Ποιο ακριβώς είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς;

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

 Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΑΛΕΣ, Φιλόλογος

•  Δυστυχώς η έκφραση συγχαρητηρίων σε κάποιον επειδή κατέλαβε μια  διοικητική θέση, ως επί το πλείστον δοτή,  έχει καταντήσει μια τυπική διαδικασία στα πλαίσια της καλλιέργειας των δημοσίων σχέσεων.  Αν  μεν πράγματι πρόκειται για επάξια επιτυχία, οφείλουμε να την επιβραβεύσουμε με την έκφραση των ειλικρινών συγχαρητηρίων μας, αν όμως είναι μια θολή, σκοτεινή, αδιευκρίνιστη, ευκαιριακή, τυχοδιωκτική, κομματική κατάληψη θέσης, η έκφραση συγχαρητηρίων στην περίπτωση αυτή χάνει το ηθικό της βάρος γιατί εμπεριέχει σκοπιμότητα, δουλικότητα, δολιότητα.
Λίγες φορές είδαμε απαστράπτοντες «τενεκέδες», αλλά και ξεγάνωτους, να καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης και να γίνονται αποδέκτες συγχαρητηρίων; Ας προβληματιστούμε γιατί.  Είδαμε καταληψίες (ο όρος καταληψίας νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση) θέσεων ευθύνης να δέχονται συγχαρητήρια από ανθρώπους που συνωστίζονταν στην ουρά για να φτάσουν σε αυτούς προκειμένου να τους τα εκφράσουν. Είδαμε καταληψίες να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια κρεμασμένα σε περιστρεφόμενες καρέκλες και να υπόσχονται τα ακατόρθωτα σε αφελείς και μη υφισταμένους τους. Είδαμε καταληψίες να μετέρχονται αντιδημοκρατικά και αυταρχικά μέσα για να μπορέσουν να επιβληθούν στους υφισταμένους τους και να προλάβουν την όποια αμφισβήτησή τους. Ε, να μη βάλουν και κανέναν ρουφιάνο, ως άτυπο σύμβουλο, έτσι για λόγους εποπτείας; Ακόμη κι αν δεν τον βάλουν, αυτός θα βρει το έδαφος για να φυτρώσει μόνος του, είναι ο γνωστός μας και μη εξαιρετέος κόλακας! Να μην οργανώσουν και καμιά κλίκα; Παρόντες σε κάθε δημόσια εκδήλωση για να εισπράξουν το ειρωνικό χειροκρότημα των παρισταμένων!    
Από την άλλη πλευρά είδαμε υφισταμένους να προσπαθούν να προσεγγίσουν με κάθε μέσο, κυρίως αναξιοπρεπές και γλοιώδες, τους καταληψίες θέσεων. Να προσφέρουν και κανένα δωράκι επί τη επετείω κλπ. Και εύλογα, γιατί μόνο από αυτούς θα μπορέσουν να διδαχτούν αποτελεσματικά τη μέθοδο της αναρρίχησης σε ξένα αναστυλώματα.
Σιγά - σιγά η κατάσταση συνηθίζεται, ο καταληψίας το έχει πιστέψει ότι είναι ο αξιότερος… και τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο!
Το φαινόμενο αυτό αποτελούσε τον κανόνα της αναξιοκρατίας, του νεποτισμού, του ρουσφετιού, της ευνοιοκρατίας, των δικών μας παιδιών κλπ στο παρελθόν. Κανόνα που πολύ σωστά αποδοκίμαζε με σφοδρότητα η αριστερά, ούσα στην αντιπολίτευση βέβαια, προβάλλοντας ως δικό της ηθικό  πλεονέκτημα την αξιοκρατία και τη διαφάνεια.
Ήλπιζα πως δεν θα  ξαναδούμε αυτό το φαινόμενο της αναξιοκρατίας με την αριστερά πρώτη φορά στην εξουσία. Αλλά όσο η αριστερά κινείται στην ασάφεια και όχι στη διαφάνεια, αρχίζει να χάνει το θρυλούμενο από την ίδια ηθικό της πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, διατυπώθηκαν ενστάσεις για την επιλογή των νέων Περιφερειακών Δ/ντών Εκπ/σης, που προέρχονται όλοι, μα όλοι, από την κυβερνώσα  συμ-παράταξη! Δε γνωρίζω τη βασιμότητά τους. Αλλά, αν ισχύουν, απορώ πώς θα σταθούν απέναντι στους υφισταμένους τους, όταν γνωρίζουν ότι κάποιοι, αξιότεροι από αυτούς, αδικήθηκαν; Πώς θα  αξιολογήσουν οι λιγότερο άξιοι τους περισσότερο άξιους; Αλλά για ποια αξιολόγηση μιλάμε;
Αν τους νέους Περιφερειακούς Δ/ντές τους συνεχάρησαν οι Αρχές, οι βουλευτές, οι συνάδελφοί τους, οι συνδικαλιστές τους, κλπ. να υποθέσω πως είναι γνώστες των επιπλέον προσόντων που διαθέτουν από τους μη επιλεγέντες, τα οποία καλό θα είναι να μας τα γνωστοποιήσουν για να τους συγχαρούμε κι εμείς, μιας και ο υπουργός Παιδείας κρατάει κρυμμένα τα βιογραφικά τους. Διαφορετικά, θα μας επιτρέψουν να πιστεύουμε ότι ισχύει το «ου των αξιωτέρων, αλλά των δυνατωτέρων οι θρόνοι» και ότι τα περί ηθικών πλεονεκτημάτων της αριστεράς είναι παραμύθια της χαλιμάς.