Ώρα ιστορικής ευθύνης για τον Αλ. Τσίπρα και την Ε.Ε.!

➤ Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ, Καθηγητής Φιλολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων*

*  Είχαμε γράψει τα εξής σε άρθρο μας πριν από μέρες στον «Πρωινό Λόγο»: «Ο κόμπος έφτασε στο χτένι! Οι αποφάσεις που θα ληφθούν από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. και την Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα τις προσεχείς ημέρες ή εβδομάδες θα είναι καθοριστικές για το μέλλον αυτού του τόπου και για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση που θα δημιουργηθεί. Τέσσερεις μήνες τώρα η κοινωνία βρίσκεται επί ξυρού ακμής, δηλαδή στην κόψη του ξυραφιού. Πράγμα που υποδηλώνει ότι απαιτούνται πολύ λεπτοί χειρισμοί, για να μην κόψουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας από λάθος χειρισμούς». Και, επιπλέον,

ότι η εικόνα και η εντύπωση που έχουν οι ξένοι για μια χώρα έχει καθοριστική σημασία για την επίτευξη των οποιωνδήποτε επιδιωκόμενων στόχων.

Ιδού, λοιπόν, που τα κατάφερε η Κυβέρνηση της Αριστεράς να οδηγήσει ολόκληρο τον λαό στο χείλος της καταστροφής. Όλα κρέμονται από μια κλωστή!

Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός, παρασυρόμενος από νεανική πολιτική ανωριμότητα και υπερβολική αυτοπεποίθηση και υπακούοντας σε σφαλερές εισηγήσεις, προέβη σε μια μονομερή ενέργεια αιφνιδιάζοντας τους πάντες, και ιδιαίτερα τους συνομιλητές του, πρωθυπουργούς και υπουργούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με το να αποφασίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα υποτιθέμενο «εθνικό θέμα», κατηγορώντας συγχρόνως με βαρείς χαρακτηρισμούς αυτούς, με τους οποίους συνομιλούσε τις προηγούμενες μέρες και ενώ οι συνομιλίες για εξεύρεση συμβιβαστικής προτάσεως δεν είχαν ακόμη λήξει.

Δεν γνωρίζει ο κ. Τσίπρας τη λαϊκή παροιμία που λέει, η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει; Είναι δυνατόν να δημιουργείς προσωπικές εχθρικές αντιπάθειες σε αυτούς με τους οποίους αύριο πάλι θα συνομιλείς; Δεν μπορείς να εκφράσεις τις απόψεις σου με πιο ήπιους τόνους; Ή μήπως αυτό έγινε, ανεύθυνα, για εσωτερική κατανάλωση αδιαφορώντας για τις οποιεσδήποτε άλλες συνέπειες;

Με την τακτική που ακολουθήθηκε, η οποία θυμίζει μάλλον καταλήψεις σχολείων και σχολών από μαθητές και φοιτητές - καταλήψεις που ποτέ δεν είχαν οποιεσδήποτε συνέπειες για τους δράστες ή τους υποκινητές τους - κατάφερε να απομονώσει την Ελλάδα από όλους τους εταίρους και να δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου αρνητική εικόνα για τη χώρα μας και τον λαό μας, αλλά συνάμα και μια δεινή, όπως τη ζούμε όλοι μας, οικονομική και κοινωνική κατάσταση, και μια αγωνία για το μέλλον αυτού του τόπου.

Δυστυχώς, ο λαός μας αρπάζει πάντοτε το «δόλωμα» που του ρίχνουν οι δημαγωγοί, και αυτό γίνεται επανειλημμένα, λες και είναι ανίκανος να εκπορεύσει οποιοδήποτε μάθημα από το παρελθόν.

Αρχή άνδρα δείκνυσι, έλεγαν οι αρχαίοι. Η ανάληψη της εξουσίας φαίνεται ότι οδήγησε στην υπεροψία ότι «εμείς θα διδάξουμε στους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους και σε όλο τον κόσμο τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια». Ωστόσο, όπως πολλάκις έχουν υπογραμμίσει οι αρχαίοι Έλληνες, η ύβρις οδηγεί στην άτη, την τύφλωση, που ενώ βλέπεις, δεν βλέπεις και ενώ ακούς, δεν ακούς, και σαν τυφλός προχωρείς και ενεργείς πιστεύοντας ότι πράττεις το καλύτερο, ενώ στην πραγματικότητα γίνεται το εντελώς αντίθετο, καταστρέφεσαι και εσύ ο ίδιος και καταστρέφεις, αν τύχει και είσαι ηγέτης ενός λαού, και τον λαό μαζί με σένα. «Το σοφόν ου σοφία», έλεγε ο Ευριπίδης, δηλαδή οι εξυπνάδες δεν είναι σοφία, αλλά σοφία είναι το μέτρο. Το «υπέρφευ φρονείν», κατά τον Αισχύλο, το να έχεις δηλαδή φρόνημα υπερβολικό και πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα, είναι καταστροφικό.

