Μία εκδήλωση στον κήπο του Δημοτ. Νοσοκομείου…

Αναδρομές

 Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΡΑΚΗ

•  Το έτος 1958, που διορίστηκα ως διοικητικός υπάλληλος στο Δημοτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, δήμαρχος της πόλης μας ήταν ο αείμνηστος Γρηγόριος Σακκάς, αυτός ο καλοσυνάτος, καταφερτζής, γραφικός κι αγαπητός απ' όλους σχεδόν τους Γιαννιώτες δήμαρχος.
Όπως και στο βιβλίο μου με τίτλο: «Ιστορίες από τα παλιά Γιάννινα» γράφω, σύμφωνα με τον Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα, ο εκάστοτε δήμαρχος Ιωαννίνων ήταν και πρόεδρος του Αδελφάτου (Διοικητικού Συμβουλίου) του Νοσοκομείου.
Έτσι το καλοκαίρι του παραπάνω χρόνου, πρότεινε ο δήμαρχος και αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο το Δήμου μας να τιμηθεί ο αείμνηστος χειρουργός γιατρός Δημοσθένης Δάνος, με την απονομή σ' αυτόν από το δήμαρχο, του μεταλλίου της πόλεως των Ιωαννίνων, για την πολύχρονη προσφορά των υπηρεσιών του στο Δημοτικό Νοσοκομείο. Η τιμητική βραδιά θα γίνονταν γιατί κείνη τη χρονιά ο γιατρός Δημοσθένης Δάνος είχε συνταξιοδοτηθεί.
Ο τότε δήμαρχος και πρόεδρος του Αδελφάτου πρότεινε η όλη εκδήλωση, να γίνει στον ωραίο και με γεμάτο λουλούδια κήπο του Ιδρύματος κάτω από τα πανύψηλα δέντρα του.
Έτσι, πολύ γρηγορότερα από την κυριακάτικη βραδιά, που θα γίνονταν η απονομή του μεταλλίου στον πιο πάνω γιατρό άρχισε ένας έντονος οργασμός προετοιμασιών.
Ο κηπουρός του Νοσοκομείου καθάριζε τους διαδρόμους, που ήταν ανάμεσα στα παρτέρια των λουλουδιών και ιδιαίτερα το μεγάλο σχετικά πλάτωμα (ξέφωτο) του κήπου όπου ήταν παγκάκια για τους περιπατητικούς ασθενείς και τους επισκέπτες τους και όπου θα τοποθετούνταν το μεγάλο τραπέζι και γύρω του οι πολλές καρέκλες για τους προσκεκλημένους στην εκδήλωση.
Ο ηλεκτρολόγος του Δήμου περνούσε καλώδια από το κεντρικό κτίριο του Ιδρύματος προς τον κήπο, βάζοντας φώτα στην είσοδο του, στους διαδρόμους του και στο ξέφωτο, όπου στον κορμό ενός πανύψηλου κυπαρισσιού είχε τοποθετήσει δυο πρίζες, σύμφωνα με τις οδηγίες του αείμνηστου Νικολάου Παναγιωτίδη. Ο Ν. Παναγιωτίδης είχε αναλάβει τη μικροφωνική εγκατάσταση για την εκδήλωση και την μαγνητοφώνησή της σε ένα μεγάλο σχετικά μαγνητόφωνο της εποχής με μπομπίνες. Αυτό γινόταν, γιατί ο δήμαρχος Γρ. Σακκάς είχε κανονίσει με τον τότε στρατιωτικό σταθμό της πόλης μας να μεταδώσει την εκδήλωση μαγνητοφωνημένη, γι' αυτό και το βράδυ της γιορτής ήταν ένας φαντάρος του, για να πάρει στο τέλος την μπομπίνα για το σταθμό.
Εκτός από το λόγο, που είχε ετοιμάσει ο δήμαρχος για να προσφωνήσει το γιατρό Δ. Δάνο, κατά την εκδήλωση, είχε γράψει κι ένα θαυμάσιο μικρό σχετικά κείμενο, που ήθελε να μαγνητοφωνηθεί σαν εισαγωγή προ της εκδήλωσης και που θ' ακουγόταν μόνο από το ραδιοφωνικό σταθμό.
Αυτό το κείμενο, που δυστυχώς δεν το βρίσκω στο αρχείο μου, αναφέρονταν στον πανέμορφο κήπο του Νοσοκομείου και στην εκδήλωση που θα γινόταν σ' αυτόν.
Αυτή την εισαγωγή δεν ήθελε να τη διαβάσει εκείνος, αλλά ήθελε να μαγνητοφωνηθεί με άλλου τη φωνή, για να ακολουθήσει κανονικά η προσφώνησή του, ύστερα η ομιλία του τότε προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Ιωαννίνων αειμνήστου Γεωργίου Σιούλη και στο τέλος η αντιφώνηση του τιμώμενου γιατρού Δ. Δάνου.
Εκείνο το βραδάκι και προτού έρθει ο κόσμος και αρχίσει η εκδήλωση, έκανε δοκιμή στο μαγνητόφωνο διαβάζοντας το κείμενο του (εισαγωγή) για να δείξει σε όλους, που είμασταν γύρω του, πώς θέλει να διαβαστεί, για να έχει καλύτερη απόδοση.
Αφού δοκίμασε δυο άλλους στη μαγνητοφώνηση του, με είδε που στεκόμουνα πιο πέρα, με την αμηχανία του καινούργιου υπαλλήλου του Ιδρύματος, και με φώναξε με κείνη τη χαρακτηριστική φωνή: «'Ελα ορέ Δημητράκη να το διαβάσεις κι εσύ, γιατί δεν μου αρέσει έτσι που το λένε ετούτοι».
Με φώναζε έτσι, γιατί ήταν γνωστός στην οικογένειά μου και μερικές φορές έρχονταν και στο σπίτι μας και ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, για να τον βοηθήσουμε μια και ήμασταν και συγγενείς, όπως έλεγε συχνά.
Όταν ρωτούσα τους γονείς μου τι συγγένεια έχουμε με τον Γρ. Σακκά, ο πατέρας μου απαντούσε: «Απ' τς κάπας τ' μανίκ'». Το έλεγε αυτό, γιατί η μακαρίτισσα η γυναίκα του Πολυξένη, ήταν αδελφή της νύφης της μάνας μου από δεύτερο ξάδερφο.
Μετά απ' αυτό, η μαγνητοφώνηση έγινε διαβάζοντας εγώ το εισαγωγικό κείμενο της εκδήλωσης, η οποία κύλησε κανονικά και τελείωσε με δεξίωση.
Είχε σημειώσει δε μεγάλη επιτυχία για την οργάνωση σ' αυτόν τον ωραίο χώρο και για τη μεγάλη προσέλευση του κόσμου εκείνη την καλοκαιριάτικη νύχτα. Δίκαια ο αείμνηστος δήμαρχος και πρόεδρος του Αδελφάτου του Ιδρύματος «Γόρης», όπως τον έλεγαν οι περισσότεροι Γιαννιώτες, έλαμπε από χαρά και πανευτυχής δέχονταν τα θερμά συγχαρητήρια των παρευρισκομένων στην εκδήλωση.