Με θεωρίες και…φιλοσοφία δε λύνονται τα προβλήματα!

ΑΠΟΨΕΙΣ

 Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΥΓΙΑ*

•  «Από τη στιγμή που έχεις ένα σχέδιο, παύεις να είσαι επαναστάτης», είπε κάποτε ο Γερμανός ακτιβιστής Daniel Cohn-Bendit και μάλλον ενστερνίζεται την άποψη αυτή η κυβέρνηση των τελευταίων τεσσάρων μηνών που δείχνει να πορεύεται χωρίς κανένα σχέδιο. Η αποθέωση του παράπανω «δόγματος» εκφράστηκε αρχικά από τα χείλη του Υπουργού Οικονομικών με την περίφημη «δημιουργική ασάφεια», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι υπόλοιποι υπουργοί που έχουν να παρουσιάσουν ισχνή παραγωγή έργου,που συχνά αλληλοαναιρούνται μεταξύ τους εκφράζοντας ετερόκλητες απόψεις σε βασικά ζητήματα  και δεν έχουν κάνει μέχρι σήμερα το παραμικρό για να καταπολεμηθούν οι κοινωνικές ανισότητες και να μειωθεί η ανεργία. Εκτός αν θεωρούν  ότι οι διορισμοί των «δικών τους παιδιών» σε κάθε πιθανή και απίθανη θέση στο δημόσιο είναι πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ο βασικός υπεύθυνος, ο πρωθυπουργός αντί να κρατάει την πυξίδα και να δείχνει το δρόμο, ευαγγελίζεται μια νέα Ευρώπη μέσω αρθρογραφίας σε ευρωπαϊκή εφημερίδα όπου καταγγέλλει τους θεσμούς και επικαλούμενους τον Ερνεστ Χεμινγουει και το έργο του «για ποιόν χτυπάει η καμπάνα» στέλνει  μήνυμα στους εταίρους. Θα συμφωνήσω ότι χρειαζόμαστε μια άλλη Ευρώπη. Η Ε.Ε. αναμφίβολα δεν είναι ένα τέλειο κατασκεύασμα. Έχει ανισότητες, αδικίες, προβλήματα αναποτελεσματικότητας και πολλές άλλες αδυναμίες. Αποτελεί όμως ένα ζωντανό εργαστήριο επεξεργασίας και υιοθέτησης αλλαγών μέσα από διάλογο, συμβιβασμούς και συναινέσεις.
Παρά τις ατέλειες και τα προβλήματά της, είναι η καλύτερη περιοχή του πλανήτη για να ζήσει ένας άνθρωπος από την άποψη των συνθηκών ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη να συνεχίσουμε την πορεία μας ως χώρα εντός της Ε.Ε. Για να συμβεί όμως αυτό δεν χρειάζονται «επαναστάτες με ή χωρίς αιτία» αλλά «επαναστάτες με σχέδιο». Ο Ερνσετ Χεμινγουει που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός έχει επίσης πει «η πιο σύντομη απάντηση είναι να το κάνεις». Αντίθετα, ο ίδιος ηγείται μια κυβέρνησης που τόσο προεκλογικά όσο μετεκλογικά και λέει πολλά και πράττει ελάχιστα. Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσει ο κ. Τσίπρας είναι ότι δεν είναι σταυροφόρος μιας «νέας Ευρώπης» αλλά είναι Πρωθυπουργός μιας χώρας που κινείται  στα όρια της χρεοκοπίας και χρειάζεται επειγόντως έξοδο στην ανάπτυξη.
Δυστυχώς, η απουσία οποιουδήποτε σχεδίου για την απασχόληση και την ανάπτυξη είναι εκκωφαντική. Ενώ είναι φανερό ότι η νέα διακυβέρνηση μέσω ιδεοληψιών και εμμονών δαιμονοποιεί τις μεταρρυθμίσεις, αρνείται τις αλλαγές και στοχοποιεί ως κοινωνικούς και εθνικούς προδότες όσους επιδιώκουν μια χειραφετημένη δημόσια διοίκηση, μια εγχώρια αγορά με δυναμικό χαρακτήρα και την επιχειρηματικότητα να ανθίζει. Διαπραγματευόμαστε για να μην μειωθούν οι κατώτατες συντάξεις και να μην νομιμοποιηθούν οι ομαδικές απολύσεις (και ορθώς  κάνουμε) και αναζητούμε πιθανούς - απίθανους τρόπους είσπραξης αντισταθμιστικών μέτρων και φόρων, ενώ δεν έχει ακουστεί από ένα εχέφρων στέλεχος της κυβέρνησης να προτείνει μια προοδευτική μεταρρύθμιση όπως π.χ να ιδρύσουμε μη κρατικά πανεπιστήμια.
Η Ελλάδα, το λίκνο του πολιτισμού, αρνείται να «δώσει τα φώτα της» σε χιλιάδες φοιτητές που θα άφηναν εκατομμύρια ευρώ, αρνείται να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για καθηγητές, διοικητικό προσωπικό. Να τονώσει τις τοπικές οικονομίες των περιοχών όπου θα δημιουργούνταν τα εν λόγω πανεπιστήμια. Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα της αριστερής ιδεοληψίας που αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Ίσως τα οικονομικά οφέλη μια τέτοιας μεταρρύθμισης να μην είναι άμεσα για πληρωθούν οι δόσεις των επόμενων μηνών, αφού χρειάζεται κάποιος χρόνος για το σχεδιασμό και την υλοποίηση, αλλά είναι ενδεικτικό των  περιορισμών  του οπισθοδρομικού κρατικιστικου μοντέλου που πρεσβεύει.
Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι είναι μια κυβέρνηση με ατέρμονες θεωρίες και φιλοσοφικές προσεγγίσεις που αδυνατεί να πιάσει τον παλμό και τον σφυγμό της πραγματικής κοινωνίας, των ουσιαστικών αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος. Και εμείς στο ίδιο έργο θεατές. Τα μεγαλεπήβολα ελπιδοφόρα προεκλογικά «θα», μεταμορφώνονται σε μετεκλογικά «δεν» και «θα δούμε» επιβεβαιώνοντας τον άγραφο νόμο της αντιπολίτευσης που γίνεται κυβέρνηση σε αυτή τη χώρα.
Η Ελλάδα, αν είχε ανθρώπινη μορφή, θα ήταν για μένα μια θελκτική (λόγω γεωπολιτικής θέσης και  φυσικής ομορφιάς) γυναίκα ατυχήσασα. Διότι, παρόλο που διαθέτει τόση ομορφιά, αξία και συγκριτικά πλεονεκτήματα, εμπιστεύεται λάθος ανθρώπους να την κυβερνήσουν. Είναι πολύ  εύπιστη στις αμετροεπείς προεκλογικές υποσχέσεις, όταν  «της τάζουν τον ουρανό με τ’άστρα» και «παραμυθιάζεται». Και δυστυχώς όταν διαψεύδονται οι ελπίδες της μετά από λίγο καιρό, απογοητεύεται και προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της… Μήπως τελικά θα είχε καλύτερη τύχη αν έδινε μια ευκαιρία όχι στους «πολλά υποσχόμενους» αλλά στους «λογικά υποσχόμενους»; Οι καμπάνες δεν θα αργήσουν να σημάνουν. Ας ευχηθούμε να μην ηχούν πένθιμα…   
 
* Ο Πέτρος Ι. Μπούγιας  είναι Αγρονομος Τοπογραφος Μηχανικός (Α.Π.Θ) - Περιφερειακός συντονιστής στο πολιτικό κίνημα το ΠΟΤΑΜΙ.