπερνούν το επίπεδο γνώσεων στοιχειώδους παιδείας. Όλοι, μα και οι κότες ξέρουν, ότι για την αντιμετώπιση της ανεργίας χρειάζεται να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, που σημαίνει ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς της παραγωγής, γεγονός που συνεπάγεται επενδύσεις, δηλαδή χρήματα. Οι επενδυτές όμως δεν επενδύουν σε χώρες που δεν εγγυώνται πολιτική σταθερότητα και δεν προσφέρουν σταθερό και σαφές φορολογικό σύστημα ώστε να μπορούν να σχεδιάσουν την εξέλιξη της επένδυσής τους στο χρόνο και να εκτιμήσουν τα πιθανά τους κέρδη, των οποίων ένα μέρος θα επανεπενδύεται κι ένα μέρος θα μπορεί να εξάγεται.
Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ακόμα και η καθ’ όλα συμπαθέστατη κυρα – Κατίνα της γειτονιάς. Εκείνο όμως που απαιτεί η κυρα – Κατίνα για να απολαύσει καλύτερες μέρες, ώ ανεύθυνοι λογάδες, είναι να της πείτε, τι επί τέλους είσθε ικανοί να κάνετε στην πράξη για να βρει δουλειά το παιδί της, να κάνει οικογένεια και να συμβάλλει, ουσιαστικά, στη μείωση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, που ήδη χαρακτηρίζεται ως χώρα γερόντων με το μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων άνω των 65 ετών στην Ευρώπη.
Όλοι τους μιλάνε για ανταγωνιστική οικονομία, αλλά ξεχνούν ή, το χειρότερο, φαίνεται ότι αγνοούν να πουν με ποια παραγωγή και ειδικότερα με ποια συγκεκριμένα προϊόντα θα βγει η χώρα στις διεθνείς αγορές, όταν ακόμα και η εσωτερική αγορά έχει κατακλυσθεί από φτηνότερα προϊόντα, που αγγίζουν κι εκείνα του πρωτογενούς τομέα δηλαδή τα γεωργικά, στα οποία η φύση μας χάρισε πλείστα όσα συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Για την οικονομία του χώρου της εφημερίδας, ας περιορισθούμε σ’ αυτόν τον τομέα. Έχουν οι λαλίστατοι θιασώτες των τηλεπαραθύρων να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό, πέραν του «πρέπει» και «νομίζω» σε στυλ «μεγαλοαναλυτού»; Το δυστύχημα επί του προκειμένου είναι ότι επί 10ετίες «υπεύθυνοι…» υπουργοί αντικατέστησαν το ρήμα «αποφασίζω» με το «πρέπει», ή «νομίζω» ή ακόμα και με το «νομίζω ότι πρέπει»…
Με τέτοιους υπουργούς, δυστυχώς, πορεύθηκε επί 10ετίες ο βασικός αυτός τομέας της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής για να καταντήσουμε σήμερα σ’ ένα εξαιρετικά υπέρμετρα αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο, αφού περίπου το 70% των προϊόντων διατροφής μας είναι εισαγόμενα.
Σήμερα, το πρόβλημα της εξασφάλισης της διατροφής του πληθυσμού είναι άμεσο και χρήζει άμεσης προτεραιότητας. Η οικονομία μας, σε συνεχή ύφεση, αφού κανένας πολιτικός φορέας δεν μπορεί να βάλει μπρος τη μηχανή της παραγωγής, ακροβατεί όχι σε τεντωμένο αλλά, δυστυχώς, σε χαλαρό σχοινί και το ατύχημα με τις επιπόλαιες ακροβασίες των πολιτικών μας δεν είναι απίθανο να συμβεί. Και τότε; Καλύτερα ας μην προβλέψουμε τι θα συμβεί… Είναι, το λιγότερο, πρόκληση του κοινού νου να εμφανίζονται στο «ελκυστικό γυαλί» νυν ή τέως υπουργοί και βουλευτές και αντί να θέτουν επί τάπητος ουσιαστικά θέματα που άμεσα να σχετίζονται με την οικονομική ανάπτυξη, να επιδίδονται σε ανούσιες αντιπαραθέσεις, που απογοητεύουν όσους έχουν ακόμη την υπομονή να τους ακούν και να μην αλλάζουν το «κουμπί». Όσο για τους τηλεστάρς κωλοτούμπες παρουσιαστές, ούτε λόγος αξίζει να γίνεται.
Είναι αληθές ότι τα προβλήματα με τις αλλεπάλληλες κακές πολιτικές οδηγήθηκαν σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις. Οι πολιτικοί μας, δυστυχώς, έπεισαν το λαό ότι είναι ανώριμοι για συναινετικές συνεργασίες και εκείνο που, κατά προτεραιότητα, επιδιώκουν είναι το «πώς» θα εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Ταυτόχρονα, κατεδείχθη ότι, δυστυχώς, οι περισσότεροι, στερούνται της απαραίτητης βασικής υποδομής για να δώσουν ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Κατόπιν τούτου, αβίαστα προκύπτει η ανάγκη της ανάγκης προσφυγής στη συνδρομή των τεχνοκρατών για να υπάρξει ελπίδα επίτευξης των πολιτικών στόχων. Στο επίπεδο των τεχνοκρατών η συνεργασία είναι εκ των προτέρων δεδομένη και ας ανήκουν σε διαφορετικές παρατάξεις. Ένας επιστήμονας τεχνοκράτης θα δώσει, αντικειμενικά, τη λύση του προβλήματος που θα του δοθεί, ανεξάρτητα από την παράταξη που συμπαθεί. Εδώ η υπέρβαση είναι δυνατή.
Το πρόβλημα της οικονομικής ανάπτυξης, υπό τις κρατούσες συνθήκες, είναι εξαιρετικά δύσκολο και ιδιαίτερα πολύπλοκο, δεδομένου του πλήθους των αντικρουομένων παραμέτρων που υπεισέρχονται σ’ αυτό. Έτσι, αβίαστα προκύπτει η ανάγκη σύστασης μιας ομάδας διακεκριμένων εμπειρογνωμόνων από ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα μας, οι οποίοι απερίσπαστα να εγκύψουν στους τομείς της ειδικότητάς τους και εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος να προτείνουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα καθολικής ανάπτυξης με συγκεκριμένους στόχους, με συγκεκριμένες δράσεις, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και συγκεκριμένες προτάσεις εφαρμογής βραχέος, μέσου και μακροπροθέσμου χρονικού ορίζοντα.
Τολμείστε κ.κ. πολιτικοί και συγκροτείστε πάραυτα μια τέτοια Ομάδα Εθνικής Αποστολής και δώστε στο λαό την ελπίδα ότι, σίγουρα κάτι καλό και θετικό θα προκύψει απ’ αυτήν. Ας πάρει ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας την πρωτοβουλία. «Ιδού η Ρόδος»… Την πρωτοβουλία αυτή να μην την εμπιστευθεί σε άλλους γιατί σαν Ηπειρώτης θα ξέρει την παροιμία «τα ζαμ’ αργά…» και οι καιροί «ου μενετοί…».