Οι Πρόεδροι και οι όρκοι που δίνουν!

➤  Γράφει ο  ΣΠΥΡΟΣ  ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ, Φιλόλογος-Συγγραφέας

  Η Βουλή των Ελλήνων, με πρόταση του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, εξέλεξε τον Προκόπη Παυλόπουλο, ως νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αποχώρησε έτσι από την Προεδρία ο Ηπειρώτης Κάρολος Παπούλιας. Όσο ιστορική είναι η ημέρα για τον εισερχόμενο, τόσο σημαντική είναι και για τον εξερχόμενο. Κι αν όμως δεν είναι σημαντική για τον εξερχόμενο, είναι σημαντική για μας τους πολίτες· και αυτό για δυο βασικά λόγους: πρώτα, γιατί το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο κι αν οι πολιτικοί μας το αποψίλωσαν από κάθε ουσιαστική αρμοδιότητα και το κατέστησαν εντελώς διακοσμητικό, δεν παύει να είναι το ανώτατο αξίωμα της Πολιτείας, και αυτός που το κατέχει να είναι, αν βέβαια διαθέτει τη σχετική βούληση, ο ρυθμιστής του Πολιτεύματος:
Πρώτα, γιατί ο ίδιος ορκίζεται και στη συνέχεια, ορκίζει τους άλλους να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, και να εργάζονται για το καλό του Ελληνικού λαού. Έπειτα, γιατί αποτελεί για μας τους πολίτες η δεκάχρονη ή πεντάχρονη θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, έναν σταθμό, ένα ορόσημο που μας δίνει τη δυνατότητα και μας επιβάλλει την υποχρέωση να δούμε εταστικά όλη την πορεία της μετέπειτα – μετά την ορκωμοσία – διαδρομής του και να αναλογιστούμε αν αξιοποίησε αυτή την ευνοϊκή συγκυρία που παρουσιάστηκε στη ζωή του "πρεπόντως και επωφελώς" για το κοινωνικό σύνολο.
Πρόκειται, πράγματι, για ευνοϊκή συγκυρία η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν εκλέγεται από το λαό, για να εκφράζει τη βούλησή του. Προτείνεται από τον αρχηγό του πλειοψούντος στη Βουλή κόμματος και πρωθυπουργό, και εξυπηρετεί, δυστυχώς, απλούστατα τις πολιτικές σκοπιμότητες αυτού του κόμματος, σε μια δεδομένη στιγμή.  
Αυτήν ακριβώς τη σημασία που έχει για κάθε άρχοντα η άσκηση της εξουσίας επισημαίνει ο αρχαίος Αγάθων με το απόφθεγμά του:
"Τον άρχοντα τριών δει μεμνήσθαι· πρώτον μεν ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει, τρίτον ότι ουκ αεί άρχει".
Αυτά ακριβώς τα τρία ουσιαστικά στοιχεία της εξουσίας έκαναν τον αρχαίο Πιττακό – αν δεν κάνω λάθος – την ημέρα που ανέλαβε την εξουσία να είναι πολύ θλιμμένος· και όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό, απάντησε: Δεν αναλογίζομαι τη σημερινή ημέρα, αλλά την ημέρα που θα αποχωρήσω από την εξουσία. Τότε όμως οι άρχοντες, αποχωρώντας από την εξουσία, ή και κατά τη διάρκεια της άσκησής της, έδιναν λόγο των πράξεών τους, με τις γνωστές συνέπειες.
Σήμερα όμως; Θυμάμαι το μήνυμα του Κάρολου Παπούλια που έστειλε στον Ελληνικό λαό, τον Ιούλιο του 2014: Μίλησε "για υποχώρηση της Δημοκρατίας που υπέστη πολλά χτυπήματα" και "για θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ο λαός εξαιτίας της κρίσης".
Ας ξεκινήσουμε από τη δεύτερη επισήμανση: Ποιος δημιούργησε αυτή την "κρίση" εξαιτίας της οποίας ο λαός υποβλήθηκε και υποβάλλεται σε "θυσίες";
Ποιοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν; Δεν ήταν και ο Κάρολος Παπούλιας, επί χρόνια ολόκληρα, βουλευτής, υπουργός, και τελευταία Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Δεν έβλεπε αυτή την κρίση για την οποία, πολιτικά, και ο ίδιος είναι συνυπεύθυνος; Καμιά όμως αυτοκριτική, καμία ανάληψη ευθύνης. Λες και η κρίση ήρθε... ουρανοκατέβατη!
Ας έρθουμε τώρα και στην πρώτη επισήμανση: "Η Δημοκρατία μας, είπε, δέχτηκε πολλά χτυπήματα". Ποια είναι αυτά και από ποιον τα δέχτηκε; Ως επί δεκαετίες πολιτικός ίσως να γνωρίζει τόσο την άποψη του Αγάθωνα, ότι ο άρχων "κατά νόμους" άρχει, όσο και την άποψη του Nobberto Bobbio, ότι "Δημοκρατία είναι η μορφή του Πολιτεύματος που βασίζεται στους θεσμούς". Και ξέρει επίσης πως βασικοί θεσμοί ενός Πολιτεύματος, χωρίς την τήρηση των οποίων δεν υπάρχει Δημοκρατία, είναι το Σύνταγμα και οι νόμοι που συμφωνούν με αυτό.
Δεν άκουσε, όλα αυτά τα χρόνια ο Κάρολος Παπούλιας ότι στην Ήπειρο – που τυχαίνει να είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα του – το Σύνταγμα και οι νόμοι που συμφωνούν με αυτό, καταπατούνται, επί δεκαετίες, κατά τρόπο βάναυσο, σε ό,τι αφορά τα Εθνικά μας Κληροδοτήματα, και αυτό γίνεται, όπως κατάγγειλε, μέσα στη Βουλή, ο Απόστολος Κακλαμάνης, "σκανδαλωδώς, με αδιαφανείς, παρασκηνιακές παρεμβάσεις";
Τι έγινε, λοιπόν, ο όρκος που ο ίδιος έδωσε ότι θα τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και ο παρόμοιος που έδωσαν ενώπιόν του τα μέλη των Κυβερνήσεων που αυτά τα χρόνια όρκιζε;
Πώς ανέχτηκε, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας να υπογράψει και να επικυρώσει το νόμο 4182/2013 για τις Κοινωφελείς Περιουσίες που, στο άρθρο 82, είναι πέρα για πέρα αντισυνταγματικός, καθώς σ’ αυτόν αναφέρεται ότι:
"Κοινωφελή ιδρύματα που είχαν εξαιρεθεί με ειδικές διατάξεις του α. ν. 2039/1939 εξακολουθούν να εξαιρούνται του παρόντος κώδικα".
Πρόκειται για νόμο – τερατούργημα, αντίθετο με το άρθρο 109 του Συντάγματος. Αυτές οι διατάξεις του α. ν. 2039/39 είχαν απαλειφθεί με το αρχικό σχέδιο νόμου το οποίο μάλιστα είχε αναρτηθεί στο διαδίκτυο. Παρενέβησαν όμως σκανδαλωδώς οι σκοτεινές δυνάμεις που δρουν στο παρασκήνιο και ψηφίστηκε, τελικά, έπειτα από πολλές παλινωδίες, αυτός ο νόμος – τερατούργημα, που μας γυρίζει πίσω στις δικτατορίες του Παγκάλου και του Μεταξά. Αυτόν το νόμο επικύρωσε με την υπογραφή του ο Κάρολος Παπούλιας.
Τι θα πει, ως απλός πολίτης, στους Ηπειρώτες γι’ αυτή τη στάση του;