Την ύστατη ώρα, προτού πέσουμε εντελώς στο βάραθρο, ο κ. Τσίπρας, που φέρει όλο το βάρος της διαπραγματεύσεως, αλλά και η Κυβέρνησή του, είναι αναγκαίο από αιθεροβάμονες να προσγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα – δηλαδή στο γεγονός ότι ζούσαμε με δανεικά που μας έδωσαν οι εταίροι, ότι χρωστάμε τα «μαλλιοκέφαλα» μας, κατά τη λαϊκή έκφραση, και ότι δεν μπορούμε να έρθουμε σε ρήξη με τους εταίρους μας, όσο και αν αυτοί από τη μεριά τους δεν έχουν δείξει την απαραίτητη κατανόηση και αλληλεγγύη που θα περίμενε κανείς.

Βρισκόμαστε ήδη στο κατώφλι της εξόδου και από την Ευρωζώνη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Το τελεσίγραφο λήγει την Κυριακή! Το βάρος της ευθύνης ασήκωτο! Οι τύχες της νέας γενιάς και των μελλοντικών γενεών εξαρτώνται από τους χειρισμούς του κ. Τσίπρα.

Οφείλουμε να πείσουμε τους καλόπιστους και τους κακόπιστους εταίρους μας για την ορθότητα των προτάσεών μας, οι οποίες είναι αναγκαίο να βασίζονται σε ορθολογικά στοιχεία που θα οδηγούν στην επίτευξη του αναγκαίου εκάστοτε ειδικού στόχου. Κριτήριο στις ενέργειες και τις αποφάσεις της Κυβερνήσεως, κάθε Κυβερνήσεως και όχι μόνο αυτής, δεν πρέπει να είναι οι κομματικές ιδεοληψίες, αλλά το συμφέρον της χώρας και η ευημερία των πολιτών. Και αυτά δεν μπορούν στη σημερινή εποχή να επιτευχθούν, αν μια χώρα έρθει σε πλήρη αντιπαράθεση και απομονωθεί πλήρως από όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Το οικονομικό και το πολιτικό βάρος μιας χώρας είναι αυτό που σήμερα παίζει, όπως έπαιζε πάντοτε στην ιστορία, σημαντικό ρόλο στις διακρατικές σχέσεις. Αν συνυπάρχει με αυτά και υψηλή πολιτιστική στάθμη που συντείνει στην δημιουργία μιας καλής ή αξιοθαύμαστης εικόνας ενός λαού, τόσο το καλύτερο.

Με μετριοπάθεια και πειθώ οφείλει ο κ. Τσίπρας να επιτύχει μια συμβιβαστική συμφωνία, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα είναι χειρότερη με σκληρότερα μέτρα από αυτά που περιλάμβανε η τελευταία πρόταση των δανειστών.

Οφείλουν, βέβαια, και οι Ευρωπαίοι ηγέτες από την άλλη να παραδεχτούν, πρώτα, τα λάθη των προηγούμενων μνημονίων, να δείξουν κατανόηση στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας και να υποχωρήσουν σε κάποια ουσιαστικά θέματα, όπως είναι π.χ. η ελάφρυνση ή η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, πράγμα που ζητά επίμονα – και δικαιολογημένα – ο κ. Τσίπρας και να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση όχι τόσο σε φορολογικά μέτρα, όσο σε αναπτυξιακά, επειδή χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει περίπτωση εξόδου από την κρίση.

Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί! Είναι η ώρα να ζυγίσει ο κ. Τσίπρας τις συνέπειες μιας ρήξης ή ενός συμβιβασμού και έστω και την ύστατη στιγμή, να λάβει τις σωστές αποφάσεις, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει τη δημιουργηθείσα κατάσταση με κατανόηση και αλληλεγγύη και όχι εκδικητικά, όπως διαφαίνεται από δηλώσεις κάποιων θεσμικών οργάνων και προσώπων, και βέβαια όχι με κριτήριο μόνο την οικονομία, αλλά και τους παντός είδους κινδύνους που περιβάλλουν τη χώρα μας και, επομένως, την Ευρώπη, κίνδυνοι που είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε καταφανείς.