Δεν αξίζει στους αγρότες ο εμπαιγμός και η αδικία!

ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΣΚΟΠΙΑ

 Γράφει ο ΒΑΣ. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ, Επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

•  Ακόμα γλυκοχάραμα με τον αυγερινό / ολόφωτος που λάμπει εκεί ψηλά στον ουρανό / ξυπνά μ' ελπίδες και χαρά να πάει στη δουλειά / φιλόπονος κι εργατικός / ο γεωργός. Ήταν στίχοι κλασικού τραγουδιού, που τραγουδούσαν οι γυμνασιακές χορωδίες, για να περιγράψουν το έργο των γεωργών της προπολεμικής εποχής.
Τότε, που όλες οι αγροτικές οικογένειες ξυπνούσαν τα χαράματα και με τους εργάτες τους πήγαιναν στα κτήματά τους, για να προλάβουν να τελειώσουν τις δύσκολες δουλειές (σκάλισμα, πότισμα, συγκομιδή προϊόντων κλπ.) πριν πιάσει η εξαντλητική ζέστη του μεσημεριού. Γύρω στις 11 η ώρα ελάμβαναν το γεύμα, το οποίο αποτελείτο συνήθως από ψωμί, τυρί τουλουμίσιο, ελιές τύπου Θάσου φυλαγμένες σε τουλούμι και κανένα αυγό.
Το απόγευμα, πριν πέσει ο ήλιος, η οικοδέσποινα έφευγε για να πάει στο σπίτι να ετοιμάσει το βραδυνό φαγητό. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και οι εργάτες έμεναν έως το σούρουπο. Πριν νυχτώσει ήταν η άγια ώρα της επιστροφής. Τα ηλικιωμένα άτομα ίππευαν σε ίππους και τα άλλα επέστρεφαν πεζή. Το βραδυνό φαγητό συνήθως απετελείτο από αμπελοφάσουλα με τυρί ή μπάμιες με τυρί ή ροβύθια ή φακές σούπα με ελιές ή κοτόπουλο με χυλοπίτες ή τυρόπιτες χωριάτικες και αν είχε περάσει ο ψαράς από το χωριό, με γαύρο ή σαρδέλα στο τηγάνι και σαλάτα. Πάντοτε δε υπήρχε άφθονο κρασί, παραγωγής του οικοδεσπότη.
Η πιο δύσκολη δουλειά ήταν ο θερισμός. Συγκέντρωναν τα δέματα με το σιτάρι και τα κουβαλούσαν στο αλώνι, όπου τα πατούσαν τα άλογα και στη συνέχεια με τον αέρα ξεχώριζαν το σιτάρι από το άχυρο. Πολύ γρήγορα όμως ήλθαν οι πατούζες, οι οποίες μετέβαιναν στους τόπους του θερισμού και εκεί γινόταν το αλώνισμα. Συνήθως μέσα σε μία ή δυο ημέρες. Πάντοτε βέβαια υπήρχε μέριμνα προστασίας του σιτοβολώνα από τη φωτιά. Η συγκομιδή του βάμβακος ήταν δύσκολη. Αλλά του καλαμποκιού ευκολοτέρα.
Κατά τον Αύγουστο με Σεπτέμβριο γινόταν η συλλογή των σταφυλιών. Ήταν η ωραιοτέρα εργασία. Οι αμπελώνες είχαν από όλων των ειδών τα σταφύλια. Ελάχιστα σαββατιανά, πολλούς ροδίτες, πολλά αυγουλάτα, νυχάτα, μαύρα μοσχάτα και άλλες ποικιλίες, που δεν υπάρχουν σήμερα. Στα αμπέλια υπήρχαν και οι συκιές της οικογένειας, με ωραιότατα και γευστικότατα σύκα.
Ο ανταρτοπόλεμος εξηνάγκασε πολλούς νέους να φύγουν από τη γη των πατέρων τους και να εγκατασταθούν σε μεγαλουπόλεις. Εγκατελείφθησαν έτσι οι αμπελώνες, οι σιτοβολώνες και αναζητήθηκαν άλλα επαγγέλματα των πόλεων. Μερικοί άφησαν τα κτήματά τους για να γίνουν θυρωροί των πολυκατοικιών και άλλοι προτίμησαν τη στολή του χωροφύλακος ή του αστυφύλακος ή του πυροσβέστη από την περιβολή του αγρότου.
Οι μόνοι όμως οι οποίοι συμβάλλουν στη διατροφή του λαού και την εθνική οικονομία είναι οι αγρότες. Πάντοτε περιφρονημένοι, πάντοτε εμπαιζόμενοι και πάντοτε αδικημένοι. Συχνά βλέπουν την παραγωγή τους να καταστρέφεται από τις νεροποντές και το χαλάζι.
Οι αποζημιώσεις δίδονται καθυστερημένα και δεν καλύπτουν ποτέ την πραγματική ζημία. Γι’ αυτό οι προνοητικοί γεωργοί, οσάκις έχουν καλή σοδειά, φροντίζουν ένα μέρος του αντιτίμου του προϊόντος τους, που ποτέ δεν είναι ανάλογο του μόχθου και της δαπάνης παραγωγής, να το αποταμιεύουν για το επόμενο ή μεθεπόμενο έτος, ώστε να μην πεινάσουν. Γιατί την ώρα, που οι αστοί παρακολουθούν από τους δέκτες της τηλεοράσεως τις νεροποντές και τις χαλαζοπτώσεις, κάποιες αγροτικές οικογένειες πενθούν. Να γιατί καμμιά ενέργεια, που θα βελτιώσει τη θέση των αγροτών και των εργατών δεν είναι περιττή.
Οι αγρότες πολλές φορές διαμαρτύρονται για την περιφρόνηση των αιτημάτων τους. Συνήθως όμως η προπαγάνδα των ΜΜΕ είναι επικριτική των αγροτών. Και πολλοί δημοσιογράφοι, που δεν έχουν ιδέα του μόχθου και του κινδύνου, που διατρέχουν οι αγρότες, επικρίνουν αυτούς για τον τρόπο προβολής των αιτημάτων τους. Λησμονείται όμως ότι την κατάληψη των οδοστρωμάτων από τους αγρότες καθιέρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο δε Γιώργος Παπανδρέου, ως αρχηγός της Αντιπολιτεύσεως μετέβη στον Πειραιά να υποδεχθεί και να διαδηλώσει, μαζί με τους κρητικούς κατά της κυβέρνησης Καραμανλή. Η δε κυβέρνηση Σημίτη μεθόδευσε τον εξαναγκασμό των αγροτών να αποσυρθούν από τις οδικές αρτηρίες δια της βλάβης των ελαστικών των μηχανημάτων τους.
Η Πολιτεία έπρεπε να είναι περισσότερο στοργική έναντι των αγροτών. Να διαθέτει δε σε κάθε Δήμο γεωπόνους ικανούς και υποχρέους να καθοδηγούν τους καλλιεργητές του ελαιοκάρπου, του βάμβακος και των αμπελώνων.